หลายๆคนเมื่อผิดหวังจากความรัก มักเลือก "เ ดิ น ท า ง" หวังเพียงพึ่งให้มันเยียวยา รักษาจิตใจให้หายดี
การออกไปเจอโลกกว้าง  พบเจอผู้คนมากมาย  เรียนรู้กับการใช้ชีวิต อยู่กับตัวเองให้มากๆ
            แต่สุดท้าย... หลายๆคนกลับพบว่า " เราเดินทาง...เพื่อเปลี่ยนที่เจ็บ"  เราหอบเอาความเจ็บช้ำ
แบกใส่กระเป๋าเต็มไปหมด เราหนักแต่เราก็ไม่วาง  จริงๆแล้วการเดินทาง หากสัมภาระมันหนักเกินไป
ก็ปล่อยมันไว้บ้างก็ได้  ต่อให้ไปที่ไหน ไม่ปล่อยวาง เราก็เหมือนเดิม


  
    #จั่วหัวมาก็ชวนดราม่า...ไปอีก  ไม่เอาดิ๊ไปเที่ยวนะเห้ยยย ไม่เอาไม่ดราม่า เช็ดน้ำตาออกก่อน
เช็ดแล้วก็เก็บกระเป๋าตามเรามา >< "

             พูดราวกับว่าตัวเองกำลังอกหัก  เปล่าเลย กทม. หรือทะเลทรายซาฮาร่า นี่หน้าหนาวหรอ  ?
สาบานซิ  ให้ตายเหอะ...ขอไปสัมผัสอากาศหนาวซักที ตื่นมาด้วยสภาพเหงื่อท่วมเต็มตัว
ไปไหนดีว่ะ ? เลื่อนๆดูตั๋ว จนมาจบที่ "น่าน" กับราคาโปรโมชั่น สปริงตัวจากที่นอน
             เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า  โบกพี่ TAXI ไปสนามบินให้ไว....ไปหาตั๋วเอาข้างหน้า ที่พงที่พักนี่ไม่มีพงแพลนไรทั้งนั้น
ก็อยากไปมีแพลนทีไร นี่ก็ล่มทุกที  
             ไปถึงสนามบินก็งงเล็กน้อยถึงปานกลาง  เพราะย้ายอาคารใหม่....เดินไปหาตั๋ว ตกลงปลงใจกับน้องนกแอร์ (สวย) ฮ๋า ฮ่า
ตังค์ก็ไม่ได้กดมา...จ่าย VISA ได้ไหมคะ  "รับแค่เงินสดค่ะ" หึหึ  เชิญทางโน้นเลยค่ะ....ตู้ ATM  #ใจร้ายจัง นี่ต้องเดินไปไกลอีก
แต่ที่สุดก็ได้ตั๋วมา..... ที่พักล่ะ ?  ไลน์ไปบอกชะนีน้องว่า "เฮ้ยยยย หอยหลอด ดูที่พักให้หน่อยซิ ข้าจะขึ้นเครื่องละ"
"อีเจ้ไปไหนอีกล่ะ..."  
"ไปน่านนนนนนนนนน"  
"หาที่พักให้ข้าด้วย...ส่งไว้ในไลน์เลยถึงละจะเปิดดู บรัยยยยส์"
"เอิ่มมมมม" นางคงรู้สึกเอือมเบาๆ