[๔๘๐] พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า
                                        ดูกรกัสสป ก็เธอเล็งเห็นอำนาจประโยชน์อย่างไร จึงเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตร
                                        และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตร
                                        เป็นผู้เที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้เที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร
                                        เป็นผู้ทรงผ้าบังสุกุลเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้ทรงผ้าบังสุกุลเป็นวัตร
                                        เป็นผู้ทรงไตรจีวรเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้ทรงไตรจีวรเป็นวัตร
                                        เป็นผู้มีความมักน้อย และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้มักน้อย
                                        เป็นผู้สันโดษ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความสันโดษ
                                        เป็นผู้สงัดจากหมู่ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความสงัดจากหมู่
                                        เป็นผู้ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความไม่คลุกคลี
                                        เป็นผู้ปรารภความเพียร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งการปรารภความเพียร
                                        สิ้นกาลนาน ฯ





                                        [๔๘๑] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เล็งเห็นอำนาจประโยชน์ ๒ ประการ
                                        จึงเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตรและกล่าวสรรเสริญคุณแห่งการอยู่ป่าเป็นวัตร ฯลฯ
                                        สิ้นกาลนานคือ

                                        (๑) พิจารณาเห็นการอยู่เป็นสุขในปัจจุบันของตน

                                        (๒) และอนุเคราะห์หมู่ชนในภายหลังว่า
                                        ทำอย่างไรหมู่ชนในภายหลังพึงถึงการประพฤติตามแบบอย่างว่า ได้ยินว่า
                                        พระพุทธเจ้าและพระพุทธสาวกที่ได้มีมาแล้ว ท่านเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตร
                                        และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งการอยู่ป่าเป็นวัตร ฯลฯ                                        
                                        สิ้นกาลนาน

                                        ท่านเหล่านั้นจักปฏิบัติเพื่อความเป็นอย่างนั้น
                                        ข้อปฏิบัติของท่านเหล่านั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์
                                        เพื่อความสุขสิ้นกาลนาน





                                        [๔๘๒] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
                                        ดีละ ดีละ กัสสป ได้ยินว่า เธอปฏิบัติเพื่อประโยชน์แก่ชนเป็นอันมาก
                                        เพื่อความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์แก่โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล
                                        เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย

                                        ดูกรกัสสป เพราะเหตุนั้นแล เธอจงทรงผ้าป่านบังสุกุลอันไม่น่านุ่งห่ม
                                        จงเที่ยวบิณฑบาต และจงอยู่ในป่าเถิด ฉะนี้ ฯ














[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=ธุดงค์_๑๓
http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ธุดงค์_13


ข้อควรทราบเกี่ยวกับธุดงค์ :

(๑) ธุดงค์ไม่ใช่บทบัญญัติทางวินัย ขึ้นกับความสมัครใจ มีหลักทั่วไปในการถือว่า
ถ้าถือแล้วช่วยให้กรรมฐานเจริญ หรือช่วยให้กุศลธรรมเจริญ อกุศลธรรมเสื่อม ควรถือ
ถ้าถือแล้วทำให้กรรมฐานเสื่อม หรือทำให้กุศลธรรมเสื่อม อกุศลธรรมเจริญ ไม่ควรถือ

ส่วนผู้ที่ถือหรือไม่ถือ ก็ไม่ทำให้กรรมฐานเจริญหรือเสื่อม เช่น เป็นพระอรหันต์แล้วอย่างพระมหากัสสปะ เป็นต้น
หรือคนอื่นๆ ก็ตาม ควรถือได้ ฝ่ายแรกควรถือในเมื่อคิดจะอนุเคราะห์ชุมชนในภายหลัง ฝ่ายหลังเพื่อเป็นวาสนาต่อไป


(๒) การแบกกลดเดินไปตามถนน โดยเฉพาะถนนในเมือง ไม่ปรากฏอยู่ในธุดงค์ทั้ง 13 ข้อ
     : ถ้าตั้งใจเกลากิเลสให้หมดจด
     : ไม่ต้องเดินแบกกลดก็เป็นธุดงค์

^{https://www.facebook.com/tsangsinchai/posts/802607116499694}