เราเป็นคนนึงที่ไม่เคยรู้จักความรักหรอก ไม่รู้ด้วยว่าการที่เราจะรู้สึกรักใครที่แบบเออชอบจริงๆมันเป็นไง จนเราได้เจอผู้ชายคนนึง เขาดีกับเรามาก เขาไม่หล่อ ดำ เขาสูง เขาหน้าเป็นสิว เขามาจากต่างจังหวัด เราเจอกันตอนค่ายเฟรชชี่ ทเกือบทุกครั้งที่เราจะกลับบ้านเขาจะเดินมาส่งและโบกมือให้เรา เราไม่รู้หรอกว่าเรารักเขาไปหมดใจตั้งแต่ตอนไหน รู้อีกทีตอนที่เขามาร้องไห้กะบเราว่าเขาชอบผู้หญิงอีกคน แต่เขาไม่ชอบ เขาอยากให้เราช่วย ตอนนี้เรารู้แล้วว่าความรักมันเป็นไง เรารู้แล้วเราชอบเขาไปแล้จริงๆ แต่เราก็ช่วยนะ ทุกครั้งที่วางสายคุยกับเขาจบเราจะร้องไห้ เราก็ไม่รู้อีกเราร้องทำไมวะ เขาโทรมาทุกวันมาถามวิธีที่จะทำไงให้จีบผู้หญิงคนนั้นติด เขาบอกเขาจริงจัง ใจเราเต้นแรง เรารู้เลยว่าคนอกหักเป็นไง แต่เราก็บยังช่วยเขา เราทำทุกอย่างที่จะให้เขาดูดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นหากลูต้ามาให้เขากิน หรือแม้แต่บอกให้เขาทักผู้หญิงคนนั้นไปทุกวันแม้ว่าเขาจะเบื่อ หรือรำคาน มันมีหลายอย่างมากมายที่เราช่ยและทำให้เขา ซึ่งบางอย่างเขาก็ยังคงไม่รู้จนตอนนนี้ และในที่สุดเขาก็คบกัน เขาคบกันนน ..... โทรศัพท์เราเงียบ ไลน์เราไม่เด้ง แล้วเขาก็ค่อยๆหายไป จนเราทนไม่ได้เราึงทักไปพยายามชวนคุย แต่ดูเหมือนเขาคงไม่อยากคุยกับเรา แต่ไม่เป็นไร เราบอกเขาไปว่า ''ถ้าวันไหนเหงา ทักมาคุยกับเราได้นะ'' ...... จนเวลาล่วงเลยมาสามปี เราก็ยังไม่ได้คุยกัน // เราไม่รู้จะทำยังไงเราลืมเขาไม่ได้ เราเป็นคนตลก แต่รักคนยาก เราเป็นคนเฮฮาแต่มีมุมดราม่ากับตัวเอง และเราเป็นคนรักใครรักจริงและก็ยากที่จะหาคนมาแทนที่ได้ มีคนเข้ามาบ่อยครั้งแต่เราก็คิดว่ามันไม่ใช่ เราไม่รุ้ต้องทำไง ที่จะลืมเขให้ได้สักที เราเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ เราควรทำยังไงดีง่าา TT