เข้าใจ คห. 1  และ 2   ที่อยากทำอะไรให้ถูกต้องตามระเบียบ  ตามกฎหมาย   แต่วิธีปฏิบัติ มันยากนะครับ   จากที่ได้เคยเจอมา 3 เคส

คล้ายๆกัน  ตรงที่ขั้นตอนมันมาก  มักจะโยนกลองกัน  ไม่มีใครยอมเซ็นอนุญาต  แบบเอามือไปซุกหีบ หรอกครับ

     1 .  เคยไปยื่นหนังสือที่อำเภอ  ขอสร้างสะพาน ข้ามคูน้ำสาธารณะเล็กๆ เข้าที่ดิน   ได้รับคำตอบว่า   จะต้องมีแบบแปลน  มีวิศวกรรับรอง

ถ้าไม่ทำตามระเบียบ หากมีอุบัติเหตุ ก่อสร้างไม่มาตรฐาน  คนอนุญาต ต้องรับผิดชอบ  แล้วก็แนะแบบเอาหลักรัฐศาสตร์ นำหน้านิติศาสตร์ ว่า

ก็ถือวิสาสะทำไปแบบหลายๆที่  อย่าให้กีดขวางทางน้ำ ทำให้ชาวบ้านเดือดร้อนก็แล้วกัน

      2.  โรงเรียนทำเรื่อง ถึง ผอ.เขื่อน กั้นแม่น้ำ  ซึ่งอยู่ใกล้เคียง  ขอดินที่เหลือมาถมสนาม  ที่น้ำท่วม  เห็นว่าเป็นหน่วยงานสาธารณะด้วยกัน

แต่ได้รับการปฎิเสธ  ว่าไม่มีอำนาจอนุญาต  ต้องขอไปถึงอธิบดี หรือปลัดกระทรวงนั่นแหละ    แต่ผอ. ร.ร. มีมนุษย์สัมพันธ์ดี  ขอความอนุ

เคราะห์ช่วยชี้ช่องทางแบบทางลัดหน่อย  จน ผอ.เขื่อนใจอ่อน   บอกว่าจะเป็นฝ่ายทำหนังสือมาถึง ร.ร.  ขอยืมสนามโรงเรียเป็นที่กองดินชั่วคราว

แล้วจะแกล้ง(ลืม) ไม่มาเอาคืน   เหตุการณ์จบลงด้วยดี

       3. มีที่ดินอยู่ 2 แปลง ๆ หนึ่งติดถนนสาธารณะ    แปลงที่ 2 เป็นที่ตาบอด ของ สปก.   แปลงที่ 3 เป็นที่ตาบอด ของเรา   อยากทำทางเข้าที่

ตาบอดในแปลงที่ 3   จะทำเรื่องขอผ่านทางจากที่ สปก.  ขั้นตอนมันมาก   เลยทำสัญญาให้ผ่านทาง กับผู้เช่าซื้อที่  สปก.
(กันผีหลอก ทั้งๆที่รู้ว่า ไม่มีผล )   ให้ทำทางผ่านที่ สปก. เข้าที่ดินแปลงที่ 3  แฮ๊ปปี้ด้วยกันทั้งคู่   ภายหลัง สปก. ก็รู้  มีคนอิจฉา แกล้งไปร้อง

เรียน  แต่ก็ไม่มีผล   เพราะเป็นการเฉลี่ยความสุขซึ่งกันและกัน