ก่อนจะถึงตอนอวสาน ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ เราขอเขียนถึงหญิงงามนามว่าด็อกซอน...
ในมุมมองของคนที่เป็นผู้หญิงกากๆคนนึง ที่มีรสนิยมห่วยแตกเรื่องผชไม่ต่างจากด็อกซอนมั่ง 555



สำหรับเรามองว่าความรักไม่ใช่การอยากให้ใครสักคนมาชอบ มารักเรา
แต่มันคือการที่เราหยุดที่จะชอบ จะรักสิ่งนั้นไม่ได้ แม้ว่าจะไม่ได้อะไรตอบแทนกลับมา
อย่างที่ใครๆ ก็มักจะพูดกันว่า "ความรัก คือ การให้"

ทั้งเรื่องมีผู้ชายคนเดียวที่ทำให้หญิงเป็นได้ขนาดนี้ คือ ชเวแท็ก เราไม่เห็นว่าหญิงจะหลายใจตรงไหน หญิงมีใจเดียวมาตลอด แค่หญิงไม่รู้เท่านั้นเองว่าใจตัวเองคืออะไร เพราะหญิงไอคิวแค่ 99 ให้โอกาสหญิงบ้าง พ่อแม่หญิงให้มาแค่นี้ 5555

ด็อกซอนเป็นผู้หญิงธรรมดา ไม่ใช่นางเอกหรอกนะ (นางจึงไม่คู่ควรกับพระเอกอย่างจองฮวัน55 และเหมาะกับจอมมารอย่างชเวแท็กนี่แหละศีลเสมอกันดีละ ไปรักกันไปนรกไป๊ 555) ด็อกซอนมีความเป็นหยินสูง คล้ายกับจองฮวันนั่นแหละ คนนึงโลเล คนนึงก็ลังเล เขาถึงได้สร้างตัวละครแท็กที่มีความเป็นหยางสูงมาคู่กับด็อกซอน เพื่อเป็นมาเป็นคู่ชีวิต เป็นโซลเมท เป็นหลักเป็นแหล่งให้ผู้หญิงโลเลหัวใจอ่อนไหวคนนี้ได้เติมเต็มส่วนที่ขาดหายไป คอยอยู่เคียงข้างกันเสมอ ดังคอนเซป "ครอบครัว" ซึ่งเป็นธีมหลักของ Reply 1988
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เพิ่มเติม: แท็กเป็นคนตัวอุ่น ส่วนด็อกซอนก็ขี้หนาว แท็กเป็นหยาง ด็อกซอนเป็นหยิน แท็กภายนอกมุ้งมิ้งแต่จริงๆเด็ดขาด ส่วนด็อกซอนภายนอกดูแข็งแกร่งแต่จริงๆอ่อนไหว หญิงถูกสร้างมาคู่ใครสักคนที่ไม่จำเป็นต้องดีเลิศประเสริฐศรีอะไรมากมาย แค่สามารถอยู่ข้างๆ คอยซัพพอร์ทความรู้สึกให้หญิงได้ และแน่นอน ชายเองก็เช่นกัน คือตัวละครสองตัวนี้ถูกสร้างมาคู่กันอยู่แล้ว มันไม่ใช่พระเอกนางเอกแต่มันคือของที่เข้าคู่กัน ทฤษฎีปลาที่พวกเราๆวิเคราะห์กันตั้งแต่ต้นเรื่องนั้น ผกกไม่ได้ใส่เข้ามาเล่นๆ มันเผยออกมาชัดเจนมากในซีนจูบหยินหยาง ตัวละครสองตัวนี้ ทีมงานมีความจงใจอย่างมากที่จะสร้างมาให้เป็นเสมือนสัญลักษณ์ของหมากขาวหมากดำบนกระดานพาดุก (ส่วนเรื่องออกข่าวว่ายังไม่เลือกสามี คือทอแหล ดูมาสามภาคใช้มุกเดิมๆทุกภาค คือชินเหอะ ชินได้แล้ว 555)



ในเรื่องความรู้สึกของหญิงที่คิดกับซอนอูและจองฮวันเนี่ย จะเรียกว่าชอบได้ไหมยังพูดได้ไม่เต็มปากเลยด้วยซ้ำ เพราะสิ่งที่หญิงทำให้สองคนนั้นมันเทียบไม่ได้เลยกับที่หญิงทำให้แท็ก ด้วยความที่หญิงเป็นลูกคนกลาง ขาดคนที่จะมารักมาสนใจ หญิงถึงสอดส่องมองหาคนที่จะมารักหญิง หญิงแค่อยากให้คนมารัก ไม่ได้คิดอยากจะรักใครสักคนเลยด้วยซ้ำ บวกความหยินสูงของหญิงคือมีความอ่อนไหวผันแปรง่าย แถมอายุแค่สิบแปด อย่าไปถามเรื่องยากๆอย่างความรักกับหญิงเลย เอาแค่เรื่องชีวิตประจำวันง่ายๆอย่างชอบอะไรฝันอะไรหญิงยังเอาตัวแทบไม่รอด ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าหญิงเป็นคนแบบนี้ก็ยังจะยัดเยียดความเป็นนางเอกละครให้หญิงอยู่ได้ หญิงล่ะเพลีย 555555



กับซอนอูหญิงโมโหร้องไห้จบ แต่กับแท็กนางเป็นบ้าไปเลยค่า 55 หยุดคิดไม่ได้ เอาออกจากหัวไม่ได้ กังวลสารพัด แค่เห็นหน้าก็เจ็บแบบหน่วงๆ หญิงจึงพยายามตีตัวออกห่างไม่กลับบ้านกลับช่อง ไปเศร้าอยู่คนเดียว เก็บมันไว้คนเดียว เพราะเรามันแค่เพื่อนกันหนิ สำหรับหญิงแท็กนั้นสูงค่าและบริสุทธิ์เกินจะเอื้อม เพราะนางรักของนางไงนางเลยตาบอด โถ...น่าสงสาร เห็นกงจักรเป็นดอกบัว 555 ถ้าเป็นซอนอูหญิงไม่มีทางยอมขนาดนี้หรอก คนเราเวลาไม่ได้อย่างใจจะโมโหทำตัวใหญ่เป็นยักษ์เหมือนที่ด็อกซอนทำกับซอนอูนี่แหละ แต่ถ้าเรามีความรักเราจะดูตัวเล็กเท่ามด และอีกฝ่ายจะกลายเป็นจักรวาลสำหรับเราไปเลยแหละ

ส่วนกับจองฮวัน เรื่องเสื้อสีชมพูนี่คือชัดเจนเลยว่าหญิงไม่ได้อะไรกับจองฮวันมากมาย กับซอนอูยังมีความโกรธให้แต่จองฮวันนี่คือแทบไม่ได้ใส่ใจเลย ขนาดจองฮวันชอบอะไรหญิงยังไม่รู้หรือไม่สนใจด้วยซ้ำมั้ง มันอ๊กกับจองบงนี่เป็นตัวเปรียบเทียบอย่างดีเลยว่าคนรักกันจริงเขาต้องใส่ใจกันแบบนี้ จองบงชอบสไตล์นี้ และมันอ๊กไปเลือกซื้อให้เองกับมือ แล้วจองบงก็ตอบรับมันอ๊กด้วยการใส่มาเดท อร๊ายยย นี่แหละแก่นความรัก มันคือการ... “ผลัดกันรับผลัดกันรุก” แอร๊ยยย พิมพ์ไปก็เขิน อยากมีผัวเป็นตัวตนเหมือนมันอ๊กกับด็อกซอน 555

หญิงรู้ว่าแท็กชอบอะไร ต้องการอะไร ขาดเขิดอะไรหญิงรู้ทุกอย่างรู้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องมารๆของคนที่หญิงรัก 5555 และหญิงไม่ใช่แค่รู้ที่ใจอย่างเดียว มือก็ทำงกๆๆๆ หญิงทำให้แท็กมาจากอินเนอร์โดยที่หญิงไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมายุ ต่างกับคนอื่นที่หญิงอยากได้รับความสนใจจากเขา กับแท็กหญิงไม่อยากได้อะไรมีแต่อยากจะให้ ให้โดยที่ไม่สนด้วยซ้ำว่าแท็กจะสนใจกลับบ้างไหม ด็อกซอนนางรักแท็กมาก่อน รักมาตลอด ให้แท็กตลอดมาตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน แท็กก็แค่รักตอบหญิงแบบง่อยๆตามสไตล์แท็กก็เท่านั้น ใช่...แท็กอาจจะไม่ได้ทำอะไรให้หญิงมากมายให้คนดูเห็น เพราะผกกไม่ได้ตัดต่อทุกอย่างในมุมของแท็กมาเสิร์ฟให้คนดู ถ้าผกกทำแบบนั้นก็ควรเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "รักง่อยๆ ของแท็กกับด็อกซอน" 555 ท่ามกลางบรรยากาศของครอบครัว ผกกนำเสนอเหมือนว่าเราเป็นชาวบ้านแถวนั้นที่อยู่ติดชิดเชื้อกับบ้านจองฮวัน แต่ก็แอบเห็นแท็กกับด็อกซอนเขามีซัมติงกันอยู่ในที่ไกลๆ แถมยังมืดๆด้วย 555 การที่ชายหญิงมีโมเมนท์ลับๆด้วยกันเยอะที่สุดในเรื่อง เพราะผกกตั้งใจวางให้ตัวละครสองตัวนี้ไปทำกันสองต่อสองค่ะ จึงฉายออกมาให้คนดูเห็นเป็นเพียงส่วนเล็กๆ เท่านั้น

รักใครต้องให้ปลา...


สายตาไม่เคยโกหก (ซอนอูกล่าว)


คู่ของ จองบง+มันอ๊ก แท็ก+ด็อกซอน เป็นตัวอย่างที่ดีงาม ของคู่ที่มีทั้งพรหมลิขิตและเราลิขิต คือไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายนึงเข้าหาอยู่ฝ่ายเดียว แต่ทั้งคู่ช่วยกันประคับประครองความสัมพันธ์ ผลัดกันรุกผลัดกันรับใส่กันรัวๆ 555 แม้จะมีอุปสรรคเข้ามา แต่โชคชะตาก็พยายามช่วยเปิดโอกาสให้เสมอ ในขณะที่ทั้งคู่เองก็ไม่ได้งอมืองอเท้า เข้าร่วมมือกับโอกาสอย่างเต็มความสามารถ

นี่ไม่ได้หมายถึงแค่ความรักระหว่างคนอย่างเดียวนะคะ ความรักระหว่างเรากับสิ่งที่เรารัก เรากับงาน เรากับเงิน เรากับความฝัน เรากับอุดมการณ์ เรากับสิ่งแวดล้อม เรากับการใช้ชีวิตประจำวัน บลาๆๆๆ ไปจนถึงเรากับโลกใบนี้ แค่โอกาสจากพระเจ้ามันไม่พอหรอกนะคะ เราต้องร่วมมือกับพระองค์ด้วย นี่แหละสิ่งที่เรียกว่า "ความรัก"

เนาะ... งี๊ดๆๆๆ

สุดท้ายนี้...เขารักกันจนจะสิงกันได้อยู่แล้ว ก็ปล่อยๆ เขาไปเถิด ไปทำการทำงานซะมั่งนะพวกแก ......นี่ก็บอกตัวเองด้วย เหะๆๆๆๆ