วันนี้มีคนใจดีพาไปดูพันท้ายนรสิงห์ ด้วยความที่ดูฟรีเลยเลือกเรื่องเองไม่ได้ เลยไม่ได้คาดหวังใด ๆ ก่อนเข้าโรง ส่วนนึงก็คิดว่าหนังท่านมุ้ยน่าจะเดิม ๆ นะเน้นฉากเวอร์วังอลังการ บู๊ดะรบราฆ่าฟันเต็มเหนี่ยว แต่เรื่องนี้ผิดคาดแหะ สงสัยเพราะพันท้ายนรสิงห์เป็นเรื่องแบบตัวบุคคลที่ไม่ได้มีบทบาทในการออกรบล่ะมั้ง แต่ก็ยังมีฉากบู๊พอเป็นกิมมิกอยู่ อย่างฉากลอบฆ่าทิดเดื่อ (พระเจ้าเสือ) ฉากนี้โดยส่วนตัวชอบนะ เราว่ามันสวยดี และดูไม่เยอะด้วย (สงสัยเริ่มเอียนจากนเรศวร)

แถมในเรื่องนี้ผู้พันเบิร์ดยังมาในมาดหนุ่มขี้เมาเจ้าสำราญมีหยอดมง หยอดมุกตลกด้วยตรงนี้แปลกตามาก เพราะปกติจะเห็นแต่มาดสุขุม นิ่ง อารมณ์แบบภาพพระนเรศติดตามากกก แต่มาเจอเรื่องนี้ก็ดูแปลกไปอีกแบบ ถือว่าทำได้ดีนะเพราะเราไม่รู้สึกว่ามีภาพซ้อนจากหนังเรื่องก่อน ๆ เลย แต่ที่เกินคาดเห็นจะเป็นบทรักระหว่างไอ้สิน (พันท้ายนรสิงห์) กับอีนวล ค่อนข้างจัดมาเยอะทีเดียว แต่สำหรับเรายังไม่ค่อยอินกับความรักระว่างไอ้สินกับอีนวลเท่าไหร่
แต่ไปอินช่วงไอ้สินกับพระเจ้าเสือมากกว่า ยิ่งช่วงเร่งสปีดเรือหนีกบฎยิ่งลุ้น ยิ่งช่วงที่จะตัดสินประหารไอ้สินยิ่งรู้สึกสงสาร คือคนนึงก็เจ้านายที่ใกล้ชิด อีกคนก็ผู้มีพระคุณคือดูแล้วอึดอัดลำบากใจแทน ตรงนี้ยอมรับเลยจ้าว่าบ่อน้ำตาแตก อีกส่วนนึงที่ชอบมากคือ End Credit ชอบอ่ะมันเก๋ ๆ ดี คือโดยส่วนตัวชอบดูพวก Delete Scene อยู่แล้วแต่เรื่องนี้ส่วนของ End Credit ไม่ได้เป็นฉากเบื้องหลังการถ่ายทำ แต่เป็นฉากที่ถูกตัดออกซึ่งบางฉากเราว่ามันทำให้เข้าใจเนื้อเรื่องได้ดีขึ้นด้วยนะ ถึงจะนิดหน่อยก็เหอะ

เอาจริงคือหลังออกจากโรงนี่ชอบนะ คือยังอินอยู่ ชอบความรักแบบพี่แบบน้อง ของพระเจ้าเสือกับไอ้สินมาก ชอบคำพูดของไอ้สินด้วยที่ว่าทิดเดื่อประมาณว่า ถ้าเอ็งเมาเพราะน้ำเมาข้าไม่ว่าเพราะมันยังมีวันสร่างเมา แต่ถ้าเอ็งเมาอำนาจข้าก็หมดคำจะพูดเพราะถ้าเมาอำนาจมันไม่มีวันสร่างเมาหรอก