ทุ่ม
รถไฟจอดเทียบชานชลา เรามาถึงกัลกัตตา เลทจากในตั๋วที่กำหนดไปสามชั่วโมง
เเบกเป้สะพายหลัง โบกแท็กซี่ และ esplanade คือที่ที่เราจะไปพักคืนนี้
ใครจะรู้ว่างานโบกแท็กซี่ที่นี่ไม่ง่ายอย่างที่คิด กว่าจะได้ ก็เกือบๆหนึ่งชม.
และนี่ก็ได้เวลาเที่ยงคืน เราถึงที่หมาย ร้านค้ากำลังปิด คงมีแต่ร้านขายบุหรี่ตรงหัวมุม ที่ยังเปิดอยู่ เราดิ่งตรงไปยัง โรงแรมที่แนะนำในหนังสือ lonelyplanet ซึ่งประตูถูกเปิดออกมา เขายิ้มพร้อมสั่นหัวเล็กน้อย "เต็มครับ " นั่นคือคำตอบที่ได้มา เราพลิกหนังสือหน้าถัดไป พร้อมกับเคาะประตูโรงแรมบานถัดไป คำตอบที่ได้ คล้ายกับประตูบานแรก "เต็มครับ"
เข็มนาฬิกาเดินอย่างง่วงๆ ไม่ต่างกับตัวเรา ตอนนี้ตีหนึ่งแล้ว
เรายังคงเดินหน้าเคาะจากประตูไปยังอีกประตู จากซอยไปยังอีกซอย คำตอบที่ได้ไม่ต่างกับประตูบานแรก .
และสุดท้ายเราเดินกลับมาที่เดิม ที่ๆมีร้านขายบุหรี่ อยู่ตรงหัวมุม คนขายบุหรี่แกตะโกนเบาๆมาว่า ลองไปหาที่... ดูรึยัง พร้อมชี้ทางให้ดู อยู่ห่างจากนี้ไปหนึ่งกิโล
และมันก็ใช่.. ที่นี่มีโรงแรม และไฟหน้าโรงแรมยังเปิดอยู่ เราทำการเคาะประตูอีกครั้ง  เสียงงัวเงีย พร้อมกับแงมประตูออกมา " มีห้องว่างไหมครับ ? "
"มี.  มาจากไหนล่ะ ?  "
"จากไทย ครับ "
"ไม่รับ ที่นี้ไม่รับชาวต่างชาติ"  พร้อมกับปิดประตูไป
เราเดินกลับมาที่เดิม ที่ๆมีร้านขายบุหรี่ อยู่ตรงหัวมุม
ว่างเป้ลง นั่งลงริมฟุตบาท หรือคืนนี้จะนอนข้างถนน ?
"ยังไม่ได้ห้องอีกรึไงพ่อหนุ่ม " มองหาต้นเสียงที่ได้ยินมาจากด้านหลัง ด้วยความืดของถนน มองเห็นหน้าเจ้าของเสียงไม่ชัดนัก แต่พอมองออกว่าเป็นคนขับแท็กซี่และกำลังเดินตรงมาหาเรา
"เห็นเดินวนอยู่ตั้งแต่เที่ยงคืน ยังไม่ได้ห้องอีกใช่ไหม ? "
"ยังเลยครับ "
เราคุยกันต่อ จึงได้รู้ว่าโรงแรมที่นี้จะปิดเช็คอินก่อน สี่ทุ่ม และจะไม่รับนักเดินทางอีกเลยจนถึง เจ็ดโมงเช้า และนั่นคือเวลาเปิดเช็คอินอีกครั้ง ส่วนอีกที่ที่เราเดินไป ตรงนั่นจะเป็นที่พักเฉพาะสำหรับคนอินเดียและบังกลาเทศ ส่วนชนชาติอื่นๆ จะไม่รับ
สงสัย คืนนี่คงต้องนอนนี่แล้วล่ะ
"เป็นมุสลิมรึเปล่า"  คนขับแท็กซี่ถามขึ้นมา
"ใช่ครับ ผมมุสลิม "
"งั้นก็ยังมีอีกที่ ที่รับนักเดินทางมุสลิม ( Muzafir hostel ) " (Muzafir แปลว่า นักเดินทาง หรือคนเดินทาง )
150 รูปี คือราคาที่คุยกัน ค่าแท็กซี่
เอาว่ะ ไปก็ไป
Muzafir hostel อยู่ห่างจาก esplande ราวๆ หกกิโลเมตร อยู่ในย่านชุมชนมุสลิม เราถึงที่นั่น ลุงคนขับแท็กซี่ลงไปคุยให้  แล้วลุงมาบอกเราว่า เขาปิดรับแล้ว เลยเวลาแล้ว ค่อยมาพรุ่งนี้ใหม่
เรากลับมาที่เดิม ตรงๆที่มีร้านขายบุหรี่อยู่ตรงหัวมุม ที่ตอนนี้ร้านปิดไปแล้ว
"ลุงครับ ขอนอนเบาะหลังรถลุงได้ไหม ?"
"เอาสิ แต่พรุ่งนี้ลุงรับลูกค้าแต่เช้าตรู่เลยน่ะ "
"ขอบคุณครับลุง"
.
นาฬิกาบนข้อมือ บอกเวลา ตอนนี้ห้าโมงเช้า
ลุงมาสะกิด "มีลูกค้ามาแล้ว "
เราเก็บกระเป๋า ลงจากรถ เเล้วเขาไปกอดลุง
"ขอบคุณครับลุง "