ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
เริ่มเข้าเรื่องกันเลยเนอะ
เรามีแฟนยุแล้วนะ  เราทำงานยุที่ที่นึงแล้ววันนึงเราได้เจอกับ ผช.คนนึง สมมุต เขาชื่อ เอ (เขามองเรายุก่อนแล้วแล้วเราหันไปสบตากับเขาพอดี มันเป็นความรู้สึกที่ว่า เรากะเขาถูกชะตากัน มันพูดไม่ถูกมันเปนความรู้สึกที่ว่า เราจะต้องมีเรื่องหรือจะต้องมีไรเกิดขึ้นอะไรกะคนคนนี้แน่ๆ) เขามองเราเราก็ยิ้มให้ค่ะแล้วเขารู้จักกะเพื่อนในร้าน เลยให้เพื่อน  เลยให้เพื่อนมาขอเฟส  พอเราเลิกงานเปิดเฟสดูเห็นเขาแอ๊ด และทักเรามา เราก็รับเพื่อนและคุย เขาก็ถามว่ามีแฟนรึยัง ด้วยความที่ถูกชะตาเราเลยตอบเขาไปว่ายังไม่มีคุยกันได้2-3 วันเขาก็ถามไหม่เอาตรงๆเลยไม่ปิดกัน เราก็ไม่คิดจะหลอกเขาเลยตอบไปว่ามีแล้วเขาก็หายไปวันสองวันแต่เขาคอยดูโพสดูคอมเม้นที่เราตอบคนอื่นตลอดแล้วเขาก็ทักมาว่าอดไม่ได้อยากคุยกะเราเราก็คุยทะเลาะกันตลอดเขาเป็นคนงี้เง่าด้วยแล้วเขาก็หายไปอีก2-3วันและก็กับมาอีกยอมรับสถานะที่เรามีแฟนแล้ว แล้วเราก็คุยกันปกติ จนวันนึงเราเข้าไปดูเฟสเขาเห็นเขามี ผญ. คนนึงมาโพสหาบ่อยๆหวานๆเราก็ถามเปนแฟนกันหรอ เขาบอกว่าไม่ใช้พึ่งเริ่มคุยกัน เราก็เอ้า แล้วฉันล่ะเขาก็บอกว่า เราก็มีคนของเรา แล้วเขาล่ะเขาไม่มีใครไม่ผิดที่เขาจะคุยกะคนนั้น เราก็โอเครไม่ว่าไรเพราะเราก็มีแฟนอยู่แล้ว เราก็คุยกะเอไปทะเลาะกันตลอด แล้วเขาก็หายไปอีก เราก็นึกว่าเขาคงไปคบกะ ผญ. คนนั้นแล้ว ก็เลยเฉยๆ  และเขาก็ทักมาอีกว่าที่เขาหายไปทำไมไม่ตาม เอ้าเราผิดอีก ก็เลยกับมาคุยกัน ทั้งๆที่ เราก็มีแฟน ส่วนเอ ก็มี ผญ. คนนั้น   พอมาอีกวัน เอยังโทรมา ยังทักมายุ พอเราพิมเฟสคุยกันตอนกลางคืน เขาพิมแชทคุยกะเรา แต่ ปากเขาคุยกะ ผญ. คนนั้นเจ็บไหมล่ะ  ถามว่าเรารู้ได้ไง  ก็ ผญ. คนนั้น มาโพสหน้าวอล เอไง  มือเราสั้นไปหมด เจ็บมาก  
สักพักเขาก็โทรกับมาเคลีย ว่าให้เห็นใจเขามั้งเพราะเราก็มีคนของเรา แล้วเขาเปนใครมีสิทแค่ไหน มีสิทอะไรในตัวเราบ้าง อยากให้เข้าใจเขาหน่อย กะ ผญ.คนนั้นเขาแค่คุย  เราก็ไม่ฟังคิดแต่ว่าจะจบกับเขาอย่างเดียว ลบเฟส ลบเบอร์ ทำใจ และก็นอน พอประมานเที่ยง อีกวันเขาโทรมาหาเราเราไม่รับ สาย และตอนเย็นเขาก็ทักมาอีกในเฟส เราก็เลยตอบ เขาถามว่า ทำไมไม่รับโทรศัพท์ เป็นไร (ยังจะถาม) เราก็บอกหลับ เราก็บอกจบกันแล้วไม่ต้องมายุ้ง ไปคุยกะ ผญ. คนนั้นเถอะ เขาก็บอกไม่ไป ง้อเรา จะยุกะเรา  ตามประสา ผญ. ใจอ่อนคร่า ยอมคุยด้วย ยอมคืนดี แต่เราก็แขวะเขาเรื่อง ผญ.คนนั้นตลอด มันน้อยใจไง เขาก็ง้อตลอด พอตอนกลางคืนคุยกัน เขาดันเรียกชื่อเรา เป็น ผญ. คนนั้น เกิดเรื่องสิ เราโมโห จะไปๆอย่างเดียวจะเลิก เขาก็ง้อบอกขอโทษ บอกว่าจะเลิกคุยกะคนนั้นให้ เราก็บอกไม่ต้องคุยกันไปเถอะ เขาก็บอกจะเอาไง เราก็บอกไปคุยกะ ผซ. คนนั้นคนเดียวเถอะ เราสงสาร ผญ. คนนั้น (และแฟนเรา) เขาก็โอเคร เราก็เจ็บ เขาก็เจ็บ พิมพ์ร่ำลากันอย่างดีเลย  ตัดกันไม่ขาดสะงั้น เขาบอกสนใจเรามากกว่า เราก็งอลจัดไปอีกชุดใหญ่ เขาก็บอกได้งั้นเลิกคุยกะ ผญ. คนนั้น เราก็ต้องเลิกกะคนของเราด้วย เจอตรอกกลับมาไปไม่เปนเลย เขาบอกว่า เขาเจ็บนะที่คิดเรื่องเรากะแฟน  แต่เขาไม่มีใคร แต่เรามีไง เขาถามจะเอายังไง จะเลิกกะแฟนเราไหม เราตอบไม่ได้ เขาก็บอกให้ตอบมาๆ เราก็บอกเลิกไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง  เขาก็บอกเห็นไหมสุดท้ายก็เลิกไม่ได้ทั้งๆที่เขาจะตัด ผญ. คนนั้นออกไป เหลือแค่เราคนเดียว เพื่อที่จะมาคบกัน แต่เราไม่สามารถตัดแฟนเราได้ แต่เรารู้ว่าเขาไม่ตัดกะ ผญ. คนนั้นหรอก เขาแค่โกหกว่าจะตัด  เราทำเปนไม่รู้ไม่เห็น  ต่อไปเรื่อง ของ พวกเราจะเปนยังไงเนอะ มันสับสนไปหมด รู้สึกผิดมากทั้งคู่ แต่ก็ไม่สามารถที่จะตัดกันได้ (เรายังจำสายตาที่เจอกันวันแรกที่เจอกันได้ สุดท้าย มันก็เกิดขึ้นจริง) เรามีคนจีบพอสมควร   และเขาก็มี ผญ. เยอะพอสมควร เรารู้ว่าเราผิด เราอยากหาทางออกจากเรื่องนี้ มันทรมานมากเลย เฮ้อ ใครจะเข้าใจเนอะ เราอยากระบาย