ฉะ เอิง เอิง เงย ฉะ เอิง เอิ้ง เง้ย ยยยย

วันนี้มีเวลามาฉ่อย สิ่งละอันพรรน้อย ฉ่อยกันไป
หวั่นเกรงจบฉ่อยแล้วไส้ปลิ้น  หวั่นเกรงล๊อคอิน อันธทานหาย

ควันหลงปีใหม่ไม่สิ้นกลิ่น    โรคกลัวปฏิทิน จนจับไข้
จับไข้จับไข่กลัวน้ำร้อน  แหกปากเห่าไปก่อน เพราะร้อนใจ

เอ๊ย..พรุ่งนี้แล้วสิหนา   วันที่ ๑๕ ต้อนรับนักเขียน นวนิยาย
สองแสงฯโปรกันถี่ถี่  นักเขียนล้นดีกรี  มีมากมาย

เขียนกันสดสดไม่ค้างเติ่ง    วิงวอนท่านอย่าเพิ่ง เบื่อหน่าย
เพื่อนพ้องน้องพี่รอเข้าคิว    ฉันนั่งบีบสิว ฆ่าเวลา ฉันรอได้

จบเรื่องการเขียนเปลี่ยนเรื่องการยาง   เรามีนายห้าง มาเกิดใหม่
เปิดบริษัทรับซื้อยางดิบ   ราคามากกว่าสามสิบ ไม่มากมาย

ความเดือนร้อนพอบรรเทา   ปัญหาเก่าเก่า ยังเน่าใน
สินค้าเกษตรแทบทุกชนิด    ผู้ซื้อลิขิต เขาขีดเส้นไว้

ผู้ขายน้ำดีหนึ่งประเภทหนึ่ง    หลักการเข้าถึง ประชาธิปไตย
ภาพลักษณ์นายห้างไม่เข้าท่า   ผู้ซื้อไม่คบค้า จึงบรรลัย

ลำดับความว่าเน่าต่อเนื่อง   คนฉ่อยชำเลือง ไม่มั่นใจ
อวัยวะ ครบสามสิบสอง     ซ้ายมองขวามอง ร้องบอกบ๋ายบาย

เอ่ชา เอ้ช้า ชา ชะ ช่า ชา ร้องบอกบ๋ายบายยยยยยยยยยย