ฉันอยากเป็นนักแต่งเพลงค่ะ...

เมื่อปีที่แล้วฉันลองแต่งเพลงเล่นๆ โดยที่เล่นดนตรีไม่เป็นซักอย่าง แต่งแค่เนื้อเพลงทั้งหมดประมาณ 6 เพลง อยู่ๆ วันหนึ่งก็มีไลน์ทักเข้ามาแอดมาจากเบอร์มือถือ เป็นโรงเรียนสอนดนตรีที่ฉันเคยเม้มเบอร์ไว้ พี่เขาทักมาเพราะคิดว่าอาจจะสนใจเรียนดนตรี ฉันบอกอยากเรียนกีต้าร์ และคุยกันว่าฉันแต่งเพลงไว้ให้พี่ลองฟังดู พอพี่เขาฟังก็คอมเม้นว่าเจ๋ง ฟังซ้ำแล้วซ้ำอีก ฉันดีใจมาก จนพี่เขาบอกจะช่วยทำดนตรีให้โดยมีครูที่มีความสามารถ มีฝีมือช่วยในการเรียบเรียงดนตรี และจะให้ฉันร้องเพลงตัวเอง ตอนนั้นฉันเรียนใกล้จบแล้ว ฉันตัดสินใจเลือกทางเดินนี้และจะเต็มที่กับมัน ตอนนั้นทั้งครูและพี่เขามาหาฉันถึงที่บ้าน ฉันประทับใจมาก พอเราคุยกันเรื่องรายละเอียดซึ่งอาจจะต้องมีค่าใช้จ่ายในการทำสตูฯเล็กๆ ประมาณ 5 หมื่นบาท ส่วนนี้ฉันเข้าใจว่ามันจำเป็นและรับปากว่าจะหาเงินมา จนกระทั่งฉันโดนปฎิเสธจากครอบครัว ไม่มีใครสนับสนุน ฉันเสียใจมาก โดนดูถูกสารพัดเพียงเพราะฉันเป็นผู้หญิงจะโดนคนอื่นเขาหลอก แต่ก็ไม่ได้โกรธนะคะ เข้าใจว่ามันเป็นเงินก้อนใหญ่ ส่วนพวกพี่ๆ ก็เข้าใจฉัน ฉันจึงลงเรียนกีต้าร์กับครูเป็นเวลา 1 เดือน ตอนนั้นเรียนจบแล้วรอรับปริญญา เรียนได้แค่คอร์ดเดียวก็ต้องหยุดเพราะต้องกลับ ตจว เนื่องจากแม่ป่วยหนัก ต้องกลับไปดูแลท่าน ในระหว่างนั้นฉันก็แต่งเพลงมาเรื่อยๆ และคิดไว้ว่าสักวันจะต้องกลับไปทำให้เป็นจริงให้ได้

เวลาผ่านไปฉันไมไ่ด้ติดต่อกับพวกพี่ๆ เขาเลย จนตอนนี้ฉันกลับมากทมแล้ว มีเงินก้อนติดตัวมา 3 หมื่นบาท แต่ฉันมีค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือนไหนจะปัญหาครอบครัว มันท้อเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จนมาถึงวันนี้ก็ยังคิดไม่ออก ฉันรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว และเป็นความหวังของครอบครัว ตอนนี้ฉันเก็บตัวเงียบ เครียด นอนร้องไห้ทุกวันจริงๆ นึกถึงปัญหาครอบครัวก็ไม่มีแรงจะไปต่อแล้ว ตกอยู่ในสภาวะกดดัน พี่ชายก็สร้างหนี้ให้ครอบครัว และแม่ต้องแบกรับหนี้ ทุกอย่างมันกลายเป็นหนี้ ฉันเพิ่งรู้ความจริง โตแล้วมันเป็นอย่างนี้นี้เอง ฉันควรจะยอมแพ้และไปทำงานประจำอย่างที่แม่บอก ฉันกำลังสับสน มันไม่ง่ายเลยนะคะ การทำเพลงต้องมีทุน และต่อให้เก่ง พยายาม หรือสู้แค่ไหน สุดท้ายโอกาสในการเข้าไปยืนตรงนั้นมันก็ไม่มีให้สำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเลย

ขอบคุณที่อ่านค่ะ