คือญาติคนนี้ของเราอายุเท่ากับเราเลยค่ะ เมื่อก่อนเราเจอกันบ้างนานๆทีเวลาไปงานแต่งงาน ไปงานบวช
เจอกันก็เล่นกันบ้าง แกล้งกันบ้าง แล้วเขาเป็นคนไนซ์มากๆ จขกท.ปลื้มเขามาตั้งตั้งแต่เด็กๆแล้ว
แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ห่างหายกันไปประมาณ 6 ปี แล้วก็ได้มาเจอกับเขาอีกทีตอนไปงานแต่ง
ตอนแรกก็จำเขาไม่ได้เลยค่ะเพราะเขาเปลี่ยนไปมาก เขาหล่อขึ้นแล้วก็สูงขึ้นด้วย
แต่เพราะไม่ได้เจอกันนานมากเลยไม่กล้าเข้าไปชวนคุย
ส่วนตัวเขาก็เหมือนจะจำเราได้นะคะ แต่เขาก็ไม่ได้ถามหรือชวนเราคุย เพราะว่านั่งคนละโต๊ะกันในงานแต่งค่ะ
เขานั่งหันหลังให้เราเราก็ได้แต่มองหลังเขา แล้วตอนที่มองหน้ากันพอดีเขามองเราอยู่นานมาก
เราก็เผลอไปจ้องเขามากเหมือนกันจนต้องเตือนตัวเองว่าอย่ามองเขาเยอะ
ตอนที่เจอหัวใจเราเต้นแรงมากเลยค่ะ ยอมรับนะคะว่าหวั่นไหว จากที่ปลื้มเขาอยู่แล้วตอนนี้ก็รู้สึกปลื้มมากเข้าไปอีก
มันผิดมั้ยคะที่รู้สึกหวั่นไหวกับญาติตัวเอง เราก็กลัวว่ามันอาจจะกลายเป็นชอบก็ได้
แถมถ้าชอบไปแล้วเราก็ไม่มีสิทธิ์บอกเขาด้วย กลัวว่าเขาจะมองว่าเป็นญาติกันนะ คิดแบบนี้ได้ยังไง แย่มากเลยค่ะฮือ....