เรื่องมีอยู่ว่าก่อนที่เขาจะมาขอเราเป็นเพื่อน เราได้กลับไปคุยกับคนเก่าเรายอมรับเลยว่าเราคุยเพราะอยากเคลียร์ว่าตอนนั้นเขาทิ้งเราทำไมแล้วทำไมวันนี้ถึงกลับมา แต่แฟนเราจับได้คาหนังคาเขาเห็นแชทหมด เขาเสียใจมากนี้คือความผิดครั้งแรกและครั้งใหญ่มากที่เราทำ เราเสียใจมากแต่เรายอมแบบจริงใจและขอโทษขอโอกาส จากนั้นเราก็ดีกัน พอเวลาผ่านไปไม่กี่วันเขาก็จับผิดระแวงไปหมดความระแวงของเขาเริ่มมาทำให้เราอึดอัด จนอยากเลิกแต่ในใจอ้ะรักมากๆ และวันที่เลิกกันคือเขางอนเราที่เราว่าเขาระแวงแแวงเกินไป และเราก็งอนเขาที่เขาโกหกเขาแอบไปดูหนัง งอนกันครั้งนี้จากที่เคยคิดว่าเขาจะมาขอโทษเพราะเรางอนก่อน เขากลับเลยไป ไอ้เราก็เก่งเขาไม่ง้อเราก็ไม่ง้อ จนเวลาผ่านไป6วัน เขาบล้อกทุกอย่าง เปิดเทอมมาเจอกันก็ไม่มองหน้า เย็นชาใส่ เราเจ็บมากเพราะเราไปเรียนด้วยกันทุกวัน จนทนไม่ไหวที่จะรอเขาง้อเราง้อเองโทรไปหาทางเบอร์เขารับสายและเคลียร์กัน เขาบอกเวลาอาทิตย์หนึ่งที่ผ่านมาเขาร้องไห้ทุกวันรอเราง้อทุกวัน จนเขาเข้มเเข็งแล้ว เขาบอกเราเป็นเพื่อนกันนะ ตอนนี้คุยกันทุกวันยุแต่เขาบอกไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิม เพราะเราแย่จริงๆแหละ แต่เราทำทุกอย่างบอกรักอ่อยทำตัวน่ารักใส่แต่โดนเขาตอกกลับด้วยคำว่าเพื่อนนี้มันโครตเจ็บ เขาย้ำคำตลอด เราเจ็บมากและสำนึกผิดแล้วเราขอโอกาสทุกวันเขาก็บอกไม่พร้อมแต่เขาบอกรักเหมือนเดิม ความทรงจำที่ผ่านมาเราลืมไม่ได้ เพราะเรามีเรื่องราวดีๆเยอะเราจดจำทุกอย่างแต่เขาจำไม่ได้สักอย่าง ตอนนี้เราเข้าหาแต่เขาเหมือนวิ่งหนีตลอด เราเลยแอบคิดในใจว่า วันนี้เราขอโอกาสแกไม่พร้อม แกบอกเป็นเพื่อนดีกว่า แต่อยากให้รู้ว่าถ้าวันไหนเราพอใจในสถานะนี้แล้วแกหันกลับมาไม่เจอเราแล้วนะ เราไม่เข้าใจทำไมตอนเขานอกใจเราตอนนั้นคุยกะแฟนเก่า นัดเด็กผู้หญิงไปเอง คุยกะแฟนรุ่นพี่ เราจับได้3-4ครั้งเราไม่เคยโกรธเราให้อภัยมาตลอด แต่ทำไมเรา เราให้เหตุผลไม่ได้ โอกาสไม่มี ตอนนี้เราทำใจไม่ได้เลยที่ต้องตกยุในเหตุการณ์แบบนี้นั่งร้องไห้ตลอด เราเลยอยากได้คำแนะนำ.