ในภาพยนตร์ไซไฟ อย่าง "Martian" นักบินอวกาศต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว และต้องพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดทุกวิถีทางโดยการผลิตน้ำ และปลูกมันฝรั่ง  แต่สิ่งเหล่านี้กลับเคยถูกทดลองทำโดยนักวิทยาศาสตร์โซเวียตเมื่อ 50-60 ปีก่อน



ความลับหลังม่านเหล็กถูกเปิดเผยหลังโซเวียตล่มสลาย พบว่าโซเวียตมีแนวคิดที่จะไปตั้งฐานบนดวงจันทร์ ดาวอังคารหรือดาวดวงอื่น พวกเขาได้สร้างสิ่งแวดล้อมระบบปิด ผลิตอากาศ น้ำ และอาหาร สำหรับการทดลอง

ในยุคปี 60-70 นักวิทยาศาสตร์ เซอเกรย์ โคโรลอฟ  (Sergey Korolev) สร้างสถานีอวกาศรุ่นต้นแบบที่มนุษย์สามารถดำรงชีวิตเป็นเดือน โดยปราศจาก น้ำ และอากาศจากภายนอก เขาได้สร้างสถานีทดลองที่เมือง ครัสโนยา (Krasnoyarsk) เพื่อจะตั้งฐานบนดวงจันทร์ และดาวอังคาร เรียกโครงการนี้ว่า BIOS-1 และ BIOS-2



นักวิทยาศาสตร์จะได้อากาศจากพืช น้ำภายในระบบ และอาหารจากผักที่ปลูก ทดลองในปี 1964-1980 ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก มนุษย์ทดลองสามารถอยู่โดยไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ นานที่สุดอยู่ได้ถึง 180 วัน ผลิตอาหารประสบผลสำเร็จถึง 100%  น้ำ 95%



โครงการ BIOS-3  ตั้งใจให้มนุษย์เลียนแบบตั้งสถานีบนดาวอื่น โดยอากาศ น้ำ อาหาร จะถูกเรียกคืนสู่ระบบ อาคารจะแบ่งเป็น 4 ห้อง 1 ห้องพักอาศัย อีก 2 ห้องปลูกพืช และ 1 ห้องสำหรับสาหร่ายคลอเรลลา

สาหร่ายคลอเรลล่าถูกนำมาใช้ในการรีไซเคิลอากาศหายใจโดยการดูดซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของมนุษย์และเติมด้วยออกซิเจนจากการสังเคราะห์แสง สาหร่ายได้รับการปลูกในถังซ้อนกันภายใต้แสงเทียม เพื่อให้บรรลุถึงความสมดุลของออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์  โดยใช้ความร้อนถึง 600 องศาเซลเซียสจากหลอดไฟซีนอน ปัสสาวะและอุจจาระจะถูกทำแห้งและเก็บไว้เพื่อจะถูกนำกลับมาใช้ 1 สถานีราคา 1 ล้านรูเบิล เทียบเงินปัจจุบัน 200 ล้านรูเบิล สำหรับดำรงชีพได้ 1 ปี  









































ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 เงินทุนของโครงการที่ถูกตัดออก  รัสเซียมีความพยายามที่จะให้โครงการกลับมาในปี 1992 แต่รัสเซียไม่มีทุนเพียงพอ  ซึ่งประสบการณ์ในครัสโนยาที่ไม่ได้หายไป ความรู้การทดลองเหล่านี้ได้มอบและต่อยอดให้กับจีน และสถานีอวกาศนานาชาติในปัจจุบัน