คือตอนนี้เราเรียนอยู่ม.3 รร.ชื่อดังในจ.ตรังค่ะ ส่วนตัวไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรมากค่ะ เเล้วก็ขี้เกียจด้วย
แต่ก็สอบเข้าม.4 รอบเเรก รร.เดิมได้ (สมัคร500 กว่าๆ รับ300 ค่ะ) หลังจากวันประกาศผลเราก็ไปสอบรร.หนึ่งในหาดใหญ่ เราก็ไม่มั่นใจว่าจะติดหรอก คือไปสอบดู เพราะอยากอยู่ที่เดิมอยู่เเล้ว ปรากฏคือข้อสอบมันยากพอสมควร ก็เลยไม่รู้ว่าจะติดมั้ย เราก็เป็นคนไม่ค่อยเครียดบอกกับที่บ้านว่า อึ้ยได้เเน่นอนหน่าา เราก็ไม่ได้คิดจริงจัง เเต่พอประกาศผลคือไม่ติดค่ะ เราก็บอกที่บ้านเเล้วว่าไม่ได้อยากอยู่ ไม่ได้ตั้งใจไปสอบด้วย คิดว่าจะไม่เป็นไรเพราะว่าเราตั้งใจจะเข้าที่เดิมมาก ตอนเเรกเหมือนที่บ้านจะไม่พูดไรเราก็สบายใจค่ะ พอสอบกลางภาคเสร็จกลับมาบ้าน ก็โดนรุมเลยบอกว่าเราไม่พยายามบ้าง จะพาไปเรียนกรุงเทพบ้าง เราก็พยายามอธิบายเเล้วค่ะ เวลาอยู่หอเราก็อ่านหนังสือตลอด แต่เวลาเราอยู่บ้านจะไม่ค่อยอ่าน เค้าก็เลาไม่เห็นค่ะว่ารฃเราก็มีความพยายามเหมือนกัน เเล้วเหมือนเขาจะชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ชอบเอาความผิดพลาดขึ้นมาพูด เทอมไหนเกรดดีจะไม่ค่อยพูด ชอบพูดเทอมที่เกรดเเย่ คือเราก็ไม่ผิดรึป่าว คนเรามันก็ต้องมีบ้างจะให้ได้ดีตลอดก็ไม่ใช่ เพราะเราก็ไม่ได้เก่งมากมาย ไม่ชอบเลย แบบว่าไม่ให้กำลังใจกันเเต่ตอกย้ำ เราไม่อยากไปเรียนที่อื่นค่ะ เเต่ถ้าไม่ติดรอบสองคงจะต้องไปเรียนกทม.เลย เราก็ไม่ได้อยากไปอ่ะ เเล้วก็ชอบพูดประมาณว่าจะติดหรอ ไปเรียนกรุงเทพมั้ยอะไรเเบบนี้ส่วนตัวเป็นคนที่ขี้น้อยใจเเละหวั่นไหวกับเรื่องเเบบนี้มากคือเราก็เข้าใจว่าอยากให้มีเเรงกระตุ้นเเต่ในสถานการณ์แบบนี้กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมาก อยากให้ผู้ปกครองที่มีโอกาสได้อ่านกระทู้นี้ ลองกลับไปคิดดูนะคะว่า เวลาที่เราพลาด เราต้องการคนปลอบ หรือต้องการคนตอกย้ำ ลูกก็เหมือนกันค่ะ ความหวังดีจะเป็นความดีได้หากมีกำลังใจที่ดีอยู่ด้วย ทุกคนก็กลัวผิดหวังกันทั้งนั้นเเต่สิ่งที่ทำให้เราลกขึ้นมาได้นั้นคือครอบครัว กำลังใจจากคนรอบข้าง สำหรับคนที่ประสบปัญหาเหมือนกันอยากให้พยายามต่อไปค่ะ เชื่อว่าซักวันเค้าจะต้องเห็นในความดีความพยายามของเราค่ะ สู้ๆนะคะ