ตอนเกิด พ่อแม่ก็ให้รูปร่างที่เป็นมนุษย์มาแล้ว ซึ่งตอนท้องพ่อแม่จะคอยดูแลเต็มที่จนคลอด แม่จะเสี่ยงตายมากที่สุดและพร้อมจะตายเพื่อให้ลูกปลอดภัย นี่เป็นบุญคุณพ่อแม่อย่างที่ 1 เพราะถ้าลูกเกิดจากสัตว์อื่นที่ไม่ใช่มนุษย์ ก็จะได้รับร่างกายเป็นสัตว์มา ซึ่งเกือบ 100% ต้องฆ่าสัตว์อื่นเพื่อเป็นอาหารและความอยู่รอดตามสัญชาตญาณ สร้างความดีอะไรไม่ได้เลย เปอร์เซนต์กลับสู่นรกแทบจะ 100% บุญคุณอย่างที่ 2 คือไอ้คนที่เกิดมาน่ะ
1. จนที่สุด ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรติดตัวออกมาเลย แล้วใครเป็นคนหาเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มให้ไปคิดดู
2. โง่ที่สุด แม้แต่ตักข้าวต่อหน้ามากินเองยังทำไม่เป็นเลย ใครหามาให้กิน ใครป้อน ให้ไปคิดดู
3. ลูกดีหรือเลว พ่อแม่ไม่เคยคิด แต่พยายามตามสภาพของตัวพ่อแม่ ในการสอนให้ลูกเป็นคนดี โดยไม่เคยคิดเรื่องค่าเลี้ยงดู และไม่เคยคิดว่าลูกที่เลี้ยงมาจนโต จะมาคิดฆ่าพ่อแม่ที่เลี้ยงมันมา ฉะนั้น คนที่ยังไม่เห็นบุญคุณ แม้แต่ผู้มีพระคุณขนาดพ่อแม่ตัวเอง แล้วยังจะคิดฆ่าท่านอีก แสดงว่าใจมืดในมืดเลย อย่างนี้ ใครรู้เข้าไม่มีคนยอมรับหรอกเพราะแม้แต่พ่อแม่มัน มันยังไม่เห็นบุญคุณ และเป็นมนุษย์ อาจจะมีชีวิตอยู่บนโลกอย่างเก่งไม่เกิน 100 ปี พอตายปุ๊ปจะไปบังเกิดในอเวจีมหานรกขุมลึกรับทุกข์ทรมานแบบไม่มีเวลาหยุด นานชนิดที่ว่าชั่วกัปชั่วกัลป์เลย