นี่เป็นการขึ้นเหนือครั้งแรกของผมครับ ผมฝันและแพลนจะขึ้นไปเที่ยวเชียงใหม่หลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่เคยสำเร็จ จนถึงครั้งนี้ที่สำเร็จแบบไม่ได้ตั้งใจเพราะอยู่ๆ เพื่อนก็ชวน แล้วงบที่เพื่อนประมาณก็ไม่ได้เยอะเกินไปที่จะหาได้ภายในเวลาไม่กี่สัปดาห์ นั่นคือ 2,000 บาท ผมเลยตอบตกลงทันที!!!
   แผนของเราคือจะเดินทางไปกับรถไฟฟรีขบวนที่ 109 กรุงเทพ-เชียงใหม่ ซึ่งจะออกจากสถานีกรุงเทพเวลา 13.45น. วันที่ 7 มกราคม ไปถึงเชียงใหม่ตอนเช้าวันที่ 8 มกราคม เวลา 04.05น. ครับ ซึ่งจะทำให้เราเซฟงบในการเดินทางของทริปนี้ไปได้เยอะพอสมควร เราจะอยู่ที่เชียงใหม่จนถึงเช้าวันที่ 10 แล้วค่อยเดินทางกลับในสายวันนั้น หลังจากรู้แผนคร่าวๆ แล้วเราเริ่มออกเดินทางเลยดีกว่าครับ

7 มกราคม 2559
   พวกเรา 4 คนนั่ง MRT จากสีลมไปขึ้นที่สถานีรถไฟกรุงเทพตอนประมาณเกือบจะเที่ยง แล้วก็รีบไปจองตั๋วรถไฟทันที เพราะถ้าขืนช้าเราทั้ง 4 คนอาจจะต้องยืนโหนรถไฟจากกรุงเทพไปยันเชียงใหม่ก็ได้ ผมและเพื่อนๆ ตรงไปที่จุดจำหน่ายตั๋วโดยสาร ยื่นบัตรประชาชน (หรือจะใช้บัตรที่ราชการออกให้ เช่น ใบขับขี่ก็ได้นะครับ) 4 ใบให้เจ้าหน้าที่ขายตั๋วพร้อมกับบอกจุดหมายปลายทาง ไม่นานเราก็ได้ตั๋วโดยสารฟรีพร้อมระบุเลขที่นั่งเป็นที่เรียบร้อย แต่แอบเสียใจนิดๆ ที่ต้องนั่งหันหลังขึ้นเชียงใหม่ แหะๆ

   สำหรับใครที่อยากขึ้นเชียงใหม่ด้วยรถไฟฟรีแต่อยากได้ที่นั่งดีๆ ได้ดูวิวไปตลอดทางแนะนำให้รีบมาจองตั๋วตั้งแต่ช่วงเช้าๆ นะครับ เพราะจะมีที่นั่งให้เลือกเยอะกว่า
   พอได้ตั๋วมาเราก็เดินหามื้อเที่ยงกินกันก่อนในสถานี เพราะกว่าจะถึงเชียงใหม่ก็อีก 14 ชั่วโมง อาหารการกินบนรถไฟคงไม่ค่อยสะดวกสบายเท่าไหร่ ไม่นานก็ได้เวลาออกเดินทางครับ โดยรถไฟที่จะพาเราขึ้นไปสัมผัสอากาศเย็นๆ บนเชียงใหม่นั้นจอดรออยู่ในชานชาลาที่ 9 แล้วครับ

   13.45น. ตามเวลาที่ระบุไว้ในตั๋วโดยสาร เสียงหวูดรถไฟก็ดังขึ้นพร้อมกับการเคลื่อนตัวออกจากสถานีช้าๆ เป็นสัญญาณของการเริ่มต้นเดินทางไกลของเราในครั้งนี้ ผมขอบอกไว้ก่อนเลยว่าสำหรับใครที่ชอบการเดินทางแบบสบายๆ นั้นให้หลีกเลี่ยงการเดินทางด้วยรถไฟจะดีกว่าครับ โดยเฉพาะรถไฟฟรี เพราะมันอาจจะทำให้คุณหงุดหงิดได้ แต่สำหรับผมที่ชอบรถไฟมาตั้งแต่เด็กนั้นถือเป็นเรื่องที่สุดยอดมากๆ หลังจากรถไฟวิ่งเลยสถานีรังสิตออกมาก็เริ่มใช้ความเร็วได้มากขึ้นเรื่อยๆ ครับ ไม่นานก็ขึ้นมาถึงสถานีชุมทางบ้านภาชี ทางแยกระหว่างรถไฟสายเหนือและสายตะวันออกเฉียงเหนือ
   ใครที่ขึ้นรถไฟบ่อยๆ คงจะรู้ว่าการขายอาหารบนรถไฟหรือตามสถานีรถไฟนั้นเป็นของที่อยู่คู่กับการเดินทางด้วยรถไฟมานาน เมื่อรถไฟวิ่งผ่านจังหวัดไหน เราก็จะได้เห็นพ่อค้าแม่ขายเอาของดีของจังหวัดนั้นๆ ขึ้นมาขาย และผมก็ได้ยินคำล่ำลือถึงรสชาติของไอติมภาชีมานานแต่ไม่เคยได้กิน จนครั้งนี้ได้โอกาสเลยขอลองซักหน่อย เป็นไอติมกะทิตักก้อนกลมๆ ธรรมดาครับ เขาจะตักใส่ถ้วยพลาสติกเล็กๆ มาขาย ถ้วยละ 5 บาท และความแปลกของไอติมนี้คือเขาจะให้กินกับหลอด ไม่ได้ใช้ช้อนแบบที่เห็นกันบ่อยๆ แต่ก็ถือว่าโอเคนะครับ หลอดไม่ได้เป็นอุปสรรคในการกินเลย แถมยังดูดน้ำไอติมที่ละลายก้นถ้วยได้ด้วย

   รถไฟพาเราขึ้นมาถึงลพบุรีช่วงเย็นๆ ถ้าใครที่ยังไม่เพลียกับการเดินทางจนหลับไป อยากให้มองออกไปนอกหน้าต่างหลังจากที่รถเคลื่อนออกจากสถานีลพบุรีนะครับ เพราะทางรถไฟช่วงนี้วิ่งตัด Landmark ของตัวจังหวัดเลย เราจะเห็นซากโบราณสถานหลายแห่งอยู่สองข้างทาง ก่อนที่พระปรางค์สามยอดกับกองทัพลิงจะโผล่ออกมาต้อนรับเราที่หน้าต่างด้านซ้ายมือของรถไฟ
   พอฟ้าเริ่มมืดอุณหภูมิก็เริ่มลดต่ำลงครับ จนหลายคนเริ่มปิดหน้าต่าง แต่สำหรับผมแล้วการโผล่หน้าออกไปให้ลมเย็นๆ ปะทะเป็นอะไรที่ฟินมากกก อยู่ กทม ไม่เคยได้เจออากาศเย็นๆ แบบนี้ เย็นจนปากชากันเลยทีเดียว
   ประมาณ 3 ทุ่มท้องผมเริ่มร้องอีกครั้งเพราะมื้อเที่ยงที่อยู่ในท้องถูกย่อยไปจนหมดแล้ว ผมชวนเพื่อนคนนึงเดินขึ้นไปที่ตู้เสบียงซึ่งโดยปกติแล้วจะอยู่ตรงกลางขบวนรถไฟพอดีเพื่อไปนั่งกินข้าวเย็นกันที่นั่น (จริงๆ แล้วจะมีเจ้าหน้าที่จากตู้เสบียงนำอาหารออกมาเดินขายตามแต่ละตู้นะครับ ที่ใส่เสื้อสีออกแดงๆ ลายๆ แต่ถ้าเราซื้อกินที่ตู้โดยสารปกติจะไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ เพราะไม่มีโต๊ะทานอาหารให้) ที่ตู้เสบียงคืนนั้นมีแค่ผมกับเพื่อนและเจ้าหน้าที่รถไฟไม่กี่คนเท่านั้น เราสั่งข้าวต้มร้อนๆ มากินท่ามกลางอุณหภูมิประมาณ 16 องศา ข้อดีของการกินข้าวที่ตู้เสบียงนอกจากจะมีโต๊ะอาหารให้แล้วยังมีหน้าต่างบานใหญ่มากๆ อยู่ข้างโต๊ะด้วยครับ ถ้าเป็นตอนกลางวันจะเห็นวิวข้างทางได้แบบสะใจมากๆ ใครที่อยากจะลองมากินข้าวที่ตู้เสบียงก็ลองไปดูได้นะครับ แต่ตู้เสบียงจะปิดตอนประมาณ 4 ทุ่ม เอ้อ! แล้วถ้าจะไปนั่งต้องสั่งอาหารของเขามาทานด้วยนะครับ ไม่แนะนำให้ซื้ออาหารจากพ่อค้าแม่ค้าที่ขึ้นมาขายของแล้วเอาเข้าไปนั่งกิน เพราะผมเห็นคนทำแบบนั้นแล้วถูกเชิญให้ออกไปทานข้างนอกมาแล้ว