ท้าวความก่อนว่าเราเกิดในสังคมบ้านนอก
แล้วสังคมที่เราอยู่นี่คือแบบขี้อิจฉากันสุด เรื่องนินทาใส่ร้ายป้ายสีนี่มารายวันเลยทีเดียว
เราก็ต้องอยู่แบบสตรอง และพยายามไม่สุงสิงกับใคร อยู่เงียบๆสบายใจกว่า

เข้าเรื่องดีกว่าเนอะ ด้วยความที่แต่ละบ้านรอบข้างเรามีแต่ลูกหลานที่ทำงานราชงานทุกบ้านเลย (ทุกบ้านจริง)
มีบ้านเราบ้านเดียวที่เรียนจบแล้วทำงานบริษัทเอกชน รุ่นพ่อรุ่นแม่ก็ไม่เคยมีใครรับราชการ
พวกพ่อแม่ของลูกๆที่ทำงานราชการ ก็มักแวะเวียนมาคุยข่มให้พ่อแม่เราฟังอยู่เสมอๆ ประมาณว่า..
" มีลูกรับราชการนี่ดีนะ พ่อแม่ป่วยเบิกได้หมด ชีวิตดีไม่ลำบาก (แต่มายืมเงินแม่เราทุกอาทิตย์)
ชุดข้าราชการก็สวยมาก ลูกเขาดีมีหน้ามีตาในสังคม สร้างชื่อเสียงให้วงศ์ตระกูล
ไม่ได้ทำงานกระจอกแบบพวกทำงานบริษัท สวัสดิการไม่มี ป่วยไข้มาก็เดือดร้อน บลาๆๆ "

แล้วเวลาที่แถวบ้านมีงานบุญ งานบวช บ้านไหนที่มีลูกรับราชการ/หรือบ้านไหนรวย
จะได้รับการตอนรับที่ดีมาก ขาไปเชิญเข้างาน ขากลับเจ้าภาพก็ฝากแกง/ขนมติดไม่ติดมือกลับบ้านตลอด
พอบ้านเราไปงานเดียวกัน แต่ไม่มีใครต้อนรับ กลับบ้านไม่มีของฝากจากเจ้าภาพ ทั้งๆที่ก็ไปช่วยทำงาน ไม่ได้ไปนั่งกินเฉยๆ

จนทำให้บางทีเราก็อดน้อยใจตัวเองไม่ได้ว่า ทำไมเราไม่มีวาสนาได้ทำงานราชการแบบชาวบ้านเขา
อาจจะช่วยเชิดหน้าชูตาให้ครอบครัวได้บ้าง จะได้ไม่โดนคนดูถูก นินทา
ถึงแม้ว่าเราจะพอใจกับงานของเราแค่ไหน ถึงจะวางตัวดียังไง ก็ไม่พ้นคำดูถูกอยู่ดี
เฮ้อ..บางทีก็แอบท้อเหมือนกัน ได้ยินบ่อยๆแทบทุกวัน มันก็รู้สึกเสียสุขภาพจิตมากๆ

เพื่อนๆพี่ๆ มีใครเจอแบบเราไหม แก้ปัญหายังไงกันค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ