เห็นกระทู้คนกินมังก็แค่โลกสวยแล้วอดใจไม่ไหวขอตั้งกระทู้นี้หน่อยครับ
ผมเองเป็นคนนึงที่ชอบทานเนื้อสัตว์ ทานผักน้อย แต่ก็อนุโมทนากับคนที่กินมังได้ครับ เห็นเพื่อนร่วมงานหลายๆคนเลือกที่จะกินมังหนึ่งวันต่อสัปดาห์ ซึ่งผมเห็นว่าก็เป็นวิธีที่ดีวิธีหนึ่ง แต่ประเด็นของกระทู้นี้ก็ไม่ได้ว่ากินมังดี หรือกินเนื้อสัตว์ไม่ดี
ที่อยากจะบอกคือ ผมเห็นว่าปัจจุบันพอทุนนิยมเข้ามามากๆ ลักษณะการทานอาหารก็เริ่มฟุ่มเฟือยขึ้นเรื่อยๆ เวลาไปทานอาหารหลายๆคน ผมเห็นบ่อยๆ สั่งอาหารกันแล้วทานกันไม่หมด เช่นสั่งกุ้งมา 2 กิโล กินกันสี่ห้าคนพร้อมอาหารอื่นๆ ปรากฎว่ากินไม่หมด กุ้งตายฟรีไปหลายตัว หลายคนบอกว่าห่อกลับบ้านได้ อันนี้รับได้ครับ แต่อย่าลืมว่าก่อนที่เราจะไปถึงขั้นตัดสินใจห่อกลับบ้านแล้ว มันก็กินกันจนจุกจนกินกันไม่ไหวแล้วใช่มั้ยครับ แปลว่าเรากินกันจนเกินพอดี ผมเป็นประจำ เวลาที่กินกันหลายๆคน ผมคือคนสุดท้ายที่กินเสร็จ เพราะอาหารมันเหลือ ผมต้องทานๆให้หมด อาหารบางอย่างมันเก็บกลับบ้านไม่ได้ ซึ่งก็อิ่มมากๆ
ตรงนี้แหละที่ทำให้ผมเห็นว่า หมู ไก่ ปลา บลาๆๆ มันเกิดมาเพื่อให้เรากิน เพราะเราอยากกินๆๆๆๆ ผู้ขายเลยต้องเร่งสร้างเนื้อสัตว์เยอะๆๆๆ ฆ่าๆๆๆๆ เทียบกับเมื่อก่อนตอนสงครามโลกมนุษย์คงไม่ได้อยู่สุขสบายมีกิน กินเหลือซักเท่าไหร่
แต่ทุกวันนี้เราซึ่งเป็นผู้บริโภคกำลังเป็นผู้ปั่นกระแสให้เกิดการฆ่าสัตว์มาให้เรากินมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าคุณเคยเห็นคลิปลูกเจี๊ยบโดนจับโยนเข้าเครื่องปั่นสดๆ หรือคุณเห็นภาพฝูงปลาถูกทุบหัวกันเป็นเบือ ผมว่าพวกนี้แหละที่เกิดจากที่เรากินกันแบบอยู่เพื่อกิน
ผมเคยอ่านบทความนึงบอกว่ามาร์ค ซัคเกอร์เบิร์ก เลือกที่จะกินแพะหรือแกะที่เขาฆ่าเองกับมือเท่านั้น อ่านเสร็จ ผมก็นึกในใจ มาร์คเอ๊ย ฆ่าสัตว์มันบาปนะ หลายเดือนต่อมาผมไปกินพวกไก่ทอดที่ขายอกไก่เยอะๆๆๆ แล้วก็นั่งนึกว่าวันๆนึงไก่มันต้องตายกี่ตัวให้มนุษย์เรากินจนพอเนี่ย
ใช่ครับ ผมเริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่มาร์คทำมันบาป แต่สิ่งที่ได้คือได้รับรู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตตัวนึงได้ตายเพื่อให้เราได้กินเนื้อมัน ทำให้เรารู้คุณค่าของสิ่งที่เรากินไป ถ้าผมเป็นมาร์ค ผมคงคิดหนักน่าดูเวลาจะกินเนื้อสัตว์ทีนึง
เรากินจนเกินพอดี หรือสั่งแหลกจนอาหารเหลือ ทำให้สัตว์หรือพืชตายโดยไม่จำเป็นหรือเปล่า?
ผมไม่ได้ขอให้มาทำอะไรแบบมาร์ค หรือหันไปกินมังเลย เพราะแต่ละคนถูกเลี้ยงมาไม่เหมือนกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนทำได้คือ
ทานอย่างพอดีและรู้คุณค่าจากชีวิตที่เราทานไป และอย่าให้อาหารเหลือครับไม่ว่าจะเป็นผักหรือเนื้อสัตว์
รณรงค์ทานอาหารแต่พอดีและไม่ทานเหลือครับ
ผมเองเป็นคนนึงที่ชอบทานเนื้อสัตว์ ทานผักน้อย แต่ก็อนุโมทนากับคนที่กินมังได้ครับ เห็นเพื่อนร่วมงานหลายๆคนเลือกที่จะกินมังหนึ่งวันต่อสัปดาห์ ซึ่งผมเห็นว่าก็เป็นวิธีที่ดีวิธีหนึ่ง แต่ประเด็นของกระทู้นี้ก็ไม่ได้ว่ากินมังดี หรือกินเนื้อสัตว์ไม่ดี
ที่อยากจะบอกคือ ผมเห็นว่าปัจจุบันพอทุนนิยมเข้ามามากๆ ลักษณะการทานอาหารก็เริ่มฟุ่มเฟือยขึ้นเรื่อยๆ เวลาไปทานอาหารหลายๆคน ผมเห็นบ่อยๆ สั่งอาหารกันแล้วทานกันไม่หมด เช่นสั่งกุ้งมา 2 กิโล กินกันสี่ห้าคนพร้อมอาหารอื่นๆ ปรากฎว่ากินไม่หมด กุ้งตายฟรีไปหลายตัว หลายคนบอกว่าห่อกลับบ้านได้ อันนี้รับได้ครับ แต่อย่าลืมว่าก่อนที่เราจะไปถึงขั้นตัดสินใจห่อกลับบ้านแล้ว มันก็กินกันจนจุกจนกินกันไม่ไหวแล้วใช่มั้ยครับ แปลว่าเรากินกันจนเกินพอดี ผมเป็นประจำ เวลาที่กินกันหลายๆคน ผมคือคนสุดท้ายที่กินเสร็จ เพราะอาหารมันเหลือ ผมต้องทานๆให้หมด อาหารบางอย่างมันเก็บกลับบ้านไม่ได้ ซึ่งก็อิ่มมากๆ
ตรงนี้แหละที่ทำให้ผมเห็นว่า หมู ไก่ ปลา บลาๆๆ มันเกิดมาเพื่อให้เรากิน เพราะเราอยากกินๆๆๆๆ ผู้ขายเลยต้องเร่งสร้างเนื้อสัตว์เยอะๆๆๆ ฆ่าๆๆๆๆ เทียบกับเมื่อก่อนตอนสงครามโลกมนุษย์คงไม่ได้อยู่สุขสบายมีกิน กินเหลือซักเท่าไหร่
แต่ทุกวันนี้เราซึ่งเป็นผู้บริโภคกำลังเป็นผู้ปั่นกระแสให้เกิดการฆ่าสัตว์มาให้เรากินมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าคุณเคยเห็นคลิปลูกเจี๊ยบโดนจับโยนเข้าเครื่องปั่นสดๆ หรือคุณเห็นภาพฝูงปลาถูกทุบหัวกันเป็นเบือ ผมว่าพวกนี้แหละที่เกิดจากที่เรากินกันแบบอยู่เพื่อกิน
ผมเคยอ่านบทความนึงบอกว่ามาร์ค ซัคเกอร์เบิร์ก เลือกที่จะกินแพะหรือแกะที่เขาฆ่าเองกับมือเท่านั้น อ่านเสร็จ ผมก็นึกในใจ มาร์คเอ๊ย ฆ่าสัตว์มันบาปนะ หลายเดือนต่อมาผมไปกินพวกไก่ทอดที่ขายอกไก่เยอะๆๆๆ แล้วก็นั่งนึกว่าวันๆนึงไก่มันต้องตายกี่ตัวให้มนุษย์เรากินจนพอเนี่ย
ใช่ครับ ผมเริ่มคิดได้ว่าสิ่งที่มาร์คทำมันบาป แต่สิ่งที่ได้คือได้รับรู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตตัวนึงได้ตายเพื่อให้เราได้กินเนื้อมัน ทำให้เรารู้คุณค่าของสิ่งที่เรากินไป ถ้าผมเป็นมาร์ค ผมคงคิดหนักน่าดูเวลาจะกินเนื้อสัตว์ทีนึง
เรากินจนเกินพอดี หรือสั่งแหลกจนอาหารเหลือ ทำให้สัตว์หรือพืชตายโดยไม่จำเป็นหรือเปล่า?
ผมไม่ได้ขอให้มาทำอะไรแบบมาร์ค หรือหันไปกินมังเลย เพราะแต่ละคนถูกเลี้ยงมาไม่เหมือนกัน แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนทำได้คือ
ทานอย่างพอดีและรู้คุณค่าจากชีวิตที่เราทานไป และอย่าให้อาหารเหลือครับไม่ว่าจะเป็นผักหรือเนื้อสัตว์