อิศรญาณภาษิต บทนี้เเปลเเบบนี้ถูกมั้ยครับ

แก่ตัณหานี้ทำไมจึงไม่แก่
ยังปกแผ่พังพานผึงตึงใจหาย
เห็นสาวสาวเข้ายังตะเกียกตะกาย
คิดอุบายจะใคร่เฉ่งแต่เกรงจน
เเปลประมาณว่า
ความต้องการอยากได้ไม่ลด มันยังคงอยู่ในจิตใจ เหมือนเห็นหญิงสาวก็ยังอยากได้อยากเข้าไปจีบ   เเต่สงสัยว่า  คิดอุบายจะใคร่เฉ่งแต่เกรงจน ผมเเปลไม่ถูกอะครับ    เเบบว่า วางเเผน เจ้าเล่ห์อะไรหรือปล่าว ครับ ช่วยเรียบเรียงให้หน่อยนะครับ ทำไม่ถูกเเล้ว T T
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่