ผมจะพูดตั้งผมเกิดมาเลย ชีวิตผมไม่เคยมีความสุขเลยครอบครัวก็ฐานะดีอยู่ แต่ผิดพ่อผมเป็นคนชอบดื่มเหล้ามากจนผิดปกติ ทำร้ายข้าวของในบ้านขนาดผมยังเป็นเด็ก แต่พ่อผมก็อายุเยอะแล้วนะคับ อายุ 50 กว่า แล้ว  พ่อผมเป็นคนชอบดื่มเหล้ามาก แต่ตอนไม่เมาเขาจะนั้งเงียบ หาอะไรทำช่วยครอบครัวพ่อผมเป็นคนขยันมาก จนมันวันหนึ่ง ตอนนั้น ผมอายุประมาณ 5-7 ขวบ ผมกำลังอยู่กับแม่ พ่อไปดื่มเหล้ามาตอนนั้นดึกมาก สักประมาณ 4-5 ทุ่ม  เขาเดินเข้ามาที่หน้าประตูผมนอนกับผมล็อคประไว้ผมกับแม่รู้อยู่แล้วมาเขาจะไปดื่มเหล้ามาแม่ก็บอกไห้ผมไปล็อค เพื่อไห้ พ่อได้นอนข้างนอกสงบสติอารมณ์ ก่อน แต่เขารู้ว่าผมกับแม่ล็อคห้องไว้ เขาก็พังประตูเขามาเลย ผมตกใจมากได้แต่นอน เอาผ้าห่มคลุ่มตัวจนเหงื่อออกตลอดเลยเวลาพ่อผมเมามามันลำบากมากที่ตกมาใจใต้ผ้าห่มเป็นั่วโมง ผมไม่คิดว่าเขาจะ ทำ จนแม่ทนไม่ได้ แม่เลยอย่ากันพ่อวันนั้นผมเสียใจมาก  ผมจำได้ว่าตั้งแต่ตอนผมเกิดมานั้นเขาเมามาตลอดเวลาเลย แต่พ่อกับแม่ก็อยู่กันเหมือนเดิม ตลอดเวลา 5 - 4 ปีพ่อก็ป่วยหนักจนเข้าห้อง icu เป็นโรคมะเร็ง กับโรคอะไรไม่รู่ผไม่ค่อยได้ฟัง ท้องพ่อผมจะโตมากเหมือนคนท้องเลยตัวก็ผอมอย่างรวดเร็ว รักษาอยู่โรงบาลประมาณเกือบเดือน จนวันหนึ่งหมอเดินมาหาแม่ผมแล้วขอไปคุยส่วนตัว ผมคิดว่าหมอจะบอกแม่ว่าพ่อผมคงไม่รอด แล้วแม่ก็เดินมาหาผมแล้วบอกว่า จะพาพ่อไปรักษาที่บ้านน่ะตอนนั้นผมยังเป็นเด็กผมก็ไม่ได้คิดมากอะไร พอพ่อกลับไปรักษาอยู่บ้านผมก็ช่วยแม่ดูแล พ่อเช็ดตัวไห้จนผมไม่ได้ออกไปไหนเลย พ่อเขาจะเดินไม่ได้เลย พูดก็ไม่ค่อยมาก  ประมาณเกือบเดือนเหมือนกัน วันนั้นผมจำได้ ว่าญาติไม่รู้เป็นไรอะไรมาพร้อมกันหมดเลยไม่รู้ว่าบังเอิญรึป่าว ตอนนั้นผมอยู่ ป,5  ช่วงหลังสงกรานต์พอดีเลย วันนั้นลมแรงมากเลยจนประตูหน้าบ้านผมเปิดเข้ามาได้เลยเป็นประตูแบบ กระจก เปิดเหมือนร้านสดวกชื้อทั่วไป วันนั้นเสียงลมแรงมาก ประตูหน้าบ้านผมเปิดเอง ตรงนั้นเป็นตรงที่พ่อผมนอนพอดีเลย ข้าวของในบ้านตกลงมารูปภาพห้อยไว้โชว์ ตกลงมาหมดเลย  แล้วสักพักพ่อผมก็พูดขึ้นมาคำหนึ่งว่าอยากเห็นหน้าผม แม่ก็เรียกผม มาผมก็มาจับ มือกับพ่อผม แล้วพ่อผมก็มองหน้าผม เขาอ้าปากเหมือนจะพูดอะไร แต่เขาไม่พูดอะไร แล้วพ่อผมก็นอนลง แล้วเขาก็ตายพ่อผมเขาตายตาไม่หลับด้วย.ลมที่พัดเข้ามาแรงๆ ก็หยุดลง ตอนที่พ่อผมยังอยู่ ผมยังอยากไห้พ่อตายไปซะเร็ว แต่พ่อผมตายแล้วผมก็รู้สึก ผิด ที่ตัวเองมาก ผมนอนคิดถึงพ่อมาตลอด ผมอยากรู้ว่าวันนั้นพ่อผมจะบอกอะไรกับผม ก่อนเขาจะไป  จากนั้นมาผมก็ไม่มีความสุขเลย จนผมคิดว่าครอบครัวผมโดนสาบรึป่าว ทำไหมครอบครัวผมไม่เหมือนครอบครัวคนอื่นเลย  จนผมคิดว่าอยากออกไปจากตรงนี้ ไปตามทางผมคนเดียวที่ไม่มีผู้คนอยู่รอบๆ ครอบครัวผมพี่ผมแต่งงานแม่ครอบครัวหมดแล้ว เหลือแต่ผม ตอนนี้ผมยัง อายุ 16 ไกล้จะ 17 แล้ว       เรืองของมันยังมีอีกยาวมากจนสร้างหนังเป็นเรื่องได้เลย.   ผมขอพอแค่นี้ก่อนเดียวผมมาเพิ่มเติมอีก.  ผมแค่อยากฟังความคิดเห็นขอแต่ล่ะคนว่าต้องทำไงแค่นั้นเอง