เมื่อบ้านไม่ใช่ที่ที่เผมอยากกลับไป พ่อกับแม่ไม่ใช่คนที่คอยจะให้กำลังใจเราเสมอ ลูกเมียก็ใช่ว่าจะเปิดอกคอยใส่ใจสนใจเรา หรือมีความฝันที่เหมือนกันเหมือนเมื่อก่อน มีเพื่อนก็ไม่สามารเล่าเรื่องราวที่อยู่ในหัวใจได้ทั้งหมด เราจึงมีตัวตนอยู่ 2 แบบ แบบแลกเพื่อคนรอบตัวเรา และอีกแบบมีแค่เราเพียงคนเดียว มีแต่คลับฟายเดย์เท่านั้นที่จะโทรไปเล่าและขอคำปรึกษาได้ ดูชีวิตมืดมนเต็มที หาทางออกไม่ได้จริงๆ แต่หลายครั้งก็กลับมาเริ่มคิดใหม่ คาดหวังให้ชีวิตดีขึ้น แต่มันก็กลับมามืดอีกเสมอ มันท้อและเหนื่อย ด้วยอาชีพพบเจอคนมากมาย แต่ไม่เคยสบายใจแม้ครั้งเดียว อยู่ท่ามกลางคนมากแต่รู้สึกเหงาสุดใจ ผมกำลังเป็นอะไรช่วยผมที