สวัสดีค่ะ  ตอนนี้ดิฉันมีลูกชาย1คน เลี้ยงมาดูแลมาต้ังแต่ท้องเดือนแรก รู้สึกสงสารลูกจัง อยากทีเงินเยอะๆเก็บไว้สร้างบ้านซื้อรถไว้ให้ลูก ตอนนี้ดิฉันเลิกกับแหนนาน ตั้งแต่ท้องได้1เดือนแล้วค่ะ สาเหตุตอนนั้นก็ไร้สาระอ่ะค่ะ แต่ดิฉันไม่ขอเล่าดีกว่า ขอยอมรับผิดเพราะดิฉันคอดว่าตัวเองผิดที่งี่เง่าเอาแต่ใจ(นอกเรื่องนิดหนึ่ง) ปัจจุบันเขามีแฟนใหม่แล้วค่ะ เขาเคยมาขอเป็นเพื่อนในเฟสมาคุย เหมือนจะเย้ยรึเปล่า ประมาณว่าจะทำให้เจ็บใจอะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ จนดิฉันคิดว่า คนที่สำคัญปัจจุบันนี้คือ ลูก จึงไม่สนใจและบล้อกเฟสเขาไปพักนึง แล้วก็ปล่อยค่ะ เขาก็ไม่เคยถามไถ่หาลูก จนถึงปัจจุบัน นี้ แม้แต่หน้าลูกยังไม่เห็นเลยค่ะ ไม่เคยเห็นเลยแม้แต่ครั้งเดียว จบประเด็น เข้าเรื่องค่ะ
คือดิฉันสู้มาทุกวัน อดทน พยายามเพื่อลูก ยอมโดนว่า ด่า เหยียดหยาม เพื่อลูก อดทนเพื่อเค้า เพราะชีวิตนี้ดิฉันคิดว่าจะสู้ไม่ถอย หากยังไม่ได้สิางที่อยากทำให้ลูกมาทั้งชีวิต แต่บางที ท้อค่ะ เหนื่อยใจ เงินก็ไม่ค่อยมีใช้ทรับจ้างกินไปวันๆ จะไปทำโรงงานก็ไม่มีใครดูลูกอีก ทางบ้านดิฉันก็มีนิสัยค่อนข้าง เห็นแก่ได้ เงินมีเท่าไหร่หามาได้เท่าไหร่ก็ริบหมด แต่เขาก็ช่วยเลี้ยงลูก ถ้าไม่มีเขาดิฉันก็อาจจะแย่ ตอนนี้ว่างงานยาวเลยค่ะ เลยเิาเวลาว่างมาลองขายของทางเน็ต เป็นตัวแทนอ่ะค่ะ ขายพวก ยาลดน้ำหนัก เซรั่ม ครีมบำรึงผิว และก็ สมุนไพรสลายไขมัน โพสมาหลายอาทิตย์ ไม่มีทีท่าว่าจะขายได้เลย555+แต่ก็โพสไว้อ่ะค่ะ. เผื่อจะมีสักวันที่ขายได้ แต่ก็ทำใจไว้แล้วอ่ะค่ะ เพราะขายของทางนี้มันหาลูกค้าที่จะไว้วางใจเรายาก  เห็นลูกแล้วสงสารมากค่ะ  เสียใจที่ทำให้เต้าไม่ได้เต็มที่ แต่ก็ไม่ถอยค่ะ จะหาทุกวิถีทางล่ะค่ะ พยายาม ทำให้ลูกสบาย ทำในสิ่งที่อยากทำให้เค้า จะกัดฟันสู้มันทั้งชีวิตนี่แหล่ะค่ะ
ปล.ขอแค่พื้นที่เล็ก ไว้ปลอบใจ ระบายความรู้สึกที่มี อย่าว่ากันเลยค่ะ