ประสบการณ์ที่นำมาเล่านี่คือเรื่องจริงที่เราเจอมากับตัวเองเลย ไม่ได้แต่งแต่อย่างใด เริ่มกันเลยนะคะ
เมื่อช่วงปี53เราเรียนอยู่ม.3 เริ่มคบแฟนและเป็นเด็กติดเกม เราไปกลับร้านเกมประจำเพื่อไปเล่นเกมกับแฟนและเพื่อนอีกคน(เพื่อนเป็นทอม) ด้วยตังค่าขนม ยอมอดขนมเพื่อมาเล่นเกมค่ะตอนนั้นยอมรับว่าทำไปเพื่ออยากเล่นเกม ตามประสาวัยรุ่น พอเล่นไปสักช่วงหนึ่ง ก็ถึงช่วงสอบและพยายามไม่ไปร้านเกมแล้วเพราะได้โน้ตบุ๊คมาใหม่ แต่มีวันหนึ่งตอนปลายปี54 ซึ่งตอนนั้นเราก็อยู่ม.4แล้ว วันนั้นโน๊ตบุ๊คเกิดเสียและมีอีเว้นในเกม เรากับเพื่อนเราอีกคนก็พากันไปร้านเกมเจ้าประจำ เอารถไปคนละคัน เพื่อนเราเกิดอยากจะกลับก่อนแต่เวลาเรายังไม่หมดไงก็บอกให้มันกลับก่อน ตอนนั้นนี่ไม่รู้ว่าความกลัวผีมันหายไปไหน เพราะที่หมู่บ้านก็มีเรื่องเล่าอยู่บ่อยๆกับเรื่องผีๆพวกนี้ พอสักสองทุ่มเราก็กลับบ้านเราจำได้เลยวันนั้นวันที่24พฤศจิกา54 เราขับรถเข้าบ้าน ทางเข้าจะเป็นทางเปลี่ยวมาก มีแต่ต้นไม้พอพ้นไปจะเจอนา ไม่มีบ้านคน เราก็ขับไปเรื่อยๆ อ้อลืมบอกไปว่าตอนขับรถเข้าบ้านเราจะบิดกระจกรถลงเพราะเราชอบมองค่ะ55 ยอมรับว่าตอนนั้นปอดเริ่มแหก แต่วันนี้ไม่ได้บิดลงค่ะ พอคิดได้เราก็ขับรถมาถึงที่นาแล้ว เหลียวไปดูกระจก โป๊ะเช๊ะเลย เจอออดีจนได้ ผีค่ะผีตัวจริงเสียงจริง เราเหลียวไปแค่สิบวิ แต่จำรูปร่างได้แม่น ตอนนั้นหัวใจตกลงไปอยู่ตาตุ่มเลยทีเดียว ถึงบ้านเข้าไปนั่งแม่เดินมาถามน้ำตาแตกเลยจ้าาา แม่ก็ขำและบอกว่าไงละอย่ากลับดึกเจอเลย จากนั้นเราก็ไม่กลับดึกอีกเลย เข็ดค่ะเข็ด 😢😢
++รูปร่างของผีที่เห็นคือ ผมยาวหน้าขาวตาขาวไม่มีตาดำลอยตามหลังรถเรามาค่ะ มีไฟที่หน้าเป็นสีเขียว คิดแล้วยังเสียวอยู่เลยตอนพิมพ์เล่า บึ๋ยยย
Edit : แก้ไขคำผิดนะคะ☺
มีอีกหลายเรื่องเดี๋ยวมาเล่าค่ะเจอเยอะสุดแทบทรุดเลย😢😢😢
เรื่องเล่าขนหัวลุก เมื่อฉันเป็นเด็กติดเกม
เมื่อช่วงปี53เราเรียนอยู่ม.3 เริ่มคบแฟนและเป็นเด็กติดเกม เราไปกลับร้านเกมประจำเพื่อไปเล่นเกมกับแฟนและเพื่อนอีกคน(เพื่อนเป็นทอม) ด้วยตังค่าขนม ยอมอดขนมเพื่อมาเล่นเกมค่ะตอนนั้นยอมรับว่าทำไปเพื่ออยากเล่นเกม ตามประสาวัยรุ่น พอเล่นไปสักช่วงหนึ่ง ก็ถึงช่วงสอบและพยายามไม่ไปร้านเกมแล้วเพราะได้โน้ตบุ๊คมาใหม่ แต่มีวันหนึ่งตอนปลายปี54 ซึ่งตอนนั้นเราก็อยู่ม.4แล้ว วันนั้นโน๊ตบุ๊คเกิดเสียและมีอีเว้นในเกม เรากับเพื่อนเราอีกคนก็พากันไปร้านเกมเจ้าประจำ เอารถไปคนละคัน เพื่อนเราเกิดอยากจะกลับก่อนแต่เวลาเรายังไม่หมดไงก็บอกให้มันกลับก่อน ตอนนั้นนี่ไม่รู้ว่าความกลัวผีมันหายไปไหน เพราะที่หมู่บ้านก็มีเรื่องเล่าอยู่บ่อยๆกับเรื่องผีๆพวกนี้ พอสักสองทุ่มเราก็กลับบ้านเราจำได้เลยวันนั้นวันที่24พฤศจิกา54 เราขับรถเข้าบ้าน ทางเข้าจะเป็นทางเปลี่ยวมาก มีแต่ต้นไม้พอพ้นไปจะเจอนา ไม่มีบ้านคน เราก็ขับไปเรื่อยๆ อ้อลืมบอกไปว่าตอนขับรถเข้าบ้านเราจะบิดกระจกรถลงเพราะเราชอบมองค่ะ55 ยอมรับว่าตอนนั้นปอดเริ่มแหก แต่วันนี้ไม่ได้บิดลงค่ะ พอคิดได้เราก็ขับรถมาถึงที่นาแล้ว เหลียวไปดูกระจก โป๊ะเช๊ะเลย เจอออดีจนได้ ผีค่ะผีตัวจริงเสียงจริง เราเหลียวไปแค่สิบวิ แต่จำรูปร่างได้แม่น ตอนนั้นหัวใจตกลงไปอยู่ตาตุ่มเลยทีเดียว ถึงบ้านเข้าไปนั่งแม่เดินมาถามน้ำตาแตกเลยจ้าาา แม่ก็ขำและบอกว่าไงละอย่ากลับดึกเจอเลย จากนั้นเราก็ไม่กลับดึกอีกเลย เข็ดค่ะเข็ด 😢😢
++รูปร่างของผีที่เห็นคือ ผมยาวหน้าขาวตาขาวไม่มีตาดำลอยตามหลังรถเรามาค่ะ มีไฟที่หน้าเป็นสีเขียว คิดแล้วยังเสียวอยู่เลยตอนพิมพ์เล่า บึ๋ยยย
Edit : แก้ไขคำผิดนะคะ☺
มีอีกหลายเรื่องเดี๋ยวมาเล่าค่ะเจอเยอะสุดแทบทรุดเลย😢😢😢