อาจจะยาวหน่อยนะ จะพยายามอธิบายให้สั้นๆ ขอบคุณค่ะ

เรื่องสมัยเรียนมหาลัย ตอนนี้เราก็จบได้10 เดือนแล้ว รอรับปริญญาไม่รู้เราควรจะอยู่เจอหน้าเพื่อนๆรึป่าว

เข้าเรื่องเลยละกัน เราป็นผู้หญิง ในกลุ่มเราจะมีกันทั้งหมด 7 คน   มีกระเทย 1 คน  รวมเป็น 7  แรกๆกลุ่มเราไม่ใช่กลุ่มนี้หรอก

เราสลับเปลี่ยนกลุ่มไปเรื่อยๆ จนเจอเพื่อนที่คิดว่าน่าจะใช่สำหรับกลุ่มเรา

ปัญหาของเราคือเพื่อนที่เป็นกระเทยนั้นแหละ

เพื่อนคนนี้เค้าจะไม่ค่อยแคร์นิสัยคนอื่นเท่าไหร่  จะมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงเค้าจะคอยบอกเราว่า "นิสัยกระเทยมันทำอะไรพูดอะไรไม่คิดหรอก"

ในกลุ่มเราที่สนิทจริงๆมี 3 คน คือ เรา

เราจะให้นามสมมุติเพื่อนกระเทยคนนี้ว่า รุ้ง ละกันนะ  และเพื่อนผู้หญิงที่บอกเราเข้าใจนิสัยของกระเทย ว่า น้ำ อีกคน แป้ง

รุ้งจะเป็นคนที่ชอบมีปัญหา นางมาจาก กทม. มาเรียนต่างจังหวัด นางจะชอบมีปัญหาเรื่องไปเรียนและไปหาผู้ชายบ่อยๆ ซึ่งเรา น้ำ และ แป้งจะมีรถมอไซด์

รุ้งจะชอบมายืมบ่อยๆ รุ้งจะยืมเรากับน้ำบ่อยที่สุด  เพราะแป้งต้องใช้รถกับแฟน

เวลารุ้งมีปัญหา เราจะคอยช่วยตลอดเวลา รุ้งไปอยู่หอพักไกลมาก เราก็เคยไปรับ รุ้งอยากไๆปหาผู้ชาย เราก็ให้ยืมมอไซค์ รุ้งจะมีปัญหาพวกนี้บ่อยๆ

จะมีแค่เรากับน้ำที่คอยช่วยรุ้ง แป้งไม่ค่อยจะเคยช่วยรุ้งเท่าไหร่ แต่แป้งเป็นคนพูดเก่ง ง่ายๆก็พูดไม่คิดอะแต่คนก้ชอบก็เฮฮาน่ารักตลก  น้ำก็พูดเก่งเพื่อนก็รักมากเหมือนกัน

เราจะเป็นคนเงียบๆ แต่เวลาคุยเราก็พูดเก่งนะ มีปาร์ตี้เราก้ทำให้เพื่อนเฮฮาได้

จนกระทั่งถึงวันนึงรุ้งทำอะไรไม่ถูกต้อง เราเตือนเค้าแต่เค้ากลับด่าเรา  แต่เวลาน้ำกับแป้งเตือน เค้าไม่เคยด่าน้ำกับแป้ง

มีครั้ง 1 เค้าไอไม่ปิดปาก เราแค่เตือน แล้วมันจะโดนหน้าเราอยู่แล้ว เราก็ขึ้นเสียงแต่ไม่ได้รุนแรงนะแค่บอกว่าไอให้ปิดปากบ้างมันโดนหน้าเรา

แล้วรู้มั้ย รุ้งทำอะไรเรา  รุ้งผลักเราจนล้ม แล้วบอกเราอย่า   คือเราทำอะไรผิดหรอ เราเตือน หลายรอบเค้าไม่ฟังเรา !!!!

จากนั้นเราก็เริ่มไม่สนิทกัน แต่ตลอดที่ผ่านมา2 ปีก็คุยกันปกติ ไปเที่ยวด้วยกัน กินเหล้าด้วยกัน บลาๆ จนถึงตอนจะเรียนจบ รุ้งมีปัญหากับเพื่อนอีกคนเรื่องรถ เราสงสาน เราเลยให้ยืมรถไป

้แต่รถเรามันก็เริ่มอาการไม่ค่อยดีแล้ว แต่ยังขับได้ปกติเลยนะ เค้ายืมเราไปก็บ่นไป บ่นทุกวันที่ใช้มัน เราก็น้อยใจนะที่อุส่าให้เค้ายืม

แต่เค้ากลับบ่นรถของเราตลอด เค้าก็เริ่มสนิทกับน้ำกับแป้ง เพราะครอบครัวของน้ำกับแป้งเป็นกันเองสุดๆ

ครอบครัวเราก็เฮฮานะ แม่เราใจดีเลยแหละ...............แค่เค้าไม่เคยมาเจอ หลังจากนั้น รุ้งก็จะบ่นถึงแต่แม่ของน้ำและแป้ง บอกแป้งกับน้ำดีมาก............................

จนถึงวันที่เรียนจบ ทุกคนก็จากกันด้วยดี

เวลาผ่านไปไม่ได้เจอหน้ากัน  ตลอดที่ผ่านมาเหตุการ์ณก็ปกติ ตอนรุ้งขนของกลับบ้านเรายังไปช่วยอยู่เลย รุ้งเคยสนิทกับเรา ถึงตอนนั้นจะเคยผลักเราแต่ผ่านมา 2 ปีเหมือนไม่มีอะไรเลย ปกติทุกอย่าง เราก็ยังคอยช่วยรุ้งตลอด

แต่พอไม่เจอหน้ากัน รุ้งชอบโพสรูปน่ารักๆ อะไรตลกๆ แต่ว่า......เค้าแท๊กให้แค่กับน้ำกับแป้ง  

น้ำอะพอเข้าใจเพราะ น้ำก็ทำอะไรดีๆให้รุ้งอยู่เหมือนกัน แต่แป้งไม่เคยเลยแม้แต่จะทำ

แต่ทำไมเค้าถึงลืมเราไป ทั้งๆที่เราเคยช่วยเหลือเวลาเค้าลำบาก เพื่อนทุกคนปฏิเสธที่จะช่วย แต่เรายื่นมือเข้าไปช่วยเค้า ถึงเราจะเป็นคนที่ค่อยข้างเงียบ


นี้ไม่ได้ทวงบุญคุณรุ้ง แต่มันแค่รู้สึกน้อยใจ ตอนนี้เราก็ตีตัวออกห่างจากกลุ่มมานานมากพอสมควร

จะมีแต่เพื่อนบางคนที่ถามหาเรา แต่รุ้งหรอ..........ไม่ถามหาเราเลย

ยังมีอีกหลายๆเรื่องที่เราน้อยใจ เค้าจะลืมเราตลอด วันเกิดเราเค้ายังลืมเราเลยค่ะ แต่วันเกิดเค้าเราไม่เคยลืม เราให้ของขวัญเค้าตลอด แต่เค้าไม่เคยให้เราเลยแม้แต่ชิ้นเดียว   

แต่แป้งกับน้ำกับได้ใจเค้ามากกว่าเพียงเพราะว่าเค้าเฟรนลี่กว่าเรา...............

นั้นแปลว่าคนที่ไม่ค่อยพูด ต่อให้ทำดีด้วยแค่ไหน ก็แพ้เพื่อนที่เฟรนลี่กว่าใช่มั้ยคะ