กระทู้นี้เกิดจากวันว่างที่ต้องการจะเคลียร์ห้องนอนค่ะ เราชอบหยิบชอบรับใบปลิว ใบแปะ วารสาร จุลสาร มาอ่าน ใครวางแจกก็จะเอามาไว้ก่อน เพราะคิดว่าทุกสิ่งพิมพ์มันจะต้องมีข้อความดีๆ และเป็นประโยชน์ซ่อนอยู่ แต่รับมาก็ไม่ค่อยจะได้อ่านในทันทีค่ะ เพราะไม่มีเวลาว่างมากนัก ก็จะวางกองอยู่ในห้องทับๆ กันอยู่อย่างนั้น วันนี้มีเวลาว่างครึ่งวันก็จะไล่อ่านและเคลียร์ทิ้งให้หมด และก็คิดว่าหากเราเจอข้อความที่อยากเก็บเอาไว้ จะทำยังไงให้มันอยู่ตลอดไป และไม่รกบ้าน และอาจเผยแพร่ได้ จึงคิดตั้งกระทู้รวบรวมสิ่งพิมพ์ฟรีที่ได้รับมาในช่วงปลายปี 2015 ไว้ในกระทู้นี้ค่ะ...
(กระทู้นี้ส่วนใหญ่มาจากจุลสารคาทอลิกนะคะ)
"ในตอนที่เรายังเป็นเยาวชน ฉันเพิ่งมีอายุ 24 ปี เมื่อตั้งใจจะมีลูกคนที่ 3 แต่ผู้คนก็บอกว่า 'พอแล้ว เธอจะต้องรับผิดชอบอย่างมาก' ตอนนี้ฉันมองดูภาพถ่ายลูกทั้ง 12 คนและถามตัวเองว่า 'คนไหนในพวกเขาเล่าที่ไม่ควรจะได้เกิดมา?' คุณตอบคำถามนี้ไม่ได้หรอก"
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 46 ประจำวันที่ 8-14 พฤศจิกายน 2015, หน้า 5]
"คนที่เคยพูดๆ กันว่าไม่มีของฟรีในโลก คงต้องกลืนน้ำลายกลืนคำพูดไปโดยปริยาย เมื่อเห็นวีรกรรมของวีรบุรุษชาวกระบี่คนนี้ ยิ่งเมื่อได้ยินเขาพูดถึงเหตุผลแรงบันดาลใจ 'เห็นเขาต้องการความช่วยเหลือก็เข้าไปช่วย ไม่ได้คิดอย่างอื่น...'
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 46 ประจำวันที่ 8-14 พฤศจิกายน 2015, หน้า 6]
"อะไรช่วยให้เราพ้นความโดดเดี่ยว...
ภายในครอบครัว เราเรียนรู้และพัฒนาความผูกพันแห่งความซื่อสัตย์ ความจริงใจ ความไว้วางใจ ความร่วมมือ และความเคารพให้เกียรติ ซึ่งรวมเราให้เป็นหนึ่งเดียว แม้มีความยากลำบาก
ครอบครัวมีหน้าที่สอนลูกๆ ให้รู้จักรักษาคำพูด ให้เคารพผู้อื่น และเข้าใจข้อจำกัดของคนอื่น"
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 46 ประจำวันที่ 8-14 พฤศจิกายน 2015, หน้า 10]
"ยามเลิกรักกัน แทนที่จะไม่รักกันอีกต่อไป ตามตรรกะรักก็คือรัก ไม่รักก็คือไม่รัก ทำไมต้องเปลี่ยนจากไม่รักเป็นเกลียด...
'รัก' ตามพจนานุกรมนิยาม 'ชอบอย่างผูกพันพร้อมความยินดี' ในขณะที่ 'เกลียด' ตามพจนานุกรมนิยาม 'ชัง รังเกียจมาก ไม่ชอบจนไม่อยากพบเห็น' ตามตรรกะเกลียดคือเกลียด ไม่เกลียดก็คือไม่เกลียด นั่นคือวิถีแห่งการอยู่ด้วยกันในสังคม มีเฉพาะบางคนที่รัก มีเฉพาะบางคนที่เกลียด แต่กับคนส่วนใหญ่แล้วเราไม่รัก เราไม่เกลียด และก็อยู่ร่วมกันในสังคมได้อย่างสันติ ซึ่งน่าจะเป็นเช่นนั้นสำหรับคนที่เราเคยรักและเลิกรัก ทั้งไม่รัก(อีกต่อไป) และไม่เกลียด ที่บางคนพูดว่ายิ่งรักมากยิ่งเกลียดมากนั้น เป็นการพูดที่ไร้ตรรกะโดยสิ้นเชิง"
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 48 ประจำวันที่ 22-28 พฤศจิกายน 2015, หน้า 6]
"ในโลกนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ต้องเรียนรู้ที่จะให้เกียรติทุกคนและผลงานจากการลงแรงของคนทุกคน"
[สารวัดเซนต์หลุยส์ ปีที่ 49 ฉบับที่ 49 ประจำวันอาทิตย์ที่ 6 ธันวาคม ค.ศ.2015]
รวมข้อความจากสิ่งพิมพ์ที่ต้องโละทิ้งในปีใหม่ๆ 2016
(กระทู้นี้ส่วนใหญ่มาจากจุลสารคาทอลิกนะคะ)
"ในตอนที่เรายังเป็นเยาวชน ฉันเพิ่งมีอายุ 24 ปี เมื่อตั้งใจจะมีลูกคนที่ 3 แต่ผู้คนก็บอกว่า 'พอแล้ว เธอจะต้องรับผิดชอบอย่างมาก' ตอนนี้ฉันมองดูภาพถ่ายลูกทั้ง 12 คนและถามตัวเองว่า 'คนไหนในพวกเขาเล่าที่ไม่ควรจะได้เกิดมา?' คุณตอบคำถามนี้ไม่ได้หรอก"
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 46 ประจำวันที่ 8-14 พฤศจิกายน 2015, หน้า 5]
"คนที่เคยพูดๆ กันว่าไม่มีของฟรีในโลก คงต้องกลืนน้ำลายกลืนคำพูดไปโดยปริยาย เมื่อเห็นวีรกรรมของวีรบุรุษชาวกระบี่คนนี้ ยิ่งเมื่อได้ยินเขาพูดถึงเหตุผลแรงบันดาลใจ 'เห็นเขาต้องการความช่วยเหลือก็เข้าไปช่วย ไม่ได้คิดอย่างอื่น...'
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 46 ประจำวันที่ 8-14 พฤศจิกายน 2015, หน้า 6]
"อะไรช่วยให้เราพ้นความโดดเดี่ยว...
ภายในครอบครัว เราเรียนรู้และพัฒนาความผูกพันแห่งความซื่อสัตย์ ความจริงใจ ความไว้วางใจ ความร่วมมือ และความเคารพให้เกียรติ ซึ่งรวมเราให้เป็นหนึ่งเดียว แม้มีความยากลำบาก
ครอบครัวมีหน้าที่สอนลูกๆ ให้รู้จักรักษาคำพูด ให้เคารพผู้อื่น และเข้าใจข้อจำกัดของคนอื่น"
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 46 ประจำวันที่ 8-14 พฤศจิกายน 2015, หน้า 10]
"ยามเลิกรักกัน แทนที่จะไม่รักกันอีกต่อไป ตามตรรกะรักก็คือรัก ไม่รักก็คือไม่รัก ทำไมต้องเปลี่ยนจากไม่รักเป็นเกลียด...
'รัก' ตามพจนานุกรมนิยาม 'ชอบอย่างผูกพันพร้อมความยินดี' ในขณะที่ 'เกลียด' ตามพจนานุกรมนิยาม 'ชัง รังเกียจมาก ไม่ชอบจนไม่อยากพบเห็น' ตามตรรกะเกลียดคือเกลียด ไม่เกลียดก็คือไม่เกลียด นั่นคือวิถีแห่งการอยู่ด้วยกันในสังคม มีเฉพาะบางคนที่รัก มีเฉพาะบางคนที่เกลียด แต่กับคนส่วนใหญ่แล้วเราไม่รัก เราไม่เกลียด และก็อยู่ร่วมกันในสังคมได้อย่างสันติ ซึ่งน่าจะเป็นเช่นนั้นสำหรับคนที่เราเคยรักและเลิกรัก ทั้งไม่รัก(อีกต่อไป) และไม่เกลียด ที่บางคนพูดว่ายิ่งรักมากยิ่งเกลียดมากนั้น เป็นการพูดที่ไร้ตรรกะโดยสิ้นเชิง"
[อุดมสาร ปีที่ 39 ฉบับที่ 48 ประจำวันที่ 22-28 พฤศจิกายน 2015, หน้า 6]
"ในโลกนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ต้องเรียนรู้ที่จะให้เกียรติทุกคนและผลงานจากการลงแรงของคนทุกคน"
[สารวัดเซนต์หลุยส์ ปีที่ 49 ฉบับที่ 49 ประจำวันอาทิตย์ที่ 6 ธันวาคม ค.ศ.2015]