อยากให้ช่วยรับฟังกันสักหน่อยครับ (ระบาย)

กระทู้คำถาม

สวัสดีครับผมชื่อ นน (นามสมมติ) อายุ 17 เรียน ปวช.อิเล็ก ฯ
กำลังอยู่ในช่วงฝึกงาน รู้สึกเครียดและอึดอัด บางครั้งก็ท้อแท้
ผมต้องตื่น 05.30 และต้องถึงที่ทำงาน 07.30 ห่างจากบ้าน 22 กม.
ผมฝึกงานที่ร้านแอร์ แต่เจ้าของร้านเค้ารับเหมาก่อสร้างด้วย
ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ ทำงานก็เหนื่อย กลับบ้านมาก็ท้ออีก เครียดมากกก

  ที่ทำงาน ผมต้องตื่นเช้ากลับเย็นหรือดึก ช้าสุดถึงบ้าน 4 ทุ่ม
ทำงานทั้งวัน ติดแอร์บ้าง ล้างแอร์บ้าง กินข้าวไม่ตรงเวลา
บางครั้งกินเข้าเช้าแล้วกินข้าวอีกที 5 โมงเย็น ใครเป็นช่างอาจมองว่า
มันไม่หนัก แต่มันล้านะครับ พอเลิกงานแล้วมันก็อยากพักบ้างไรบ้าง
เจ้าของร้านเค้าเลี้ยงข้าวกลางวันครับ ค่าแรง 100
และช่วงนี้ มีงานรับเหมาก่อสร้างครับ ผมก็ต้องไปทำ
ไปเป็นแรงงานก่อสร้าง คงจะนึกภาพออกกันไหมครับ
แบบแรงงานเขมรพม่าอะไรแบบนี้ ไปทำงานก็เสี่ยงครับ
เหมือนชีวิตแขวนไว้บนเส้นด้าย นั่งร้านไม้ไผ่ กับท่อนไม่ผุ ๆ
ขึ้นไปทำงานทีเสียววาบ ๆ เลยครับ ไม้เคยหักและผมตกลงมา
โชคดีที่คว้าไม้ไผ่ได้ทัน นั่งร้าน 3 ชั้น ก็ไม่สูงมาก แต่ตกลงมา
มันก็ต้องเจ็บกันบ้างละ  นี่แหละครับที่ผมบอกว่า ทำงานเหนื่อย

  ที่บ้านเค้าก็บ่นครับ ว่าผมกลับบ้านช้า ว่าผมไม่ช่วยทำงาน
ที่บ้านผมขายก๋วยเตี๋ยว ขายช่วง 17.00 - 23.30 น.
วันไหนที่ผมกลับบ้านเร็ว ผมก็มาช่วยขายได้ครับไม่มีปัญหา
เพราะ 20.00 น. ลูกค้าก็เริ่มน้อยลงแล้ว 21.00 น. ผมก็เข้าบ้านได้
เข้ามาทำงาน จดบันทึกฝึกงาน ทำรายงานการฝึกงาน เยอะแยะครับ
แต่วันที่ผมมาช่วยไม่ได้นะสิครับ คือวันทีผมกลับบ้านดึก
มันก็มาไม่ทันช่วงมีลูกค้า พ่อแม่ก็บ่นว่าเหนื่อย
ว่าทำไมลูกไม่มาช่วย อย่างนั้นอย่างนี้ ผมเจอแบบนี้
มันรู้สึกท้อแท้มากครับ เพราะคำพูดที่เค้าพูดออกมา
เหมือนผมไปเที่ยว ไม่สนใจใยดีพ่อแม่เลย
เป็นลูกที่แย่มาก ๆ

อะไร ๆ มันก็ไม่ลงตัวกันเลย ไหนจะปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ
ที่เข้ามาในแต่ล่ะวันอีก เห้ออออออออออออออออ
นี่หรือ ชีวิตที่ต้องเจอ

อยากจะระบายออกมาครับ มันอึดอัดมาก
บางครั้งก็คุยกับแม่ไม่รู้เรื่องครับ
แบบว่าที่ฝึกงานเค้าไม่หยุดงานช่วงปีใหม่
แม่ผมเค้าก็แบบหยุดสิ ทำไมจะไม่หยุด
เชื่อกูเหอะ ไม่มีหรอกที่