ได้มีโอกาส เป็นส่วนหนึ่งของกระแสความคลั่งไคล้เกาหลี
    ได้มีโอกาส รู้จักเกาหลี ทั้งด้านสว่าง และด้านสลัว
    ได้ทึ่ง และตั้งคำถาม เกี่ยวกับความมหัศจรรย์ของเกาหลี
    ทั้งเรื่องการพัฒนาเศรษฐกิจ ทั้งเรื่องละคร และเพลงที่น่าหลงใหล

    จึงพาตัวเองไปผจญในโลกของเกาหลีให้ใกล้ชิดขึ้น
    ไปเที่ยว
    ไปแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม
    ไปมีเพื่อนเกาหลีทั้งวงการออนไลน์และออฟไลน์
    ไปประกวดร้องเพลงเกาหลี
    ทำงานวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับแบรนด์ประเทศเกาหลี ทั้งที่ตอนนั้น เป็นหัวข้อการทำวิทยานิพนธ์ที่ประหลาดมาก

    ใกล้จะเทไปทั้งตัวและหัวใจซะแล้ว
    ถ้าไม่ไปที่สุดท้าย…แบบบังเอิญที่ไม่บังเอิญ ไปพบกับเจ้านายเกาหลีในตำนาน

    ที่เหมือนเปิดโลกใหม่ …    ลอกต้อออกจากตา ได้ “เห็น” โลกในมุมน่าสนใจ
โลกยังคงเป็นใบเดิม แต่มันไม่ยักให้ความเข้าใจเหมือนเดิม

    เมื่อวันที่ได้เห็นโลกกว้างออกไป…ทำให้รู้ว่า บางที ขุมทรัพย์ที่ตามหา … อาจไม่ได้อยู่ที่ไหนไกล
บางสิ่งที่คิดว่าเป็นขุมทรัพย์ บางทีก็อาจไม่ได้ระยิบระยับงดงามอย่างที่คิดไว้ในใจ


แต่กระนั้นก็ตาม ออกผจญภัยตามใจฝันแล้ว ก็ได้เห็นขุมทรัพย์ จนได้ แถมเลอค่ายิ่งกว่าเพชรนิลจินดาใดใด
    ทั้งจากเกาหลี ทั้งที่เรามีอยู่ในไทย แต่ไม่เคยมองเห็นมาก่อน
    และที่สำคัญ ได้รู้จักขุมทรัพย์มหัศจรรย์ดั่งแก้วสารพัดนึก…ภายในตัวเอง

.....

ภูมิภาคเราเปิด AEC แล้ว
ได้ยินว่า ความสามารถในการแข่งขันของคนไทย...ดูเหมือนจะด้อยกว่าประเทศเพื่อนบ้านอย่างน่าเป็นห่วง
คิดว่า เรื่องที่เขียนนี้ นอกจากจะมีอะไรตลกๆ บ้าง มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง
แต่ ที่เขียนนี่ ก็เพราะว่า อยากบอกอะไรบางอย่างกับคนไทยนะคะ

อาจไม่เลิศเลอเพอร์เฝค แต่เขียนด้วยความตั้งใจ
มีอะไรช่วยแนะนำติชมด้วยนะค้าาาาา

………

쥐구멍에도 볕들날있다.
แม้แต่ในรูหนู ยังมีแสงส่องถึง
ไม่ว่าโลกของคุณจะย่ำแย่เพียงใด ไม่ต้องกังวล มีสิ่งดีๆ รอคุณอยู่
(สุภาษิต เกาหลี)

………


ก า ร ที่ เ ร า จ ะ ส น ใ จ ใ ค ร
...มั น อ า จ เ กิ ด จ า ก ...ค ว า ม ส า ม า ร ถ ข อ ง เ ข า ,
ห น้ า ต า ,
บุ ค ลิ ก ภ า พ ,
ร ส นิ ย ม ที่ ค ล้ า ย กั น ฯ ล ฯ ...

สำหรับเธอแล้ว...

แรกเริ่มเดิมที...ฉันสะดุดหน้าตาของเธอ...ไม่ใช่ว่ามันดูดีซะมากมาย...แต่ว่ามันคล้ายคลึงกับใครที่ฉันเคยรู้จักมาก่อน...

แต่เมื่อเพ่งดีๆ ...กลับพบว่าเธอไม่ใช่คนนั้น...

นอกจากเธอจะคล้ายคนที่ฉันเคยคุ้นแล้ว...

รสนิยมของเธอ...ก็สอดคล้องกับรสนิยมของฉันอีกด้วย

แต่นั่นยังไม่พอเพียงให้ฉันใส่ใจกับเธอเท่าใดนัก


.
.
.


ฉันปล่อยเวลาให้ผ่านเลยไป ...โดยไม่ได้ศึกษาเธอให้มากขึ้น

จวบ จนกระทั่ง...ฉันได้พบความสามารถบางอย่างของเธอ...ที่ทำให้ตาของฉันเป็น ประกาย...ด้วยความประทับใจ...และนี่เป็นจุดเริ่มต้น..ให้ฉันต้องมองเธอเสีย ใหม่




อย่างไรก็ตาม...ฉันรู้ดี...ว่าคนยุ่งๆ อย่างฉัน หากขืนไปสนใจใคร...คงทำให้เสียเวลาทำงานทำการไปไม่น้อย...



ฉันจึงฝืนตัวเอง...พยายามไม่สนใจเธอให้มากจนเกินไปนัก...ประกอบกับ...เธอเอง....ก็หายหน้าไปเช่นกัน....


.
.
.


แต่ กระนั้น...โชคชะตา...ก็พาให้เราได้พบกันอีกครั้ง...และก็มีเหตุการณ์ให้ ฉัน...ต้องประทับใจเธออีก...เป็นครั้งที่ 2, 3, 4 และอีกเรื่อยๆ

ยิ่งฉันรู้ประวัติของเธอ...มันถึงกับทำให้ฉันต้องหลั่งน้ำตา

.
.
.

อ่า....ประสบการณ์ระหว่างเรามันก็มีไม่น้อยนะ...



ฉันก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน...


แล้วจะให้ฉันเมินเฉยต่อเธอต่อไปได้อย่างไรกัน



รู้จักเธอแล้ว...ฉันมีมุมมองชีวิตที่เปลี่ยนไป...


ฉันได้เรียนรู้ว่า...ความพยายามเป็นเช่นใด...ความจริงจังในการเรียน/การทำงาน...ส่งผลดีอย่างไร....




แม้ยิ่งรู้จัก...อาจจะเผลอเห็นข้อเสียที่เป็นความแตกต่างระหว่างเธอกับฉัน...



แต่เมื่อฉันรู้ว่าเราไม่มีทางเหมือนกันทุกประการ...ก็ถือเป็นการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกัน และยอมรับความแตกต่าง...

อ่า....



แต่ว่า...



ช่วงนี้ความสัมพันธ์ของเราไม่ค่อยคืบหน้าไปไหนเลย...


หรือเธออาจไม่เคยรู้ว่าฉันคิดยังไงกับเธอ.....


แล้วนี่...


ฉันเขียนคลุมเครือไปหรือเปล่านะ....



แล้วเธอจะรู้สึกตัวแล้วหรือยังอ่ะ...



ว่าฉันสนใจเธอนะ....

...
..
.































ประเทศเกาหลี(ใต้)  



เฉลย:

แรกเริ่มเดิมที...ฉันสะดุดหน้าตาของเธอ = ฉันบังเอิญเปิดไปเจอละครเกาหลี

เธอจะคล้ายคนที่ฉันเคยคุ้น = ฉันดูละครเกาหลี ..แต่นึกว่ากำลังดูละครญี่ปุ่นอยู่

รสนิยมของเธอ...ก็สอดคล้องกับรสนิยมของฉัน = ฉันชอบเพลงบรรเลงคลาสสิค เพราะๆ เศร้าๆ ซึ้งๆ แบบที่ละครเกาหลีนิยมนำมาประกอบละครและภาพยนตร์

ฉันได้พบความสามารถบางอย่างของเธอ...ที่ทำให้ตาของฉันเป็นประกายขึ้นมา...ด้วยประทับใจ = ดูละครเรื่อง "สงครามแห่งความรัก" เป็นละครเกาหลีที่ตัดต่อรวดเร็วมาก สนุกสะบั้นหั่นแหลก แล้วก็โรแมนติกมาก ดูแล้วติดเป็นพลาสเตอร์ยาอย่างที่(ทั้งบ้าน)ไม่เคยเป็นมาก่อน

มีเหตุการณ์ให้ฉัน...ต้องประทับใจเธออีก...เป็นครั้งที่ 2, 3, 4 = ครั้งที่ 2 คือดูเรื่องรักนี้ชั่วนิรันดร์ ดูแล้วนอนไม่หลับ ดูจบภาพละครยังตามหลอกหลอนไม่เลิกราตลอดสัปดาห์ นับว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ ไม่เคยปรากฎมาก่อนในชีวิต

ครั้งที่ 3 คือ รู้ว่าประเทศเกาหลีใต้พัฒนาเศรษฐกิจแบบก้าวกระโดดในระยะเวลาอันสั้น สมัยก่อนเกาหลีใต้ยากจนมาก ต้องมาดูงานประเทศไทย เดี๋ยวนี้สลับกันแล้ว ภายในไม่กี่สิบปี แถมยังใช้หนี้ IMF หมดก่อนเวลาอักโขจนน่าทึ่ง

ครั้ง ที่ 4 เป็นต้นไป คือ รู้จักเพื่อนเกาหลีแล้วประทับใจในความเป็นมิตร...ที่พลิกความคาดหมาย เพราะนึกว่าคนเกาหลีจะแล้งน้ำใจ นิสัยไม่น่าคบซะอีก

ยิ่งฉันรู้ประวัติของเธอ...มันถึงกับทำให้ฉันต้องหลั่งน้ำตา = ประเทศเกาหลีใต้มีประวัติศาสตร์ที่น่าเศร้ามาก ไม่เคยอ่านประวัติศาสตร์ชาติไหนแล้วร้องไห้ได้ แต่ของเกาหลีอ่านแล้วน้ำตาไหลเลย อยู่ดีๆ ประเทศเขาก็โดนชาติอื่นมาฉีกประเทศเป็นสองซีก แล้วก็ถูกสั่งให้พี่น้องฆ่ากันเอง ถ้าใครมาแบ่งประเทศไทยเป็นสองฟาก แล้วสั่งให้เราฆ่าพี่น้องกันเอง มันคงเป็นความรู้สึกที่...เจ็บปวดสุดบรรยายจริงๆ นะ (จึงไม่น่าแปลกใจ หากละครเกาหลีจะสื่อความเศร้าออกมาได้ลึกซึ้งโดดเด่นกว่าชาติอื่นๆ)

ข้อเสียที่เป็นความแตกต่างระหว่างเธอและฉัน...= มี ความแตกต่างทางวัฒนธรรม เช่น ความรุนแรง (การละเล่นของวัยรุ่นเกาหลี เห็นครั้งแรก ตกใจน้ำลายแทบฟูมปาก ติดตามต่อตอนแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ), ไม่ถือเท้าถือหัว, เดินชนไม่ขอโทษ ฯลฯ

ช่วงนี้ความสัมพันธ์ของเราไม่ค่อยคืบหน้าไปไหนเลย = ช่วงนี้ไม่ได้เขียนเรื่องภาษาเกาหลีเลย


……………………….

ข้อความเมื่อสักครู่
เรากำลังเพ้อถึงเกาหลี
ในช่วงเดือน…กรกฎาคม 2549

ถือว่าเป็นช่วงที่ เกาหลีก็ฮอตระดับหนึ่งแล้ว มีแดจังกึมมาฉายแล้ว ตื่นตัวเรื่อง Korean wave กันแล้ว

แม้ตอนนี้ ที่ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านเรื่องราวนานา กับเกาหลี มีทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม หยาดเหงื่อ หยาดน้ำตา ดราม่า มากมาย

แต่เมื่อไรที่แว่วเพลง ศิลปะ ซีรีส์ดีๆ ของเกาหลี..เราก็ยังอดชื่นชมกับการสร้างสรรค์ผลงานของเขาไม่ได้…
แม้จะรู้ว่า เบื้องหลัง…มันสาหัสยังไง ลำบากอย่างไร

ก็ได้แต่หวัง…ว่าผลงานสุดยอดแบบนั้นๆ จะไม่นำมาซึ่งโศกนาฎกรรมที่ซ่อนอยู่หลังฉาก…เสมอไป…
ซึ่งถ้าหากว่า เรื่องราวของเกาหลีที่เราประสบพบเจอ เป็นแบบที่เล่ามาทั้งหมดนั้นเสมอไป ก็คงพอโอเค..

แต่สิ่งที่เกิดตรงหน้าฉัน…นั้น…..มันคืออะไร….

……………………

“ย่าห์!!!!! ()&*^*%&^$^%#%$#%#^&$^%#_)(&*&”
เสียงตะคอกก่นด่าเป็นภาษาเกาหลี ดังกึกก้องดั่งพสุธากัมปนาททั่วชั้น ของออฟฟิศแห่งหนึ่งในประเทศไทย
เสียงนี้เกิดขึ้นพร้อมเสียงปากกา และข้าวของบนโต๊ะทำงานบางส่วนตกลงพื้นอย่างรุนแรง รวมทั้ง…ปึกกระดาษ A4 กว่า 10 ใบ ที่เมื่อกี๊อยู่ในมือฉัน…แต่ตอนนี้ กำลังปลิว ว่อน กระจาย ฟุ้งทั่วทั้งบริเวณ…แล้วกระแทกตกลงบนพื้นเช่นกัน…
มันไม่ได้ “ปลิว” หล่นลงพื้นธรรมดา แต่มันถูกโยน “กระแทก” ลงพื้น

ฉันและพวกคนไทยทุกคนในชั้น ยืนแข็งทื่อเป็นหิน
ดูในละคร ไม่ full HD 4D เท่านี้
ดราม่าสิ้นดี บอกดีๆ ไม่เป็นรึยังไง ตวาด ตะคอกตลอดศก
ไม่รู้คนอื่นคิดอย่างไร แต่ฉันกำลังคิด…ว่านี่เป็นระเบิดครั้งที่เท่าไหร่ของสัปดาห์นี้แล้วนะ…

ทันใด…ภาพในสมอง ก็ประมวลเหตุการณ์ที่น่าประทับใจต่างๆ นานา เกี่ยวกับเกาหลีขึ้นมาหักล้างทันที….

………………………