ด้วยความที่ชอบละครทงอีมาก เลยสนใจชีวิตต่อเนื่องของราชวงศ์  โดยเฉพาะองค์ฃายตัวน้อย ที่กลายเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ จนถึงหลานที่เป็นพระราชาที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน  ลีซาน

พบว่า  ทั้งสองเรื่องนักแสดงเล่นได้ดีมาก  

ทงอี  เป็นเรื่องที่นอกจากความรักอันอบอุ่น ลึกซึ้งแล้ว ยังพบว่า ภรรยาท้งหมดสวย ฉลาด แม้กระทั่งมเหสีก็ดูมีเหตุมีผล มีมิติของตัวเอง
โดยเฉพาะพระสนมฮีบิน และ ทงดี ที่ในเรืองเปรียบเทียบว่าทั้งสองคือแสงและเงาของกันและกัน  ซึ่งด้วยเหตุที่ว่าทั้งสองคน สวย ฉลาดมาก ๆ มีสมอง มีความสามารถเหมือนกัน ตรงนี้เองที่ทั้งสองจึงกุมหัวใจของพระราชาได้ทั้งหมด เพียงแต่คนละช่ววเวลา ทงอีคนใหม่ที่เหมือนฮีบินคนเก่า  ใหม่กว่าเด็กกว่าย่อมดีกว่า เป็นธรรมดาของมนุษย์

ความอิจฉาริษยาของผู้หญิงเพราะความรักมีอยู่ทุกหนแห่ง  เพียงแต่ในราชสำนักที่มีกฎระเบียบมากมาย มีผลประโยชน์ทับซ้อนอยู่เบื้องหลังเลยทำให้ต้องจบอย่างโหดร้ายเช่นนี้  ไม่ว่าฮีบินต้องตาย   ทงอีต้องออกนอกวัง

ลีซาน   พบว่าองค์ชายกึมที่แสนจะน่ารัก  อัจฉริยะล้ำเลิศ   กลายเป็นพระเจ้ายองโจ  ปู่ที่ยังเป็นพระราชาที่เก่งทุกด้าน และดุมาก ๆ อาจจะด้วยการเมืองในราชสำนักที่สืบเนื่องมีปัญหามากมาย  ความกดดันต่อองค์ชายน้อยที่น่ารักที่จำเป็นต้องเข้าสู่วังวนการเมืองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้  แม้พ่อแม่จะรักกันมากมายแต่ก็ต้องแยกกันอยู่เพื่อให้ลูกก้าวไปสู่ความเหมาะสมการเป็นพระราชาในอนาคต  ความกดดันชนชั้นกำเนิดของพระมารดาทงอี  ทำให้เป็นเหมือนจุดด่างของพระราชายองโจ  โดยเฉพาะในช่วงที่พี่ชายขึ้นครองราชย์เป็นพี่ชายที่แม้จะรักกัน  พ่อพระราชาจากไป  แม่ทงอีจากไป  หลายคนที่เป็นคนของตัวเองก็จากไปก็ต้องดูแลตัวเอง   แต่ด้วยความที่ดูเหมือนมีขุนนางคนละฝ่าย และแม่ของพี่ชายตายด้วยสาเหตุทำร้ายแม่ขององค์ชายกึม  ทำให้ทั้งสองคนต้องอยู่อย่างหวานอมขมกลืน แถมพี่ชายสุขภาพไม่ดี  (ที่จริงก็แค่เรื่องนกเขาไม่ขัน) พอขึ้นเป็นพระราชาก็ถูกคนลอบวางยาพิษ ทุกคนก็ต้องจ้องมาที่องค์ชายกึม  ทั้งหลายทั้งปวงเลยทำให้องค์ชายน้อยต้องกลายมาเป็นพระเจ้ายองโจที่แสนจะเก่งด้วยความอัจฉริยะ  การที่ต้องเข้มงวดกับทุกอย่าง ก็เลยกลายเป็นพ่อและปู่ที่ใจร้าย และเย็นชา

ได้มุมมองของความรัก  มันเหมือนมีแค่ความรักอย่างเดียว  ไม่มีน้ำหนักการเกื้อหนุนเท่าที่ควร  น้ำหนักตรงนี้แทบไม่มีเลย  อาจจะเพราะนักแสดงที่เลือกมาเล่น   ไม่มีแววตานักสู้เหมือนทงอี กับ ฮีบิน มีเพียงภาพของความอ่อนหวาน  อ่อนโยน  อ่อนไหว  ยอม  อ่อนแอ  เป็นคนดี ทั้งคนเป็นชายาที่เป็นคนดี  นางเอกที่เป็นเพื่อนเก่า   ยังไมเห็นความรักอันลึกซึ้งเท่ากับทงอี   มันเหมือนองค์ชายจนกลายพระราชาเป็นสิ่งที่ถูกแยกออกจากส่วนที่อยู่กับภรรยาทั้งหลาย  ส่วนบทบาทของพระมเหสี และป้า ก็เด่นเกินไป ดูไม่เหมือนฮีบิน ที่ดูมีเหตุมีผลมากกว่า  

ฉากความรัก  ไม่ว่าจะดอกไม้โปรยปราย  พระราชาเช็ดน้ำตา  กอดนางเอก  เหมือน copy ..paste  เลย แต่ไม่ละมุนเหมือนทงอี  ....

มาให้ความเห็นกันนะ  ว่าแล้วก็จะไปดูทงอีอีก