เรามีแฟน แต่แฟนอายุน้อยกว่า ตอนมาจีบ เค้าน่ารักมาก ดูซื่อๆ จริงใจ ดูมีความตั้งใจ ชอบแอบมองตลอด  เราคุยกันทุกวันเป้นเวลา 4 เดือน แล้วก้บอกความรู้สึกดีๆต่อกัน แล้วเค้ามาขอคบ ซึ่งเราก็คิดว่า คงคบไม่ได้เพราะยังไงเค้าต้องย้ายไปเรียนที่อื่น แต่เรายังเรียนทีเดิม ต่อไปคงไม่ได้คุยกัน ช่วงนั้นมันโคตรดีเลยอ้ะ แรกๆก้คุยกันวันละสองสาม ชม. เวลาเดิมทุกวัน  หลังจากทีขอเราคบ เราก้บอกไปว่า ให้เวลาอีกสองเดือน ถ้ายังรู้สึกแบบนี้อยู่ ก้มาคบกัน ซึ่งเราเผื่อเวลาให้เค้าเมื่อไปเรียนที่อื่น เผื่อเค้าเจอคนที่ใช่กว่าเรา จะได้ไม่มีปัญหาเรื่องระยะทาง แต่ปรากฏว่าเราคุยกันเรื่อยๆ และมากกว่าเดิม คือสนิทมาก คุยกัยแบบตอบไวอ่ะ พอครบสองเดือน เราก้คบกัน ช่วงปีแรกๆ เค้าทำตัวดีมากเลยนะ เราคิดว่าเราโชคดีมากเลย เค้าเคยเป้นคนเจ้าชู้คัยหลายคน แต่พอมาคบกับเรานิสัยแบบนั้นก้หายไป เวลาทะเลาะกันเราจะให้โอกาสเค้าอธิบายตลอดทุกครั้ง และเค้าก้อธิบายได้ดี คือรู้สึกจริงๆ เค้าเป้นคนเดียวที่เห้นความสำคัญของเรา เค้ามักจะมาหาเราบ่อยๆ ทั้งที่ระยะทางมันไกลนะ บางครั้งก้ยอมโดดเรียน ปืนกำแพงมาหาที่โรงเรียน เพื่อเจอไม่กี่ชม. วันเกิดเราเค้าก้ซิ่งรถเอาของขวัญมาให้ เค้ารู้เข้าใจเราทุกอย่าง ว่าคิดอะไร ไม่ชอบอะไร รู้ว่าเราไม่ชอบอยู่คนเดียวไม่ชอบเดินคนเดียว พอเราคบมาสองปีๆ เราก้ทะเลาะกันบ่อยขึ้นๆ และเราก้ไปต่อทีเรียนที่อื่น ซึ่งเค้าจะมาหาไม่ค่อยได้ เราเจอกันน้อยลง ทีนี้เราก้เป้นฝ่ายไปหาบ้างล่ะ แต่เดือนละครั้งนะ เจอกันทีก้รู้สึกดีอ่ะ ใช้เวลาด้วยกัน เราก้ยังคุยกันทุกวันอยุ่ เราไม่เคยจะปล่อยให้เค้าเหงาเลยนะืต่อให้เรามีงานเยอะแค่ไหนเราก้คุยกับเค้าได้ อยุ่เป้นเพื่อนได้ เค้ามีช่วงที่มีการบ้าน งานเยอะ คุยน้อยเราก้เข้าใจไม่คิดน้อยใจไร แต่พอใกล้ๆช่วงสามปี ความรักคงอิ่มตัว...เค้าเริ่มเปลี่ยนไป เรามีเรื่องทะเลาะมากขึ้น เราเป้นคนที่ขี้งอน งี่เง่าซึ่งตอนก่อนคบเราก้บอกเค้าแล้วนะ แต่เค้าบอกรับได้ แต่นี่อะไร...มันไม่ใช่อ่ะ เค้าเริ่มเป้นคนโกหก ซึ่วเราเกลียด เค้าไม่ยอมรับผิดและจะชอบพูดว่า หาเรื่องและ หาเรื่องว่ะ ทำไมชอบชวนทะเลาะ พักหลังๆคำที่เราไม่ชอบเช่นคำว่า รำคาญ เค้าก้พูด มันเสียความรู้สึกอ่ะ ปกติพอเค้าไปเรียน ถึงวิลัย ก้จะโทรคุยกันทุกเช้าแบบที่ผ่านมา แต่ปรากฏว่ามันเริ่มไม่ใช่ล้ะ เค้าหาเหตุผลที่จะไปคุย บอกออกไปข้างนอก กินข้าว ซื้อของ อะไรแบบนี้ พอตอนค่ำๆ เคยคุยกัน แต่เค้าติดสาย บอกทำงานคุยงานกะเพื่อนบ้าง คุยกับญาติบ้าง เป้นแบบนี้ทุกวัน เราคุยกันน้อยลงเรื่อยๆ ทำให้เรารู้สึกนอยมาก คือไม่ต้องขนาดนี้ก้ได้มันแปลกๆ มีอยุ่ครั้งสองครั้ง แค่โทรไปแล้วได้ยินเสียงผู้หญิง แต่เค้าบอกว่าอยู่คนเดียว เราน้อยลงเรื่อยๆเป้นเวลา2-3 เดือน ถามทุกครั้งก้บอกว่าคุยกะเพื่อนผช เราก้คิดตั้งแต่แรกแล้วว่า คงเป็นผู้หญิง ที่หายไปตอนเช้าไม่ได้คุยนี่ คงไปหาผู้หญิง ทั้งบล็อคเบอร์บล็อคไลน์ พอเข้าเรียนถึงจะติดต่อได้ เราด้ถามว่าใช่อย่างที่เราพูดมั้ย เค้าก้บอกว่า บ้า ประสาท เป็นไรมากป่ะ ชอบหาเรื่อง!! แต่ไม่นานเราก้ได้หลักฐาน...สิ่งที่เราคิดเป็นจริงทุกอย่างเลย เค้าไปหากันทุกวัน คุยกันทุกคืน แต่นัดไปเที่ยวกันด้วย ถามรูปคู่กัน กับผู้หญิงที่มีแฟนแล้ว... เราเห็นรูปแค่นั้นแหละ มือสั่นตัวชาเลย...โคตรเจ็บโคตรเสียความรู้สึกอ่ะ ทำไมทำกันแบบนี้ ที่ผ่านมาเราจริงใจตลอดนะ ไม่มีสักครั้งที่เราจะไปยุ่งไปสนใจรึนอกใจ เราไม่เคยเลย ไม่เคยโกหกกันด้วยซ้ำ เราให้โอกาสเค้ามามากแล้ว เรายังดีไม่พอหรอ แต่เค้าโกหกผู้หญิงคนนั้นว่าเลิกกับแฟนไปนสนแล้ว ไม่ได้คุยกัน คือไรว้ะ ทั้งที่คุยกันล่าสุดเมื่อวาน สุดท้ายแล้ว...เค้าคงเลือกคนผู้หญิงคนนั้น ทำไมเค้ายอมคุยอ่ะทั้งที่ผู้หญิงมีแฟนแล้ว เราก็บอกแล้วนะว่าให้เลือก ถ้าเลือกคนนั้นแต่เค้าเลือกแฟนเค้าล้ะ ระวังไม่เหลือใคร เค้าบอกว่าถ้าคิดได้จะกลับไปหาเอง เอ้าา ทำไมเราต้องเป็นเหมือนเศษเหลือๆ ตัวเลือกสุดท้ายด้วยว้ะ พอเราไปเล่าคุยกับผู้หญิงคนนั้นว่าความจริงแล้วมันเป้นอย่างงี้ๆ เรายังคบกันอยู่ยังไม่ได้เลิกกัน ทำให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ความจริง เค้าก็เสียความรู้สึกเหมือนกัน เหมือนโดนหลอก ทำไมเค้าสองคนคงไม่ได้คุยกัน จริงๆเราไม่อยากให้เค้าเลิกคุยกันหรอกนะ เรายังห่วงความรู้สึกแฟนเราอยู่ เค้าเลิกคุยกันไม่ได้หรอก คนเคยคุยกันทุกวัน...หายไปเป้นไรที่เฟลมาก  ตอนนี้เราก้ปล่อยเค้าไปทางที่เค้าเลือกแล้ว...ซึ่งเค้าคงโกรธมากที่เราไปเล่าความจริงให้ผญคนนั้นฟัง เราเลยบอกเราว่า ไม่ต้องมายุ่งกันอีก กุจะไม่มีวันกลับไปหา  เค้าขอโอกาสจากคนนั้นก่อน....แล้วสองวันต่อมา เค้ามาขอโอกาสเราว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก.... ถ้าเป็นคุณจะกลับไปมั้ย (?) เรารักๆเลิกๆกันบ่อย มั้ยมีความรู้สึกว่า มันไม่ขาดๆไปสักทีเลย ทำไงดี??