คงจะดีถ้าชีวิตของทุกคนราบรื่นไปตามที่หวังและตั้งเป้าไว้เสียทุกอย่าง
แต่ในชีวิตจริงของคนเรา ชีวิตมันไม่ได้เป็นแบบนั้น
บางครั้ง...ชีวิตก็มักจะตรงข้ามกับสิ่งที่เราคาดหวัง ว่ามันควรจะเป็นตั้งแต่แรก
บางครั้ง...ชีวิตก็มักหยิบยื่นโจทย์ยากๆ เข้ามาให้เราอยู่เสมอๆ
บางครั้ง...ชีวิตก็สร้างเงื่อนไขบางอย่างขึ้นมาให้เรา คล้ายกับมันต้องการจะประชด และ
บางครั้ง...ชีวิตก็ทำให้ความแน่นอนกลับกลายเป็นความไม่แน่นอน



แท็ค ที่กะจะสารภาพความรู้สึกกับด็อกซอนเอาไว้แล้ว โดยวางแผนว่าจะชวนด็อกซอนไปดูหนัง
ในคืนวันเสาร์ หลังจากที่เขาแข่งเสร็จและจะโทรหาเธอ ให้ไปดูหนังด้วยกัน และก็จะได้จบรักข้างเดียวนี้เสียที ด้วยการสารภาพซะ
แต่ชีวิตก็ไม่ได้เป็นดังที่เขาวาดแผนไว้ เมื่อแท็คไปเจอเข้ากับรูปถ่ายยของจองฮวันกับด็อกซอนเข้าซะก่อน จนเกิดความรู้สึกที่ว่า
จะดีเหรอ...ในเมื่อทั้งคู่อยู่ตรงนั้นกันมาก่อน การเข้าไปแทรกกลางคงไม่สมควรทำ และคนที่มาทีหลัง ยังไงก็ต้องแพ้
"แท็ค" คนที่มาถูกที่ ถูกต้อง แต่...ไม่ถูกเวลา จึงเลือกที่จะถอยหลังออกมาจากตรงนั้น



กับจองฮวัน เขาไม่สามารถเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมาได้ เพราะ "ผู้หญิงที่เขารัก คือคนเดียวกันกับที่เพื่อนของเขาชอบ"
ในสถานการณ์ที่กระอักกระอ่วนนี้ เขาไม่สามารถแสดงออกความรู้สึกของเขาตามที่หวังได้ เพราะกลัวว่ามันอาจทำร้ายเพื่อน
คนที่แคร์เพื่อนมากกว่าใครอย่างจองฮวัน จึงต้องเก็บกลั้นความรู้สึกเอาไว้ (เรารู้ว่าจองพัลรักเพื่อนขนาดไหนก็ดูจากอีพี 2
ฉากที่เขาต่อยรุ่นพี่แทนซอนอูนั่นแหละ น่าจะทำให้หายสงสัยได้ ว่าคนอย่างจองพัล ถ้าให้เลือกความรักกับเพื่อน
แน่นอนว่าเขาจะเลือกเพื่อนก่อนเสมอ) "จองฮวัน" คนที่มาถูกที่ ถูกเวลา แต่...หากสารภาพออกไปก็จะไม่ถูกต้อง"
จึงเลือกจะเก็บความรู้สึกไว้ภายใต้ใบหน้าอันยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ใครจะรู้ว่าข้างในก็ปวดร้าวพอๆกัน



แม้ว่าชีวิตของโบราเหมือนจะลงตัวดีแล้วทุกอย่าง ครอบครัวก็หมดหนี้สิน มีคนรัก และกำลังไปได้ดีกับการเรียนบัญชี
แต่ชีวิตก็ยื่นบททดสอบสำคัญเข้ามาในชีวิต "ระหว่างความฝัน...กับครอบครัวและคนรัก" จะเลือกแบบไหน ?
ความฝันที่จะได้เป็นนักกฎหมาย แต่ถ้าเธอไปก็ต้องแลกด้วยการห่างไกลจากครอบครัวและคนรัก
ชีวิตช่างเล่นตลกนัก เมื่อเราพยายามไขว่คว้า...มันกลับหนีห่าง เมื่อเราพยายามหนีห่าง...มันกลับไล่ตามให้เราไปหา



สำหรับโนอึลคนขี้อายและไร้ความมั่นใจ คงไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะไปยืนประกวดในงานร้องเพลงของเคบีเอส
แต่จากโชคชะตาหน้าชั้นเรียนวันนั้น ไม้เจ้ากรรมดันมาหักตอนถึงคิวของเขาพอดี อาจารย์จึงให้ร้องเพลงแทนการลงโทษ
ความกลัว...มักบีบเราให้ไม่กล้าใช้ชีวิตที่เราฝัน เรากลัว...ไปก่อนที่จะได้ลงมือทำ เรากลัว...กับสิ่งที่มันยังมาไม่ถึง
ชีวิตโนอึลเป็นแบบนั้น แต่เมื่อเราสลัดความกลัวหลุดพ้น เราก็ค้นพบอีกด้านของชีวิต ที่เราไม่เคยหวังว่าจะได้เห็นมาก่อน



ชีวิตที่วางแผนมาอย่างดิบดี เตรียมพร้อมตั้งแต่เสื้อผ้า หน้าผม จัดเต็มมาแทบทุกอย่าง
และคาดหวังว่ามันจะออกมาสวยหรูเพราะเราเตรียมการไว้พร้อมแล้ว แต่แผนที่เตรียมมาของดงรยงก็ไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง
เมื่อชีวิตเล่นตลกโดยการส่งคู่แข่งฟ้าประทานมาให้หนึ่งคน แถมเป็นเจ้าของภาษาที่ร้องเพลงได้เเบบต้นฉบับเป๊ะ!
แม้จะเตรียมตัวมาดีแค่ไหน แต่สำหรับชีวิตไม่ว่าจะมีกี่แผน มันก็มักซ้อนเราด้วยอีกแผนเสมอนั่นแหละ



ถ้าในย่านซังมุนดงแล้วล่ะก็ เรื่องเกมไม่มีใครสู้จองบงคนหล่อได้ นี่คือสิ่งที่จองบงผู้อ่อนต่อโลกคิด
แต่ชีวิตก็คล้ายเกมที่มีการแข่งขัน ไม่มีใครอยู่เป็นที่หนึ่งได้ผงาดง้ำค้ำโลก สถิติคะแนนสูงสุดของจองบงก็เช่นกัน
มันย่อมมีวันถูกทำลาย ว่ากันว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าฉันใด...เหนือจองบงยังมีชเวแท็คฉันนั้น