เราเคยดู Let Me In เกาหลีมาก่อนค่ะ บอกเลยว่าตอนแรกก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรเท่าไหร่ เพราะส่วนตัวเราก็ไม่ได้มีความคิดที่จะศัลยกรรมอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะมีบางจุดบนใบหน้าเราที่ไม่ชอบใจก็ตามเถอะ (.  .)

แต่พอดีรูมเมทเราเป็นคนติดซีรีส์เกาหลีมากกกกกก อะไรที่เป็นเกี่ยวกับเกาหลีนางสรรหามาดูหมด! พอดูแล้วนางก็ชอบแบบ..ส่งเสียงฮือฮา โอ้โห โอ้หืม อยู่คนเดียว (นางใส่หูฟังนะคะ) ...นี่ก็เกิดอยากจะรู้อยากจะเห็นมั่งไง มีอะไรน่าตื่นเต้นนักหนาฟระ!!



ยืนดูเงียบๆ ข้างหลังเพื่อนอยู่ครึ่งเทป (เงียบจริง เพราะนางใส่หูฟัง -.-) เพื่อนก็เกิดเอื้ออารีขึ้นมา เปิดลำโพงให้ดูด้วยซะงั้น เอ๊าาา ดูไปก็วิจารณ์ไป เมาท์มอยมันปากกันอยู่สองคน ก็เลยกลายเป็นติดตามรายการไปแบบงงๆ (ไม่เหมือนเจ้าสามแฝด แทฮัน มินกุก มันเซ T_T อันนั้นแม่เป็นติ่งด้วยความเต็มใจล้วนๆ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ดู พูดแล้วจะร้องไห้ อีกแค่เดือนเดียวเค้าก็จะพรากลูกเราไปแล้ว แง.....)



ต่อค่ะ!!
จะบอกว่าจริงๆ เราก็ไม่ได้เห็นดีเห็นงามกับรายการไปทุกตอนหรอกนะคะ พูดตามตรงว่าบางคนศัลฯ ออกมาแล้วหน้าก็ดูปลอมๆ เงาๆ มันๆ วาวๆ อย่างบอกไม่ถูก -___-“ บางรายก็รู้สึกว่าหน้าดีอยู่แล้ว แค่แต่งตัวดีๆ กับแต่งหน้าก็โอเคละ
แต่บางเคสก็น่าเห็นใจจริงนะ แบบกรามยื่นออกมามากเกินไป ทำให้ใช้ชีวิตค่อนข้างลำบาก จะกินจะพูดก็ทุลักทุเลไปหมด หรือบางคนหน้าสวยอยู่แล้วแต่ดันมีปานขึ้นเต็มเบ้าตาอย่างงี้ มันก็แอบเสียดายความสวยอีกครึ่งหน้าที่มีอยู่อ่ะเนอะ

สำหรับเคสที่เราประทับใจมากที่สุดใน Let Me In เกาหลี ก็คงจะเป็น “ฮอเยอึน” ค่ะ



คนนี้ก็มีปัญหาคางยื่นค่ะ ยื่นออกมามากถึง 23 mm (เอาจริงก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่ายื่นมากี่มิลๆ แล้วมันอันตรายยังไง 5555)



แต่สิ่งที่เราประทับใจในตัวเธอคือ หัวใจของเธอที่เข้มแข็ง และมีความรักให้กับครอบครัว ซึ่งก็คือแม่และน้องชายที่เป็นออทิสติก
เรามองว่าคนที่มีพื้นฐานจิตใจที่ดี ถ้าได้ศัลยกรรมแก้ไขส่วนบกพร่อง มันก็ยิ่งทำให้คนนั้นสวยมากยิ่งขึ้น

ต่างกับคนที่มีจิตใจอ่อนแอ ต่อให้คุณสวยมากขึ้นแค่ไหน ยังไงเราว่ามันก็ยากที่จะพอใจกับรูปลักษณ์ใหม่ เพราะพื้นฐานมันไม่มั่นคงอยู่แล้ว
กลับมาพูดถึง Let Me In Thailand กันบ้างดีกว่า

Let Me In Thailand คนแรก ของประเทศไทยคือ น้องหลิน วงศ์ตะวัน



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ประวัติของน้องคนนี้คือ มีฟันบนยื่นออกมามากเกินไป ทำให้พูดไม่ค่อยชัด กินอะไรไม่ค่อยสะดวก

พื้นฐานครอบครัวก็ค่อนข้างยากจน (ที่บ้านขายข้าวมันไก่) รายได้ที่จะใช้จุนเจือครอบครัวจำนวน 4 คน คือแค่ 5,000 บาท

จุดที่ทำให้น้องหลินอยากมารายการคือ อยากมีหน้าตาที่ดีขึ้น ทำให้หางานได้ง่ายขึ้น เพื่อที่จะนำรายได้มาเลี้ยงแม่



เราว่าน้องเค้ามีบางอย่างที่คล้ายคลึงกับฮอเยอึนเหมือนกันตรงที่เค้ารักครอบครัวค่ะ

สารภาพเลยว่าตอนแรก เราก็แอบงงๆ น้องเค้าเหมือนกัน ตรงที่น้องบอกว่าหางานทำไม่ได้เพราะหน้าตามีปัญหา -__-;
ซึ่งเรากลับคิดว่าเป็นเพราะน้องเรียนไม่จบต่างหากล่ะ น้องถึงยังหางานไม่ได้ ไม่ใช่พราะหน้าตา เพราะขนาดเราที่เรียนจบ ป.ตรี มีวุฒิครบ เกรดไม่ขี้เหร่...เอ่อ มากนัก หน้าตาไม่ได้บกพร่องอะไรร้ายแรง เรายังหางานไม่ได้เกือบครึ่งปีแน่ะ T^T



แต่พอคิดไปคิดมาอีกที บางทีมันก็อาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบของน้องก็ได้ ที่ตัดสินใจลาออก ทั้งๆ ที่เรียนอยู่ตั้ง ปี 3 แล้ว เพราะจะลดรายจ่ายของทางบ้าน

ซึ่งมันคงไม่มีประโยชน์แล้วที่จะกลับไปแก้ไขตรงนั้น สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือต้องหางานทำต่างหากล่ะเนอะ (หรือใครคิดว่าไง?)
ยิ่งตอนจบของรายการ เรายิ่งรู้สึกว่าน้องรักแม่มาก รู้สึกได้เลยว่าน้องมีพื้นฐานจิตใจที่ดีอยู่แล้ว

แต่!!!

พื้นฐานจิตใจที่ดี ไม่ได้มาพร้อมกับทัศนคติที่ถูกต้องเสมอไป

ยังไงเราก็คิดว่าน้องตัดสินใจเรื่องลาออกพลาดไปหนนึงแล้ว ก็ไม่อยากให้ตัดสินใจพลาดอีก

หนแรกยังพออนุโลมได้ว่าน้องอาจจะมีปมเรื่องหน้าตาจริงๆ ก็วัยรุ่นอ่ะเนอะ อาจจะตัดสินใจไม่รอบคอบประกอบกับมีบาดแผลในตัวเองอยู่แล้ว

แต่ในเมื่อน้องอุตส่าห์ได้มีโอกาสมาอยู่ท่ามกลางทีมงานมืออาชีพแล้ว ก็อยากฝากทีมงาน WorkPoint ช่วยดูแลจิตใจน้องตรงนี้ก็จะดีมากๆ เลยค่ะ

เข้าใจว่ารายการนี้ซื้อลิขสิทธิ์มาจากเกาหลี แต่เราว่ายังไงสังคมไทยก็ไม่โหดร้ายถึงขนาดเกาหลีที่ว่า หน้าตาไม่ดีก็โดนล้อให้อับอายจนแทบอยู่ไม่ได้ ดังนั้น ถ้าเสริมเรื่องความเข้มแข็งของจิตใจอีกนิด ก็จะเหมาะกับบริบทของสังคมไทยมากขึ้นค่ะ



ไหนๆ ก็ช่วยพลิกชีวิตให้คนคนหนึ่งมีปาฏิหาริย์เหมือนเกิดใหม่แล้ว ช่วยเหลือต่ออีกนิด รายการนี้ก็จะเป็นประโยชน์ต่อสังคมอย่างแท้จริง

อย่างไรเราจะติดตามชมตอนต่อๆ ไปนะคะ ขอบคุณที่รับฟังค่ะ



ดูย้อนหลัง:
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.youtube.com/watch?v=nomjXykaViM