ช่วงเดือนตุลาคม2558 พ่อของฉันรู้สึกปวดท้องและรู้สึกแน่นๆตรงลิ้นปี่ พ่อฉันพยายามหาคำตอบว่าเปนอะไรแต่พ่อก้อยังไม่ยอมไปหาหมอ จนประมาณเดือนพฤษจิกายน 2558 พ่อรู้ากว่ามันปวดรุนแรงมากและรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรอยู่ตรงลิ้นปี่ จึงคัดสินใจไปพบหมอ ประโยคหมอ และสีหน้าของหมอแตกต่างจากคนไข้ที่เพิ่งออกมาจากห้องตรวจ หมอส่ายหน้าและเรียกแม่ไปคุย จึงไก้คำตอบว่า ทำไมพาคนไข้มาตอนนี้ คุณหมอจึงส่งตัวคุณพ่อไปรพ.ที่มีชื่อเสียง วันที่ทุกคนรอคอยการตรวจเลือด ตรวจทุกอย่างที่ผิดปกติในร่างกายของคุณพ่อ ก่อนที่จะเล่า:คือพ่อเรารับราชการ แกไม่เคยตรวจสุขภาพประจำปีเลยพ่อเราเข้ารับราชการตั้งแต่ปี 2523 ไม่เคยตรวจสุขภาพสักครั้ง พ่อเราเป็นคนตัวใหญ่ สุขภาพแข็งแรงมาตลอด เราไม่เคยจะเห็นพ่อป่วยเลย อย่างมากก็แค่เป็นหวัด และแล้วผลตรวจเลือดก้อมาถึงมือหมอ สีหน้าคุณหมอคนนี้ไม่ต่างจากคนแรก และหมอก้อได้ส่งตัวพ่อ ct scan  และผลct scan กะผลเลือดก้ออกมา ว่าคุณพ่อเรา มีเนื้องอกที่ตับ ประมาณลูกเทสนิส 2ลูก มีอาการตับแข็งและไวรัสตับc หมอบอกว่าคุณพ่อเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ทุกคนในครอบครัวแทบทรุดกับคำตอบที่ไม่อยากได้ยิน ครอบครัวเรามีกันอยู่แค่4คน มีฉัน มีน้องสาวและแม่ ซึ่งฉันเป็นพี่สาวคนโตของบ้าน
และแล้วก้อถึงการรักษา แต่หมอบอกได้แค่ว่าอาการของพ่อ รักษาตามอาการได้เท่านั้น พ่อรักษามาเรื่อยๆทั้งกินยา ทั้งเจาะน้ำออกจากท้อง และก้อถึงวันที่หมอบอกว่าอาการของคุณพ่ออ่อนแอมากแล้ว อยากให้คนในครอบครัวปรึกษากันว่าจะเอายังไง จะสู้ต่อกับคนไข้รึเปล่า พ่อเราไม่เคยยอมแพ้เลย แต่มาถึงระยะที่รู้เลยว่าอาการของพ่อ วิกฤตอย่างมาก ไม่มีเรี่ยวแรง พูดไม่รู้เรื่อง นอนหลับทั้งวัน แทบจะไม่รู้สึกตัวเอง และก้อมาถึงวันนี้ วันที่พ่อไม่ไหว พ่อเริ่มหายใจอ่อนลงทุกที เราทำใจไม่ได้แต่เราต้องเข็มแข็งและพร้อมสู้ไปกับพ่อจนวินาทีสุดท้าย