เพื่อนจากโคราชอยากได้ของที่ระลึกจากภูกระดึงซึ่งเป็นบ้านเกิดเราเอง วันนี้เราต้องเดินทางไปสอบด้วย จึงสะพายเป้มาด้วย เลยขับมอไซมา แต่งตัวปกติมาก ขาสั้นรองเท้าแตะสะพายเป้ ด้วยความที่เปนคนในพื้นที่ มาอุทยานตั้งแต่เด็กจนโต รุ้หมดอะไรอยุ่ตรงไหน รุ้จักร้านขายของในนั้นด้วย และทุกครั้งที่มาก็จะจอดรถอยุ่ที่เดิมๆนี้ทุกครั้ง คือที่จอดลูกหาบเพราะใกล้กว่า และการที่จะมาซื้อของที่ระลึกเนี่ย ใช้เวลาไม่นานประมาน5-10นาทีเพราะเลือก...แล้วก็มีเจ้าหน้าที่ เดินมาบอกว่าจอดตรงนี้ไม่ได้! นักท่องเที่ยวไปจอดอีกที่ ไม่มีปากหรอ...(ประมานแบบทำไมไม่ถาม) เลยตอบไปว่ามาซื้อของแปปเดียวเอง ในใจก็คิดว่า กูมาจอดตรงนี้ตลอด ไม่เห็นมีใครว่า คนในอุทยานกูก็รู้จัก หรือเพราะกูแต่งตัวไม่ดี? แต่ก็ใส่ชุดแบบเหมาะจะไปห้างมากกว่าขึ้นเขาอีกนะ คือแบบ มาว่ากูทำไม? แต่ก็ไม่เคยเห็นหน้าคนนี้ ...สาบานเลย นับแต่นี้ไปจะไม่ขึ้นภูกระดึงเปนอันขาด... รุ้สึกเกลียดเจ้าหน้าที่ ถามว่าผิดไหม ที่จอดรถตรงนี้ ไม่ผิดหรอก มันโล่ง มีรถอยุ่ไม่กี่คันลูกหาบนั่งอยุ่แถวนั้นกูก็รุ้จักเกือบทุกคน...เราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วล่ะ อุทยาน รู้สึกเฟลมากกกก ลาก่อยยย