สดๆ ร้อนๆ เมื่อไม่นานมานี้ โดนลดสถานะไปเป็นเพื่อนกัน ยังช็อคอยู่ไม่หาย นี่มันอะไรกัน...เนี่ย!?
พยายามทำงานทั้งวันให้ลืม ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ ไม่อยากนึกถึงเรื่องราวนั้น แต่พอว่างก็ฟุ้งซ่าน จนต้องมาตั้งกระทู้พันทิป 55+
ด้านกายภาพ จขกท. รู้สึกจุก มันแน่นหน้าอกแบบหายใจไม่สะดวก ปวดๆเหมือนโดนต่อยเข้าที่หน้าอก หายใจไม่ทั่วท้อง นอนไม่หลับ ปวดท้อง (ไม่ใช่ปวดท้องอึนะ) ไม่ได้ร้องไห้นะ ไม่รู้สึกอยากจะร้องไห้เลย สมองตื้อๆ คิดอะไรช้าไปเสียหมด (นี่มันอาการปกติใช่มั้ย จขกท.ไม่เคยเป็นแบบนี้เพิ่งเป็นอย่างนี้ครั้งแรก)
สำหรับ จขกท.รู้สึกว่ามาถึงจุดนี้ได้เพราะตนเองเป็นสาเหตุ ให้เวลากับคนรักน้อยเกินไป ตารางชีวิตประจำวันแน่นเต็มเอี๊ยด ไม่มีเวลาได้พูดคุยกันมากนัก และน้อยลงไปเรื่อยๆ แต่ไม่ใช่ไม่กระตือรือร้นนะ พอมีเวลาว่างเผลอเป็นจับโทรศัพท์ ขึ้นมาแชท ถามไถ่ พูดคุยเพื่อไม่อยากให้เค้ารู้สึกน้อยใจ ฯลฯ แต่ดูเหมือนยังไม่พอ ซึ่งก็อธิบายไปเค้าก็เหมือนจะเข้าใจ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เข้าใจแล้วล่ะ 55+ พอน้อยใจมากๆเข้า แล้วถูกกดดันให้เพิ่มเวลาให้เค้าให้มากขึ้น ก็น้ำท่วมปากพูดไม่ออก ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะแก้ไขยังไง ก็เลยพลอยเออออตามน้ำเพราะสมองมันตื้อๆ อึนๆ สุดท้ายตอนนี้ได้สถานะเพื่อนมา
จขกท. นั้นทั้งบ้างาน (เวลางานคือทำงานอย่างเดียวไม่แตะมือถือเลย ทำจนกว่าจะเสร็จไม่งั้นก็รู้สึกไม่เคลียร์ จะคอยคิดถึงแต่เรื่องงานตลอดเวลาจนกว่าจะทำจนเสร็จ) ทั้งพอมีเวลาว่างก็ชอบใช้เวลาส่วนตัวซะส่วนใหญ่อีก ดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ เพลินไปเรื่อย นึกได้อีกที อ้าว!ไลน์มาตอนไหนหว่า!? (ชอบปิดเสียงแจ้งเตือนไลน์รู้สึกรำคาญเวลาได้ยิน)
เลยอยากรู้ว่าอาการคนอื่นๆ เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกยังไงกันมั่ง อยากฟังประสบการณ์ที่พบเจอกันมา และคุณๆผ่านมันไปได้อย่างไร บ้างานกว่าเดิมมั้ย 55+
ปล... จขกท กับแฟนอยู่คนละจังหวัดกัน ไกลกันพอสมควรและหาเวลาพบเจอกันลำบาก การติดต่อสื่อสารจึงเน้นผ่านไลน์เป็นหลัก (ไม่เล่นเฟส ทวิตเตอร์ อินสตาแกรม ไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ)
อาจจะเขียนงงๆ ขออภัยด้วย เบลอๆยังไม่ได้นอน
มนุษย์บ้างาน , มนุษย์โลกส่วนตัวสูง คุณรู้สึกอย่างไร เวลาที่ต้องเสียคนรักไป เพราะคุณให้เวลาคนรักน้อยไป
พยายามทำงานทั้งวันให้ลืม ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ ไม่อยากนึกถึงเรื่องราวนั้น แต่พอว่างก็ฟุ้งซ่าน จนต้องมาตั้งกระทู้พันทิป 55+
ด้านกายภาพ จขกท. รู้สึกจุก มันแน่นหน้าอกแบบหายใจไม่สะดวก ปวดๆเหมือนโดนต่อยเข้าที่หน้าอก หายใจไม่ทั่วท้อง นอนไม่หลับ ปวดท้อง (ไม่ใช่ปวดท้องอึนะ) ไม่ได้ร้องไห้นะ ไม่รู้สึกอยากจะร้องไห้เลย สมองตื้อๆ คิดอะไรช้าไปเสียหมด (นี่มันอาการปกติใช่มั้ย จขกท.ไม่เคยเป็นแบบนี้เพิ่งเป็นอย่างนี้ครั้งแรก)
สำหรับ จขกท.รู้สึกว่ามาถึงจุดนี้ได้เพราะตนเองเป็นสาเหตุ ให้เวลากับคนรักน้อยเกินไป ตารางชีวิตประจำวันแน่นเต็มเอี๊ยด ไม่มีเวลาได้พูดคุยกันมากนัก และน้อยลงไปเรื่อยๆ แต่ไม่ใช่ไม่กระตือรือร้นนะ พอมีเวลาว่างเผลอเป็นจับโทรศัพท์ ขึ้นมาแชท ถามไถ่ พูดคุยเพื่อไม่อยากให้เค้ารู้สึกน้อยใจ ฯลฯ แต่ดูเหมือนยังไม่พอ ซึ่งก็อธิบายไปเค้าก็เหมือนจะเข้าใจ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่เข้าใจแล้วล่ะ 55+ พอน้อยใจมากๆเข้า แล้วถูกกดดันให้เพิ่มเวลาให้เค้าให้มากขึ้น ก็น้ำท่วมปากพูดไม่ออก ไม่รู้จะอธิบายยังไง จะแก้ไขยังไง ก็เลยพลอยเออออตามน้ำเพราะสมองมันตื้อๆ อึนๆ สุดท้ายตอนนี้ได้สถานะเพื่อนมา
จขกท. นั้นทั้งบ้างาน (เวลางานคือทำงานอย่างเดียวไม่แตะมือถือเลย ทำจนกว่าจะเสร็จไม่งั้นก็รู้สึกไม่เคลียร์ จะคอยคิดถึงแต่เรื่องงานตลอดเวลาจนกว่าจะทำจนเสร็จ) ทั้งพอมีเวลาว่างก็ชอบใช้เวลาส่วนตัวซะส่วนใหญ่อีก ดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ เพลินไปเรื่อย นึกได้อีกที อ้าว!ไลน์มาตอนไหนหว่า!? (ชอบปิดเสียงแจ้งเตือนไลน์รู้สึกรำคาญเวลาได้ยิน)
เลยอยากรู้ว่าอาการคนอื่นๆ เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกยังไงกันมั่ง อยากฟังประสบการณ์ที่พบเจอกันมา และคุณๆผ่านมันไปได้อย่างไร บ้างานกว่าเดิมมั้ย 55+
ปล... จขกท กับแฟนอยู่คนละจังหวัดกัน ไกลกันพอสมควรและหาเวลาพบเจอกันลำบาก การติดต่อสื่อสารจึงเน้นผ่านไลน์เป็นหลัก (ไม่เล่นเฟส ทวิตเตอร์ อินสตาแกรม ไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ)
อาจจะเขียนงงๆ ขออภัยด้วย เบลอๆยังไม่ได้นอน