คือผมเป็นเกย์น่ะครับ แต่ก็สนิทกับน้องที่รู้จักกันมาพักนึง แรกๆก็คุยเล่นสรรพเพเหระถามไถ่สารทุกข์สุกดิบตลอด แต่นานๆเข้ามันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น เริ่มมีการคุยกันเรื่องส่วนตัวมากขึ้น(เรื่องเรียน เกม เพลง) ในแบบที่เพื่อนหรือพี่น้องเค้าไม่ค่อยใส่ใจพูดกันน่ะครับ มันก็อธิบายยากนะครับความรู้สึกนี้ ที่มันมีคนคนนึงคอยถามไถ่เราบ่อยเรื่องนั้นเรื่องนี้ มันก็รู้สึกดีนั่นแหล่ะครับ ผมก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกคับว่าผมชอบน้องเค้า ผมก็ไม่อยากให้น้องเค้าทุกข์ใจเรื่องนี้ด้วย กลัวเพื่อนๆน้องเค้าล้อด้วยน่ะครับถ้าผมแสดงตัวว่าชอบน้องเค้าเกินไป ไม่มีอะไรหรอกครับกระทู้นี้ แค่อยากมาระบายน่ะครับ หรือใครมีทางออกที่ดีกว่าทำใจก็แนะนำผมได้นะครับ ขอบคุณที่อ่าน ขอบคุณที่แสดงความเห็นนะครับ มือใหม่หัดโพสต์น่ะครับ โพสต์นี้ก็มาดราม่าเลย
**ปล.ถ้านุบังเอิญได้มาอ่านตรงนี้พี่ขอโทดนะที่รู้สึกแบบนั้นกับแก พี่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก แต่ทุกครั้งที่เราได้คุยกัน ทุกครั้งที่แกชวนพี่ฟังเพลงนั้นเพลงนี้ ทุกครั้งที่แกบอกฝันดี มันทำให้พี่มีความสุขทุกๆครั้งเลยนะ