ผมก็งงกับการตั้งคำถามเรื่องมีอยู่ว่าผมไปปลื้ม ผญ. คนนึงอายุ 36 ปีแล้วส่วนผม( หย่า และก็หาแฟนอยู่ซึ่งไม่มีก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร )ซึ่งตอนแรกไม่รู้เลยว่าเค้ามีปัญหากับสามีผมกับเค้าคุยกันธรรมดามากไม่เคยจะมีการพูดทำนองชู้สาวเลยผมยังบอกให้เค้าแนะนำเพื่อนให้ผมด้วยซ้ำแล้วเรื่องเกิดเมื่อต้นปีก็ไม่กี่วันที่ผ่านมาเค้าถามผมว่านานมั้ยกว่าผมจะทำใจหย่าได้มันเลยเป็นเหตุให้มีอะไรคุยกันเรื่องของเรื่องเคากะแฟนไม่มีลูกแล้วเมื่อสองปีทีแล้วจับได้ว่าแฟนมีเมียน้อยแถมตอนนี้มีลูกกะเมียน้อยอายุจะขวบอีกไม่กี่เดือนทุกวันนี้เค้าทุกข์มากแฟนมีเวลาให้เมียน้อย 4 วันและมีเวลาให้เค้าสามวัน แต่คุยๆเค้าดูอยากหย่าแต่เกรงใจผู้ใหญ่และกลีวจะเคว้งเพราะอายุเย่อะแล้วผมสบช่องเลยแกล้งถามว่าคุณจะเปิดใจมั้ยละ? ถ้าเปิดผมเป็นคนนึงที่จะรอให้คุณหย่าแล้วขอเรียนรู้ (ดูจะไม่ค่อยดีแล้วเน่อะ)สุดท้ายเค้าโอเคจะดูผมว่าผมดีจริงมั้ยถ้าดีจริงเค้าจะออกมาจากแฟนเก่าโดยหย่าแล้วมาหาผม ผมเลยงงๆว่าตกลงผมเป็นตัวแปรหลักให้เค้าเลิกกันเหรอ? ถ้าไม่มีผมแล้วเรื่องมันจะยังไง ตกลงใครดีใครไม่ดี? วิเคราห์ให้หน่อยได้มะครับว่าผมควรหยุดหรือต่อ? ถ้าถามว่าผมโอเคกับเธอมั้ยผมบอกได้เลยว่าโอเคและชอบนิสัยกะว่าจะรักไปจนผมลาโลกเลยแต่การได้มามันแปลกไปมั้ย?