ปีนี้อายุย่าง 29 สถานะโสดกำลังย่างเข้าปีที่สาม
ทุกๆวันที่ผ่านมา ไม่เคยคิดหนักใจกับแผนชีวิตครอบครัวในอนาคตเลย

บ้านอยู่ ตจว. เช่าห้องพักในกรุงเทพ จันทร์-ศุกร์ทำงาน เลิกงานก็กลับห้อง
เสาร์-อาทิตย์ ถ้าไม่กลับบ้าน ก็อยู่แต่ในห้อง ไม่ออกไปไหน (ทำความสะอาดห้อง,ดูหนัง,ดูซีรีย์,อ่านหนังสือ,อกล.)
หาไรทำไปจนหมดไปวันๆ เพื่อนแทบไม่มี โซเชียลไม่ค่อยเล่น
ที่ผ่านมา ไม่เคยคิดอะไร มีความสุขอยู่ในมุมเล็กๆของตัวเองไปวันๆ

จนกระทั่งเมื่อเย็นวานนี้ ที่ออกไปทำธุระข้างนอก
ขากลับรถติด เลยแวะเดินเล่น ตลาดนัดรถไฟศรีนครินทร์

ความรู้สึก มันเริ่มมาหลังจากที่เดินลงจากรถ
ผู้คนมากมาย ที่มาเที่ยวกันวันนี้ มาเป็นกลุ่ม มากับเพื่อน มากับครอบครัว มากับแฟน
แต่เรา...มาคนเดียว คนเดียวจริงๆ หันซ้าย หันขวา กลุ่มคนมากมาย แต่ทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้
เหงาจัง ทำไมมีแค่เราที่มาคนเดียว เดินคนเดียว จากตอนแรกหิวๆ ว่าจะหาไรกินซะหน่อย
แต่พอเดินไปถึงโซนขายอาหาร ก็ไม่กล้าซะงั้น  เดินกลับไปที่รถ เข้าไปนั่งร้องไห้ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

จากภายนอก ที่คนทั่วไปมองว่าเราเป็นคนเก่ง และเข้มแข็งมากมาโดยตลอด
จนพ่อ แม่ เจ้านาย และเพื่อนร่วมงานชื่นชม

เพิ่งมารู้สึกตัวจริงๆ ก็วันนี้ วันที่เห็นคนมากมาย มีความสุข ลึกๆแล้วเราหว้าเหว่ และเหงามาก
ทุกครั้งที่ขับรถกลับบ้าน ตจว คนเดียว เพื่อนร่วมงานก็เคยถาม "ไม่เหนื่อย ไม่เหงา ไม่กลัวเหรอ"
ทำไมถึงเพิ่งมา