ค่าครองชีพที่สูงลิ่ว  ข้าวของเครื่องใช้แพง เมื่อก่อน อ้างต้นทุนการผลิตสูงขึ้น
เนื่องจากราคาน้ำมัน ที่เป็นต้นทุนหลักในการขนส่งเพิ่มขึ้น ผู้ผลิตก็ร้องโหวกเหวกโวยวาย
ขอปรับขึ้นราคากันทั่วหน้า  สบู่ ยาสีฟัน มาม่า ปลากระป่อง ของกินของใช้ต่าง ๆ
ค่ารถเมลล์ รถโดยสารประจำทาง รถไฟ พาเหรดกันขึ้น โดยที่เจ้าหน้าที่พวกนี้อนุญาตให้ขึ้นได้
นัยหนึ่งก็คือความเห็นอกเห็นใจ การอยู่รอดของกิจการต่าง ๆ  เหล่านี้ ประชาชนตาดำ ๆ อย่างเรา ๆ ท่าน ๆ
ก็ไม่ว่าอะไร  เพราะรู้ ๆ กันอยู่ ทำกิจการขาดทุนใครมันจะทำ......ก้เข้าใจ  ใจเขาใจเรา...

จากวันนั้น  จากวันที่น้ำมันดีเซล์ราคาลิตรละเกือบ 35 บาท ขณะที่น้ำมันดิบพุ่งแตะระดับ 95-100 เหรียญ/บาร์เรล
วันนี้น้ำมัน  ตลาดโลกอยู่ที่ค่าเฉลี่บ 31-33 เหรียญ/บาร์เรล  ซึ่งลดลงประมาณ 2 ใน 3 หรือประมาณเกือบ 70 %
เราก็ยังใช้มันมันในราคาลิตรละ 21-22 บาท/ ลิตร  แม้การลดลงจะไม่ผันแปรตามน้ำมันของตลาดโลก เพราะรู้ว่าพ่อค้าน้ำมันไทยมันขี้โกง
แต่ก็ยังคิดว่าไม่เป็นไร  เพราะราคาน้ำมันในไทยผูกขาดด้านการตลาดอยู่ไม่กี่ยี่ห้อ  มันจะลดไม่ลดช่างมันเถอะ
เพราะเนี่ยมันก็เกี๊ยเซี๊ยะกันทั้งนั้นแหละ ผลประโยชน์มันเยอะ ไม่เห็นมีใครออกมาทวง ปตท ที่บอกเป็นสมบัติของชาติ
คึนกันบ้างเลย  เงียบยังกะอมสาก เมื่อก่อนเห็นเห่อกันจัง จะเอา ปตท.คืนให้ได้จะได้ใช้น้ำมัน ถูกอย่างนั้นอย่างนี้ สาระพัดข้ออ้าง

เรื่องน้ำมันไม่เท่าไหร่ แต่เรื่อง สินค้าอุปโภคบริโภคนี่สิ  หน่วยงานรัฐที่กำกับ ควบคุมดูแล ราคาสินค้าอมสากกระเบือกันอยู่หรือไร..??
สินค้าเกษตรราคาตกต่ำ พ่อค้ากดราคา ก็ไม่มีปัญญาช่วยเหรือแทรกแทรงราคาช่วยชาวนาชาวไร่ ตอนนี้ราคาน้ำมันที่พวกนั้นอ้างเป็น
ต้นทุนในการผลิตมันลดลงต่ำติดดินแบบนี้ ..ก็ยังไม่เข้าไปกำกับดูแล ควบคุมราคาให้เป็นไปตามข้อเท็จจริงที่ควรจะเป็น
ประชาชนจะหวังพึ่งใครได้  ข้าวยากส์หมากแพง แต่พอสินค้าที่ชาวบ้านชาวช่องเขาผลิตได้  ก็กดราคาเขาต่ำเตี้ยติดดินซะงั้น

ถ้ายังมีสามัญสำนึกอยู่ ว่าใครคือคนที่ให้ข้าวแดงแกงร้อน ให้เงินเดือนจากภาษีประชาชน ก็กรุณาลงมาทำหน้าที่
ลงมาสอดส่องดูแล  ความทุกข์ของชาวบ้านชาวช่องก่อนที่พวกเขาจะตายกันซะหมด กว่าครึ่งค่อนประเทศกันทีเถอะ..