เวลาที่มีปัญหาอะไร ก็จะชอบมาตั้งกระทู้ ในพันทิพนี่แหละ เพราะโพสต์ในเฟส มีแต่เม้นกวนตีน ก็ไม่ค่อยชอบ อยู่ในโลกส่วนตัว คิดว่าน่าจะดีกว่า

เข้าเรื่องกันเถอะ
ผมเกิดมาในครอบครัว ที่ฐานะที่ค่อนข้างยากจน มีพี่น้อง 2คน ผมเป็นคน สุดท้อง
เริ่มตั้งแต่ สมัยเด็กๆ ตั้งแต่จำความได้ ก็ครอบครัวก็มีปัญหา พ่อแม่ติดเหล้า ติดมาก บางทีไม่มีเงินให้ผมไป รร. (สมัยนั้นน่าจะได้ ประมานวันละ 5 บาท นี่ละ) เป็นอาทิตย์ ไป รร. ตอนเที่ยงก็ กินแค่ข้าว กับน้ำแค่นั้น ขนมก็ไม่ค่อยได้กิน เพราะไม่มีตัง
ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเลย เวลาที่กลับมาถึงบ้าน ที่เห็น พ่อแม่ตัวเองเมาเหล้า เป็นแบบนี้ นานมาก ทุกเช้า ทุกเย็น ไม่มีความสุข รู้สึกอยากตายตั้งแต่เด็ก คือไม่มีความสุขเลย จำได้ว่าร้องไห้แทบทุกวัน  แต่พ่อไม่ค่อยเท่าไหร่น่ะ ยังมีเลิกบ้าง แต่แม่จะหนักกว่าพ่อ แม่เค้าจะโกหกผมตลอด โกหกแล้วโกหกอีก บางครั้งผมมีเงิน แม่ก็จะมาหลอก ว่า "ถ้าเอ็งให้ตังแม่ เด๋วแม่จะเลิกกิน"
ผมก็ให้ เพราะรำคานเซ่าซี่ ก็นานมากน่ะ
แล้วก็ พอถึง มัธยม ก็เหมือนเดิมแหละ แต่มันจะลำบากกว่าหน่อย ไม่อยากเล่าต่อละ เอาเป็นว่ามันหนักกว่าเดิมละกัน  
ก็ไม่ได้จะว่า พ่อแม่ไม่ดีหรอก บางทีก็รุสึกน้อยใจ ไม่เคยได้พูดได้บอกใครมันก็รุสึกอึดอัด ไม่ค่อยมีคนคอยรับฟังเท่าไหร่ ตอนนี้เค้าเลิกกินเหล้าแล้วละ 2 ปีได้มั้ง ก็รู้ดีใจน่ะ ที่เลิกได้ จริงๆท่านก็ดีแหละ แต่เสียตรงที่ติดเหล้าแค่นั้น   จริงๆก็ไม่ได้จะมาตั้งกระทู้เรื่องนี้หรอก ช่างเหอะเอาเป็นว่าเรื่องนี้จบก่อน

คือ พอเกิดมาเป็นแบบนี้ใช่ป่ะ พอเราเริ่มโตขึ้นเนี้ยะ เราก็ต้องหา ความฝัน หาอาชีพ สร้างฐานะ
ด้วยความที่ ไม่ค่อยมีเงินเรียนสูงๆกับเค้าเท่าไหร่
คนที่เรียนเค้าก็จะมีสาขาอาชีพอยู่แล้ว จบไปเค้าก็พอรู้ ว่า จบแล้วไปต่ออะไรยังไง เป้าหมายแบบไหนไรงี้ คือ เค้ามีเป้าหมายอ่ะ
แต่สำหรับผม ผมรู้สึกเหมือนคน ไม่มีอะไรในชีวิตให้หวังเลย ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน ไม่รู้เป้าหมายยังไง แล้วจะจบที่ตรงไหน อะไรยังไง?? ถ้าเปรียบชีวิตผมกับเพลงก็คง เป็นเพลง ของ เสือ ธนพล มั้ง
18 ฝนไรงี้ ช่องว่างในหัวใจไรงี้ หลายเพลงอยู่ ของเสือ  ขอจบแค่นี้ละกัน
ถ้าจะเอาละเอียด ก็คงพิมพ์เป็นเล่มๆ  
(แค่อยากแชร์)