กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผม มีเรื่องอยากจะมาเล่าสู่กันฟัง และหวังว่าบริษัทที่ผมกล่าวถึงจะรับไปพิจารณาและปรับปรุง
เรื่องมีอยู่ว่า บริษัทที่ผมทำงานอยู่มีสวัสดิการประกันสุขภาพหมู่(ไทยประกันชีวิต)ให้กับพนง. ซึ่งนานๆทีผมจะเข้ารพ. เฉลี่ยปีละ1-2ครั้งหรือบางปีก็ไม่เข้าเลย และทุกครั้งที่ใช้สิทธิ์ก็จะมีจนท.โทรมาเสนอขายประกัน หนล่าสุดที่ใช้สิทธิ์(10/01)โทรมาวันที่ 15_19_22_27_28/01 ซึ่งวันแรกผมรับสายแต่แจ้งว่าไม่สะดวกคุย จนท.ญ. แจ้งว่าจะโทรมาใหม่หลังเลิกงาน(18.00) แต่ทุกครั้งที่โทรมาโทรมาในเวลางานผมตลอด(โทร1-2ครั้งต่อวัน) ผมไม่ได้ซีเรียสที่โทรมาบ่อยหรือโทรในเวลางานผมเพราะมันอาจเป็นเวลางานของพวกคุณ แต่ผมผิดเองที่ไม่รับสายหรือไม่ปฏิเสธไปแต่ต้น แต่ที่ผมรู้สึกแย่จนต้องมาเล่าสู่กันฟังนี้เป็นเหตุการณ์โทรมาวันนี้(29/01) หนนี้ผมคิดว่าผมควรรับสายและบอกเขาไปตรงว่าไม่สนใจ ทันทีที่ผมรับสายจนท.ญ.ก็พูดเป็นชุดเลย "สวัสดีค่ะจากไทยประกันชีวิตนะคะเรียนสายคุณXXXนะคะสะดวกคุยนะคะโทรมาเสนอประกัน..." พูดถึงตรงนี้ผมก็พูดแทรกเข้าไปว่า "น้องครับพี่ไม่สนใจนะครับแล้วก็ไม่สะดวกคุยนะครับพี่ทำงานอยู่" จนท.ญ.ก็ถามว่า "มีเยอะแล้วหรอคะถึงไม่สนใจ" คือสำหรับผมๆไม่พอใจมาก คือผมจะมีหรือไม่มี มีมากมีน้อยแล้วยังไงครับ คือถ้าคุณจะบอกว่าคุณเป็นห่วงเป็นใยผมอยากให้มีประกันดีๆ ก็เปลี่ยนคำพูดเป็น "ตัวนี้น่าสนใจมากอยากให้พี่ลองฟังดู"หรืออะไรก็ได้แต่ไม่ใช่แบบนี้ บอกตรงๆผมดูโฆษณาของพวกคุณแทบทุกตัวแล้วผมรู้สึกดีกับตราของคุณมาก แต่วันนี้ผมรู้สึกแย่ทันที ผมผิดที่วันแรกไม่กล้าบอกปัดตรงๆ คิดเอาเองว่าไม่รับสายเดี๋ยวก็เลิกโทรเอง ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงเป็นใยของพนง.ญ.ที่พยายามโทรมาเสนอและกลัวว่าผมจะมีประกันชีวิตน้อยไป สิ่งที่ผมอยากจะฝากไม่มีอะไรมาก แต่ "ใจเค้าใจเรา" หน่ะครับ คำพูดบางคำพูดเราพูดออกไปไม่คิดว่ามันจะแรง แต่คนฟังเค้าอาจไม่รู้สึกอย่างนั้น ผมคงทำอะไรมากไปกว่าการมาเล่าสู่กันฟังไม่ได้เพราะมันเป็นประกันฟรีที่บริษัททำให้ ขอบคุณครับที่สละเวลามาอ่าน (ผมไม่รู้จะTagห้องอะไรดี)
รู้สึกแย่กับคำพูดพนง.ขายประกัน.... "มีเยอะแล้วหรอคะถึงไม่สนใจ"
เรื่องมีอยู่ว่า บริษัทที่ผมทำงานอยู่มีสวัสดิการประกันสุขภาพหมู่(ไทยประกันชีวิต)ให้กับพนง. ซึ่งนานๆทีผมจะเข้ารพ. เฉลี่ยปีละ1-2ครั้งหรือบางปีก็ไม่เข้าเลย และทุกครั้งที่ใช้สิทธิ์ก็จะมีจนท.โทรมาเสนอขายประกัน หนล่าสุดที่ใช้สิทธิ์(10/01)โทรมาวันที่ 15_19_22_27_28/01 ซึ่งวันแรกผมรับสายแต่แจ้งว่าไม่สะดวกคุย จนท.ญ. แจ้งว่าจะโทรมาใหม่หลังเลิกงาน(18.00) แต่ทุกครั้งที่โทรมาโทรมาในเวลางานผมตลอด(โทร1-2ครั้งต่อวัน) ผมไม่ได้ซีเรียสที่โทรมาบ่อยหรือโทรในเวลางานผมเพราะมันอาจเป็นเวลางานของพวกคุณ แต่ผมผิดเองที่ไม่รับสายหรือไม่ปฏิเสธไปแต่ต้น แต่ที่ผมรู้สึกแย่จนต้องมาเล่าสู่กันฟังนี้เป็นเหตุการณ์โทรมาวันนี้(29/01) หนนี้ผมคิดว่าผมควรรับสายและบอกเขาไปตรงว่าไม่สนใจ ทันทีที่ผมรับสายจนท.ญ.ก็พูดเป็นชุดเลย "สวัสดีค่ะจากไทยประกันชีวิตนะคะเรียนสายคุณXXXนะคะสะดวกคุยนะคะโทรมาเสนอประกัน..." พูดถึงตรงนี้ผมก็พูดแทรกเข้าไปว่า "น้องครับพี่ไม่สนใจนะครับแล้วก็ไม่สะดวกคุยนะครับพี่ทำงานอยู่" จนท.ญ.ก็ถามว่า "มีเยอะแล้วหรอคะถึงไม่สนใจ" คือสำหรับผมๆไม่พอใจมาก คือผมจะมีหรือไม่มี มีมากมีน้อยแล้วยังไงครับ คือถ้าคุณจะบอกว่าคุณเป็นห่วงเป็นใยผมอยากให้มีประกันดีๆ ก็เปลี่ยนคำพูดเป็น "ตัวนี้น่าสนใจมากอยากให้พี่ลองฟังดู"หรืออะไรก็ได้แต่ไม่ใช่แบบนี้ บอกตรงๆผมดูโฆษณาของพวกคุณแทบทุกตัวแล้วผมรู้สึกดีกับตราของคุณมาก แต่วันนี้ผมรู้สึกแย่ทันที ผมผิดที่วันแรกไม่กล้าบอกปัดตรงๆ คิดเอาเองว่าไม่รับสายเดี๋ยวก็เลิกโทรเอง ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงเป็นใยของพนง.ญ.ที่พยายามโทรมาเสนอและกลัวว่าผมจะมีประกันชีวิตน้อยไป สิ่งที่ผมอยากจะฝากไม่มีอะไรมาก แต่ "ใจเค้าใจเรา" หน่ะครับ คำพูดบางคำพูดเราพูดออกไปไม่คิดว่ามันจะแรง แต่คนฟังเค้าอาจไม่รู้สึกอย่างนั้น ผมคงทำอะไรมากไปกว่าการมาเล่าสู่กันฟังไม่ได้เพราะมันเป็นประกันฟรีที่บริษัททำให้ ขอบคุณครับที่สละเวลามาอ่าน (ผมไม่รู้จะTagห้องอะไรดี)