เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมาผมได้ขอหมั่มมี๊ผมเพื่อไปเที่ยวเชียงใหม่คนเดียวแบบแบคแพกเก้อ(ครั้งแรกในชีวิต)
ออกเดินทางวันที่ 30 ธค. 2015 น่าตื่นเต้นมาก พอไปถึงก้ไปเช่ามอเตอไซด์เที่ยว(เอาง่ายๆคือหลง)ทั่วเมือง ตรงนี้ขอระบายหน่อย เชียงใหม่เป็นเมืองที่มีเส้น One-way ที่เยอะมาก หลงแบบไม่รู้ตัว 555+ แต่สนุกมาก
จนมาวันเค้าดาวน์ 31 ธค. 2015 ผมตัดสินเดินจากโรงแรมที่พัก(เป็นแนว hostel) ในตัวเมืองเลย ก็เดินอารมณ์แบบว่า นักท่องเที่ยว ไม่ดูแผนที่ สงสัยซอยไหน ก็เดินไปทั่ว
ทีนี้แหละครับ ผมเดินผ่านวัดๆนึง(จำชื่อไม่ได้) แต่มั่นใจว่าอยู่ใกล้เคียงกับ ศูนประเพณีล้านนา(มั้ง พอดีว่าผมจำชื่อไม่ค่อยเก่ง แหะๆ) แล้วบังเอิญมาโผล่อยู่สี่แยกเล็กๆนึง ตอนนั้นเกิดรู้สึกปวดฉี่มาาาาากก ในใจก็คิด "เดี๋ยวทำเป็นนั่งจิบกาแฟหน่อยละก็ไปเข้าห้องน้ำจะได้ไม่ดูหน้าด้านไปขอเค้าเข้า 555+" ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปร้านนี้ อยู่ตรงมุมพอดีเลย ตรงข้ามกับ See you soon เป็นร้านที่ตกแต่งด้วยไม้ อารมณ์ ฟิลล้านนาแต้ๆเนาะจ้าว ก็สั่งชา Peach Teaมาแก้วนึง และนั่งอยู่ตรงด้านนอก มองออกไปจะเห็น เจดีย์เก่าแก่ตรงข้ามที่สร้างจากก้อนอิฐ อายุน่าจะราวๆ โคตรผมเลย(5555+) และก็มีพนักงานผู้หญิงคนนึงมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ ใส่เสื้อลายขวาง
ก็มาถึงประเด็นที่ผมตั้งกระทู้นะครับ ไม่ได้อยากตามหา(เพราะรู้แล้วว่าอยู่ไหน5555+) แต่ถ้าเผอิญกระทู้นี้ได้ไปโผล่หน้าฟีดของเฟซเค้า ผมอยากบอกกับเค้าว่า "รอยยิ้มของคุณน่ารักมากเลยนะครับ"
จริงๆวันนี้(2/1/16) ผมก็ได้กลับไปร้านเดิม ก่อนกลับบ้าน ก็เพื่อไปพบเค้าคนนี้แหละครับ นั่งอยู่ราวๆ3-4 ชั่วโมง สั่งเอสเปรซโซ่ไป 2 แก้ว ในใจงึกๆงักๆอยากขอไลน์เค้า แต่ไม่กล้า ตอนนี้ก็เลยได้แต่มาพิมพ์เสียดายผ่านตัวหนังสือ วันนี้ก่อนกลับผมก็ได้แอบอ่านชื่อร้านเอาไว้ ชื่อ"เฮือนแสงหล้า"
ถ้ามีใครผ่านแถวนั้น อยากฝากไปบอกหน่อยนะครับว่า มีคนอยากบอกเค้าว่า "รอยยิ้มของคุณน่ารักมากเลยครับ" และเธอมีอีกนึงความทรงจำดีๆที่ผมได้รับจากทริปนี้
ไม่รุ้แท็กห้องถูกมั้ยนะครับ ผมเล่นพันทิปไม่เป็น ที่สมัครเพื่ออยากมาโพสเผื่อเค้ามาเห็นในอนาคต
ปล. เค้าเป็นลูกสาวของเจ้าของร้านมั้งรู้สึก เพราะวันนี้ตอนนั่งอยู่ได้ยินแว๊บๆ ตอนเจ้าของร้าน(น่ารักมาก เอากล้วยมาให้กินตั้ง 3 ลูก อร่อยมากครับ) เรียกหาเค้า
ผิดพลาดประการใด ขออภัยเหน่อจ้าววว
เมื่อหลงทางในเชียงใหม่.. และได้พบกับรอยยิ้มที่ลืมไม่ลง
ออกเดินทางวันที่ 30 ธค. 2015 น่าตื่นเต้นมาก พอไปถึงก้ไปเช่ามอเตอไซด์เที่ยว(เอาง่ายๆคือหลง)ทั่วเมือง ตรงนี้ขอระบายหน่อย เชียงใหม่เป็นเมืองที่มีเส้น One-way ที่เยอะมาก หลงแบบไม่รู้ตัว 555+ แต่สนุกมาก
จนมาวันเค้าดาวน์ 31 ธค. 2015 ผมตัดสินเดินจากโรงแรมที่พัก(เป็นแนว hostel) ในตัวเมืองเลย ก็เดินอารมณ์แบบว่า นักท่องเที่ยว ไม่ดูแผนที่ สงสัยซอยไหน ก็เดินไปทั่ว
ทีนี้แหละครับ ผมเดินผ่านวัดๆนึง(จำชื่อไม่ได้) แต่มั่นใจว่าอยู่ใกล้เคียงกับ ศูนประเพณีล้านนา(มั้ง พอดีว่าผมจำชื่อไม่ค่อยเก่ง แหะๆ) แล้วบังเอิญมาโผล่อยู่สี่แยกเล็กๆนึง ตอนนั้นเกิดรู้สึกปวดฉี่มาาาาากก ในใจก็คิด "เดี๋ยวทำเป็นนั่งจิบกาแฟหน่อยละก็ไปเข้าห้องน้ำจะได้ไม่ดูหน้าด้านไปขอเค้าเข้า 555+" ก็เลยตัดสินใจเดินเข้าไปร้านนี้ อยู่ตรงมุมพอดีเลย ตรงข้ามกับ See you soon เป็นร้านที่ตกแต่งด้วยไม้ อารมณ์ ฟิลล้านนาแต้ๆเนาะจ้าว ก็สั่งชา Peach Teaมาแก้วนึง และนั่งอยู่ตรงด้านนอก มองออกไปจะเห็น เจดีย์เก่าแก่ตรงข้ามที่สร้างจากก้อนอิฐ อายุน่าจะราวๆ โคตรผมเลย(5555+) และก็มีพนักงานผู้หญิงคนนึงมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ ใส่เสื้อลายขวาง
ก็มาถึงประเด็นที่ผมตั้งกระทู้นะครับ ไม่ได้อยากตามหา(เพราะรู้แล้วว่าอยู่ไหน5555+) แต่ถ้าเผอิญกระทู้นี้ได้ไปโผล่หน้าฟีดของเฟซเค้า ผมอยากบอกกับเค้าว่า "รอยยิ้มของคุณน่ารักมากเลยนะครับ"
จริงๆวันนี้(2/1/16) ผมก็ได้กลับไปร้านเดิม ก่อนกลับบ้าน ก็เพื่อไปพบเค้าคนนี้แหละครับ นั่งอยู่ราวๆ3-4 ชั่วโมง สั่งเอสเปรซโซ่ไป 2 แก้ว ในใจงึกๆงักๆอยากขอไลน์เค้า แต่ไม่กล้า ตอนนี้ก็เลยได้แต่มาพิมพ์เสียดายผ่านตัวหนังสือ วันนี้ก่อนกลับผมก็ได้แอบอ่านชื่อร้านเอาไว้ ชื่อ"เฮือนแสงหล้า"
ถ้ามีใครผ่านแถวนั้น อยากฝากไปบอกหน่อยนะครับว่า มีคนอยากบอกเค้าว่า "รอยยิ้มของคุณน่ารักมากเลยครับ" และเธอมีอีกนึงความทรงจำดีๆที่ผมได้รับจากทริปนี้
ไม่รุ้แท็กห้องถูกมั้ยนะครับ ผมเล่นพันทิปไม่เป็น ที่สมัครเพื่ออยากมาโพสเผื่อเค้ามาเห็นในอนาคต
ปล. เค้าเป็นลูกสาวของเจ้าของร้านมั้งรู้สึก เพราะวันนี้ตอนนั่งอยู่ได้ยินแว๊บๆ ตอนเจ้าของร้าน(น่ารักมาก เอากล้วยมาให้กินตั้ง 3 ลูก อร่อยมากครับ) เรียกหาเค้า
ผิดพลาดประการใด ขออภัยเหน่อจ้าววว