ขุนช้างขุนแผน ตอน ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง
๏ ครานั้นนางแก้วกิริยา    นิทราระงับหลับใหล
สะดุ้งตื่นฟื้นตัวก็ตกใจ    เอ๊ะใครหนอน่าอัศจรรย์
นึกนึกจะใคร่ร้องต้องอาคม    ในอารมณ์ระริกรัวกลัวพรั่น
ถอยถดลดลงจากเตียงพลัน    ดูคมสันรูปทรงใช่ชายทราม
แฝงหน้านิ่งนึกอยู่ในฉาก    ขยับปากคิดคิดก็เกรงขาม
นิ่งอยู่จะไม่รู้ซึ่งข้อความ    แข็งขืนอารมณ์ถามไปทันที
หม่อมขาดีฉันว่าอย่าว่าพ้อ    นี่ใครล่อจึงได้หลงมาถึงนี่
ดูรูปร่างบางเอี่ยมสะอาดดี    กิริยาพาทีใช่คนพาล ฯ
๏ ครานั้นขุนแผนแสนสนิท    นิ่งคิดฟังเสียงสำเนียงหวาน
แจ่มแจ้วกระจ่างเป็นกังวาน    ตัวพี่คือทหารชาญณรงค์
พระผู้จอมจักรพาลประทานนาม    ชื่อขุนแผนแสนสงครามตามประสงค์
มาหาเจ้าวันทองต้องจำนง    ด้วยขุนช้างพาลงมาโลมเลี้ยง
อันขุนช้างกับพี่ก็เป็นมิตร    มันผิดเมียเสียน้ำสบถเบี่ยง
พี่คิดว่าวันทองเฝ้ามองเมียง    ต่อนั่งเคียงลงจึงรู้ว่าผิดตัว
ไม่แผกผิดกันสักนิดเจียวนะน้อง    พี่คิดว่าวันทองจึงต้องทั่ว
ได้ลักจูบลูบไล้ไม่คิดกลัว    ผิดตัวเกินแล้วอย่าโกรธา