“เธอสบายดีไหม”

แค่เพียงปลายนิ้วสัมผัสหน้าจอ
คำถามนี้จะส่งไปถึงเธอในทันทีเหมือนทุกครั้ง
แต่ ณ นาทีนี้…ข้อความธรรมดาสั้นๆนี้ ..มันกลายเป็นสิ่งไม่สมควรแล้ว
ข้อความหลากหลายที่ถูกพิมพ์ขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าในทุกๆวัน
เพื่อบอกเล่าความรู้สึกนึกคิด บอกเล่าเหตุการณ์ในชีวิต
ฉันยังคงพิมพ์มันอย่างต่อเนื่อง เพียงเพื่อจะลบออกจากหน้าจอในนาทีต่อมา
ลบ…ก่อนที่ความเคยชินจะทำให้เผลอส่งไป


ฉันรู้...เพียงแค่ไม่ถึงเสี้ยววินาที
ถ้าฉันแค่แตะ...และส่ง...สิ่งที่อัดแน่นในความรู้สึกตอนนี้มันจะพรั่งพรูไปหาเธอ
ความรู้สึกหนักอึ้งทั้งหมดทั้งปวงที่มี ณ ตอนนี้คงจะโล่ง เบา เหมือนไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เหมือนทุกครั้งที่เคยเป็นมา ที่ไม่ว่าฉันจะอยู่ในอารมณ์ไหน ดีใจ เสียใจ น้อยใจ เพ้อฝัน..ฟองสบู่
มันจะถูกถ่ายทอดเป็นตัวอักษรหลากหลายส่งไปหาเธอ..เธอเป็นคนเดียวที่จะได้รับรู้มันทุกครั้ง ..
...หลุมหลบภัยของฉัน...
แต่ครั้งนี้....ทุกอย่างถูกกล้ำกลืนลงไปในอก และบอกตัวเองว่า .. ไม่ได้.. ไม่ควร


ช่วงเวลาเดิมๆของทุกคืน
ฉันนอนจ้องจอที่ว่างเปล่า..
ไฟเขียวที่ทำให้ฉันยิ้มออกมาได้ทุกครั้งที่เห็น นับจากนี้ไป ..มันจะไม่มีทางสว่างเรืองขึ้นมาอีกแล้ว
ข้อความสุดท้ายในกล่องสนทนายังคงอยู่
“ดูแลตัวเองดีๆนะ...”
ขอบตาร้อนผ่าวทุกครั้งที่เห็น

มือไล้ข้อความสุดท้ายแผ่วเบา...ด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อว่า..ทุกอย่างสิ้นสุดแล้วจริงๆ
...มิตรภาพที่ดีงามในห้วงยามที่ไม่เหมาะสม..
ฉันพยายามตอกย้ำตัวเองว่า..ทุกอย่างจบลงด้วยดีแล้ว ..การร่ำลาที่เศร้า..แต่..งดงาม..
..มันควรจะเป็นบรรทัดสุดท้ายของกล่องความทรงจำไปตลอดกาล..
เผื่อว่าวันหนึ่งข้างหน้าที่แวะมา แม้จะมีความหม่นเศร้า แต่ก็จะยังมีภาพความทรงจำดีๆมากมายให้รำลึกถึง และยิ้มได้จนบรรทัดสุดท้าย...


อย่าให้มีบรรทัดใหม่ต่อจากข้อความสุดท้ายนั้นอีกเลยนะ..
ฉันย้ำกับใจตัวเอง เพราะเธอควรจะรู้ว่า ..ถ้าบรรทัดใหม่ได้เริ่มขึ้น นั่นหมายถึงการกระโจนกลับเข้าสู่วังวนอีกครั้ง
..มันหมายถึงการเริ่มต้นผูกเงื่อนใหม่ให้กับกองปมเชือกยุ่งเหยิง

อย่าให้มีบรรทัดใหม่อีกเลย ...
เพราะข้อความบรรทัดสุดท้ายที่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องมาถึง..ไม่ช้าก็เร็ว..
เมื่อวันนั้นมาถึง...ข้อความนั้นอาจจะไม่ถูกจารึกด้วยความรู้สึกงดงามเหมือนครั้งนี้ ...


สายลมหนาวบนยอดเขาพัดพรู
ดาวพร่างฟ้าระยิบระยับสวยจับใจ
มองเห็น...แต่อยู่ไกลเกินเอื้อมถึง
น้ำอุ่นๆไหลจากตา..
ฉันกระซิบถามเสียงแผ่วกับสายลมพัดผ่าน..

..”เธอสบายดีไหม..”


คืนที่ดาวเต็มฟ้า
มอหินขาว
2 มกรา 2559