เรารู้สึกเบื่อพ่อตัวเอง จนเริ่มเกลียด (คำว่าพ่อเรายังไม่อยากจะพิมพ์ ไม่อยากจะเรียกเลยอ่ะ) เขาขี้เมาขี้เหล้า แคร์แต่เพื่อน เพื่อนบังเกิดเกล้าของเขา ไม่สนใจความรู้สึกคนในครอบครัว ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ เอาตัวเองเป็นใหญ่ คนที่เขากินเหล้าด้วย เรียกว่าอาบเลยดีกว่า มีแต่พวกไม่มีเมีย ส่วนเพื่อนที่มีเมีย เขาไม่มาอาบขนาดนี้ เขาทำตัวเหมือนเขาตัวคนเดียว เหมือนพวกนั้น แฟร์มาก ใจใหญ่ไม่ดูภาระตัวเอง บ้ามาก เราจะตื่นจะนอนก็ร้องไห้ สงสารตัวเอง สงสารแม่ ยิ่งเห็นแม่คนที่เรารักมากต้องเครียดเพราะเขา คือเราแบบ เฮ้อออออ จนตอนเนี๊ยเรารู้สึกว่า ต่อให้เขาตายไป เราก็ไม่อะไรเท่าไร คือเราไม่อยากรู้สึกแบบนี้ ไม่อยากมีความคิดเลวๆกับคนๆนี้ แต่มันเจอเหตุการณ์แย่ๆ ทับถมทุกวันๆก็เกินจะรับไหวจริงๆ

แล้วเพื่อนๆเคยรู้สึกแบบนี้ กับผู้ให้กำเนิดของตัวเองบ้างไหม แล้วทำไมถึงรู้สึกแบบนั้นค่ะ
#ระบาย