สวัสดีครับเพือนๆ ผมมีเรื่องจะปรึกษาครับ คือตอนนี้แฟนผมเค้าเบื่อผม อยู่ดีๆเค้าก้ไปนัดเจอกับผู้ชายคนหนึ่ง คืนนั้นที่เธอออกไป ผมไม่รุ้เลยว่าเธอไป พอผมตื่นขึ้นตอนกลางดึกผมโทไปเทอบอกว่าอยุ่บ้านแต่ป่าวครับ เทออยุ่ที่ร้านนั่งชิว ผมถามเทอๆก้ไม่บอก ผมจึงตัดสินใจขี่มอไซคหาเทอทุกร้านเท่าที่จะหาได้ เพราะความรักที่ผมมี หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นผมด่าเทอแรงมากแต่ผมด่าในเฟส โพสเปน10อัน แร้วหลังจากที่โพสได้หนึ่งวันผมก้ลบออกเพราะผมรุ้สึกผิด แร้วมันตรงกับงานศพญาติที่ตจว.พอดี ปกติผมกับแฟนจะไปงานไหนต้องชวนกันไปด้วยตลอด แต่งานนี้เทอไม่ชวน แถมยังห้ามไปอีก ผมเลยตัดสินใจไม่บอกเทอ แอบเก็บตังสองวันแล้วจึงตัดสินใจเดินทางตามไป เช้าวันที่ผมเดินทางผมไม่รุ้เลยว่าจะมีรถกี่โมงจะถึงกี่โมงจะเข้าไปบ้านญาติของแฟนยังไง ผมไปแบบมีจุดมุ่งหมายเดียวคือต้องไปง้อแฟน แต่ญาติแฟนคนที่เสียไปก้เปนคนสำคัญกับผม พอผมลงรถที่ประจวบ ผมตัดสินใจเดินเท้าเข้าไปเรื่อยจนไปเจอลุงคนนึงแกอาสาขี่มอไซคแกไปส่ง แกบอกว่าพ่อหนุ่มจะไปไหน แร้วมาจากไหน ผมบอกว่าจะไปงานศพครับ มาจากกรุงเทพ ผมมาคนเดียว แล้วพอถึงบ้านงาน ผมก้ไปไหว้ศพยายของแฟน แล้วก้เจอแฟนกับแม่แฟนแล้วก้ญาติๆของแฟน ทุกคนในที่นั้นถึงกับสงสัยว่าผมมาได้ยังไงทำไมไม่มาพร้อมแฟนแล้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พอผมเห้นหน้าแฟนผมก้รุ้แร้วว่าเทอเกลียดผม ผมแอบยืนมองเทอแบบห่างๆจนแม่ของแฟนเดินมาถามผม ผมบอกไปว่าผมไหว้เสดแร้วจะกลับเรย อยุ่ไปแฟนผมก้ไม่คุยกับผมอยุ่ดี ผุ้ใหญ่ทุกคนให้ผมอยุ่ จนผมต้องออกไปสงบอารมสักพักเพราะด้วยความที่เสียใจมากๆ คืนวันแรกผมก้ได้คุยกับแฟนแล้วแฟนบอกให้กลับไปคุยที่กทม.ผมบอกคุยตรงนี้ ซึ้งมันผิดปรกติมากที่ให้กลับไปคุย ก่อนหน้านั้นผมกินเหล้าอย่างหนัก แต่ผมรุ้เรื่องทุกอย่าง คืนนั้นต่างคนก้ต่างนอนคนละที่ พอตอนเช้าก้เปนเวลาที่เคลื่อนศพไปวัด พอไปถึงวัดก้ทำหน้าที่กันแต่ละอย่าง จนมีเวลาว่างที่ทำให้ผมได้คุยกับเทอ ผมตัดสินใจขอดูโทสับเทอ เทอกลับไม่ให้ดู ซึ้งมันไม่เคยเกิดขึ้นผมก้รุ้แร้วว่าเทอมีคนอื่นจิงๆผมจึงเดินออกจากงานเดี๋ยวนั้น เทอเดินตามมาไม่ให้ผมกลับผมปาเสื้อกันหนาวใส่เทอแล้วผมก้เดินหนีกลับบ้านงานเพื่อที่จะไปเอากระเป๋ากลับกทม.พอผมถึงบ้านงานน้องชายของแฟนผมขับรถตามมาด้วยความตกใจว่าผมจะกลับกทม.ผมก้ให้น้องชายแฟนไปส่งที่รอรถประจำทาง ระหว่างที่ผมรอรถก้ได้คุยกับแฟนแต่ก้ไม่ดีนักด้วยคำพุดและน้ำเสียงของทั้งคู่ และถึงเวลาที่ผมต้องตัดสินใจ ผมตัดสินใจสุ้เพือเอาเทอกลับมา ผมลุกขึ้นแร้วเดินกลับเข้าซ.บ้านงานเปนระยะทางกว่า4กิโลโดยการเดินเท้า ระหว่าที่เดินแฟนผมโทมาถามว่าอยุ่ไหนผมบอกว่ากำลังนั่งซ้อนท้ายพี่ชายใจดีที่เค้าอาสาไปส่ง แต่ป่าว ผมกำลังเดินกลับไปด้วยความเหนื่อย พอถึงบ้านงานก้ไม่มีใครอยุ่และด้วยความเครียดสุดๆผมจึงดื่มเหล้าอย่างหนักมากไม่ผสมอะไรเรยไม่มีแม้แต่น้ำเปล่าตบท้าย ผมกินแร้วก้อ้วกอยุ่แบบนี้เปนเวลา3ชั่วโมง จนญาติๆพร้อมแฟนผมกลับมา แล้วช่วงที่ผมจะลุกไปอ้วกผมเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับแฟนผมที่ยืนอยุ่ตรงหน้า เทอพุดอะไรผมจำไม่ได้ จำได้แต่ใบหน้าของเทอ พอเวลาประมาน4โมง ผมเดินไปที่ห้องที่แฟนนอนแล้วผมก้หยิบโทสับมาเทอเปลี่ยนรหัสเพื่อไม่ให้ผมเข้า จนในที่สุดผมก้มั่วปลดล้อคจนได้ ผมเข้าไปดูในเฟสในไลนในเบอโทเข้าออก สรุปว่าเทอมีจิงๆเทอมีคนใหม่ซึ่งผมไม่ได้ผิดอะไร เทอเดินออกมาแร้วเอาโทสับคืน แทนที่ผมจะตะหวาดเทอผมกลับขอร้องเทอให้เทอกลับมาหาผม ผมทำทุกวิถีทางเพื่อให้เทอกลับมาให้ได้ จนสุดท้ายวันนั้นก่อนกลับกทม.เทอบอกจะกลับมา ผมก้ดีใจที่เทอจะกลับมา ผมนั่งจับมือเทอทั้งทางตั้งแต่ขึ้นรถจากประจวบจนถึงกทม.โดยมีพ่อแฟนเปนคนขับและน้องชายแฟนนั่งหน้า ส่วนแม่แฟนยังไม่กลับ พอถึงบ้านแฟนผมก้นอนค้างด้วยความที่อยากได้เทอกลับมา แต่ผมนอนกันคนละเตียง โดยที่คืนนั้นนอนอย่างอึดอัดใจเพราะผมยังอยากกอดเทอเหมือนเดิม พอเช้าก้ไม่มีใครอยุ่บ้านพอผมตื่นผมก้ย่องไปหาแฟนแล้วหอมที่หน้าผากแล้วจะจูบเทอแบบที่เราทำกันเวลาเรากลับมาดีกัน เทอกลับดันผมออกแล้วหงุดหงิดใส่ผม แถมไล่ผมกลับบ้าน ผมก้ไม่กลับผมคิดไว้ว่าผมจะสุ้จนได้เทอคืน ยังไงผมก้ไม่กลับบ้าน จนเทอบอกว่าถ้ากลับจะยอมคุยด้วย พอที่ผมพุดผมก้ร้องไห้ไม่หยุด ผมไม่เคยร้องขนาดนี้เรยในชีวิต ครั้งนี้เปนครั้งที่ผมร้องหนักที่สุดเท่าที่เกิดมา พอกลับถึงบ้านก้คุยกันเรื่องสมัครงานว่าผมจะไปสมัครงานจะทำงานอยากมีชีวิตดีๆอยากสร้างสิ่งที่เราฝันไว้ด้วยกัน แต่เทอพุดกลับมาว่าไปสร้างให้พอแม่เหอะ อย่ามาอยุ่กับคนอย่าง...เรยแร้วผมก้ร้องไห้อีกครั้ง ผมนับไม่ได้ว่าตั้งแต่เกิดเรื่องมาประมาน5วันผมร้องไห้ไปแล้วกี่ครั้ง ทั้งที่ผมเปนคนที่แข็งอยุ่แร้วไม่น่าจะร้องไห้ง่ายๆ แต่ผมก้ร้อง จนมาถึงวันนี้ผมไปสมัครงานและสัมภาษเสด ผมโทหาเทอว่าจะเข้าไปหาจะกินอะไรมั้ย เทอบอกว่าไม่ต้องมาพ่ออยุ่จะมาทำไมขี้เกียจอธิบาย ผมไม่ฟังคำพุดเทอก่อนวางสายเทอพุดว่าไม่ต้องมา พุดไม่รุ้เรื่องรึไงวะ ผมไม่ฟังผมไปหาเทอที่บ้านด้วยความที่กลัวเทอจะไม่อยุ่บ้านกลัวเทอออกไปกับคนๆนั้น ผมยืนอยุ่หน้าบ้านเทอพักใหญ่แล้วผมก้ตัดสินใจเอาวะเปนไงเปนกันด้านได้อายอกผมก้เดินเข้าบ้านเทอ ผมแอบเปิดตูห้องเทอเพื่อดูว่าเทอทำอะไรอยุ่ เทอนอนอยุ่ผมก้โล่งใจ ผมต่อมาผมก้นั่งดูพ่อแฟนซ่อมพัดลมบ้างเครื่องปั้มน้ำบ้างแต่ใจผมไม่ได้ดูพ่อเรยผมใจจดใจจ่ออยุ่ที่แฟน เวลาเทอเดินออกมาจากห้องผมก้คอยมองว่าเทอจะทำอะไรจะเดินไปไหน ผมถามเทอทุกครั้งที่เทอออกมาจากห้องว่าหิวไรมั้ยอยากกินไรมั้ยด้วยความที่คิดไม่ออกบวกกับการที่อยากคุยอยากได้ยินเสียงของเทอจนตกเย้นพ่อเทอซ่อมเสดกินข้าวเสดก้เข้านอนช่วงนั้นแหละเปนช่วงที่ผมรุ้สึกแย่อีกครั้ง เทอไล่ผมกลับบ้านเทอไม่อยากคุยกับผมแล้ว ผมคิดไรไม่ออกผมเรยขอเทอบอกว่าถ้ากลับบ้านจะคุยกับฟ้ามั้ย เทอบอกว่าไม่ ยังไงก้ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ จนสุดท้ายเทอบอกว่าถ้าไม่กลับจะไม่คุย ผมจึงยอมกลับบ้านผมร้องไห้ตั้งแต่ขี่รถออกมาจากบ้านแฟนประมาน2ทุ่ม จนถึงตอนนี้ผมก้ยังร้องไห้อยุ่ผมไม่เคยร้องไห้ขนาดนี้ ผมรุ้ตัวเองว่ากำลังจะเสียคนที่เรารักที่สุดในหัวใจไป ผมไม่รุ้จะทำยังไงต่อ ตั้งแต่เกิดเรื่องมา ผมกินอะไรก้อ้วกออกไปหมด วันนี้ผมหน้ามืดทุกครั้งที่ลุกขึ้นยืน แต่ผมไม่บอกเทอ คำที่เทอพิมมาในไลนว่า "ทุกวันนี้เรารักกันจิงๆหรือเราแค่ชินที่อยุ่ด้วยกันทุกวัน"ผมย้ำกับตัวเองในคำตอบนี้คือรักๆๆๆ รักผมไม่เคยเปลี่ยนแปลง ผมฝันถึงคำนี้ทุกคืน และทุกเช้าผมตื่นมาด้วยความหวังว่าเทอจะกลับมาคืนดีกับผม เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิม มามีความสุขด้วยกันเหมือนเดิม ตอนนี้ที่ผมพิม น้ำตาผมก้ยังไหลไม่หยุดเพราะความรักที่ผมมีให้เทอมันไม่เคยน้อยลงเลยแม้แต่วินาทีเดียว ผมต้องทำยังไงต่อไป มีใครจะช่วยผมได้มั่ง หรือสิ่งศักสิทธิ์อะไรก้ได้ ผมขอได้มั้ย ขอเทอกลับมา ขอให้ผมกลับมารักกันเหมือนเดิม ทุกวันนี้แค่ผมได้คุยกับเทอก้ถือว่าเปนกำลังใจที่ดีมาแร้ว แต่เทอก้ยังไล่ผมอยุ่ดี ผมไม่รุ้จะพิมอะไรต่อแล้วครับ ผมอาจจะเล่าไม่ละเอียดนัก แต่ผมก้อยากบอกความในใจของผมบ้าง มันจะไม่น่าเกลียดใช่มั้ยถ้าการที่ผุ้ชายคนนึงร้องไห้ให้ผุ้หญิงคนที่เค้ารักที่สุดอยุ่ตอนนี้ ผมขอไปโทหาเทอ ง้อเทอต่อแล้วนะครับ สุดท้ายนี้ผมอยากบอกว่า ผมจะยังรักเทอสุดหัวใจ สุดชีวิตที่ผมมี และจะยังรักเทอตลอดไป ไม่ว่าผมจะเปนยังไง "ความรักของเราจะอยุ่ชั่วนิรันดร์" รักมากนะ Form SKY