มืดมน มืดมนมากๆ โลกสีดำไปหมด มองโลกได้แต่แง่ร้ายๆ พยายามเปลี่ยนปรับทัศนคติ ความคิดมาก็หลายครั้งแล้ว แต่กับสิ่งที่เจอทำให้กดดันตัวเองอยู่เสมอๆ หลอกตัวเองว่า
-คนอื่นที่แย่กว่าเราก็มีเยอะแยะแต่คือแย่กว่าแล้วยังไงนั่นชีวิตเขา ต่อให้เขามาอยู่จุดเดียวกับเราเขาก็แย่เหมือนกัน
ปัญหาทุกอย่างมักมีทางออกเสมอ แต่มีกี่คนที่มองเห็นทางออกได้ง่ายๆ เหนื่อย เครียด ร่างกายก็แพ้ตาม หัวใจก็พังตาม
อดทนมองข้ามมานาน ไม่เคยสนใจจิตใจคนคนนี้ที่ถูกกระทำบ้าง อยากสร้างครอบครัวอบอุ่น แต่ต่างคนต่างเห็นแก่ตัว เราเองก็เห็นแก่ตัวก็ได้รับการสั่งสอนและมองเห็นแต่สิ่งเหล่านี้จนติดมาเป็นนิสัยฝังลึก แก้ยังไงก็ไม่ได้ทำได้แค่น้อยลง ทำยังไงถึงให้แต่ละคนมองปัญหาของตัวเองออก ไม่ต้องมานั่งคุยกันเปิดอกเปิดใจกันก็ได้ ต่างก็โตกันมากแล้ว การศึกษาก็สูง หน้าที่การงานก็ดี ทำยังไงให้คนที่แพ้รู้ตัวว่าแพ้ว่าผิดและปรับปรุงตัวถึงแม้มันจะสายไปหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร บั้นปลายชีวิตจะได้มีความสุข
การปลอบใจตัวเองมันช่วยอะไรได้จริงๆหรอ ไม่ใช่หลอกตัวเองหรอ
-คนอื่นที่แย่กว่าเราก็มีเยอะแยะแต่คือแย่กว่าแล้วยังไงนั่นชีวิตเขา ต่อให้เขามาอยู่จุดเดียวกับเราเขาก็แย่เหมือนกัน
ปัญหาทุกอย่างมักมีทางออกเสมอ แต่มีกี่คนที่มองเห็นทางออกได้ง่ายๆ เหนื่อย เครียด ร่างกายก็แพ้ตาม หัวใจก็พังตาม
อดทนมองข้ามมานาน ไม่เคยสนใจจิตใจคนคนนี้ที่ถูกกระทำบ้าง อยากสร้างครอบครัวอบอุ่น แต่ต่างคนต่างเห็นแก่ตัว เราเองก็เห็นแก่ตัวก็ได้รับการสั่งสอนและมองเห็นแต่สิ่งเหล่านี้จนติดมาเป็นนิสัยฝังลึก แก้ยังไงก็ไม่ได้ทำได้แค่น้อยลง ทำยังไงถึงให้แต่ละคนมองปัญหาของตัวเองออก ไม่ต้องมานั่งคุยกันเปิดอกเปิดใจกันก็ได้ ต่างก็โตกันมากแล้ว การศึกษาก็สูง หน้าที่การงานก็ดี ทำยังไงให้คนที่แพ้รู้ตัวว่าแพ้ว่าผิดและปรับปรุงตัวถึงแม้มันจะสายไปหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร บั้นปลายชีวิตจะได้มีความสุข