กำลังจะนอนแล้วแต่ดันไปเห็นคลิปนึงของ GTH ในไทม์ไลน์เฟซบุ๊คเลยขอดูซะหน่อย
พอดูจบเลยเกิดอาการอารมณ์ค้างต้องขอมาตั้งกระทู้ถึงก่อนการหลับไปอย่างมีความหมายบางอย่างของค่ำคืนนี้



และนี้คือคลิปที่ว่า เป็นคลิปที่มาจาก "STAR THEQUE" GTH 11 ปีแสงคอนเสิร์ต ซึ่งผมก็เสียดายนะที่ไม่ได้ไป
ระหว่างดูจนดูจบมันเกิดอาการพลั่งพรูทางความรู้สึกและความทรงจำมากมาย


ตอนแรกที่เปิดมาด้วยเจี๊ยบกับน้อยหน่านี้คือกรี๊ดเลย โฟกัสเสียงสูงมาก 555
พอเป็นสองสาวจากเพื่อนสนิทนี่ตาสว่างขึ้นอีกทันที ในหนังสองคนนี้ไม่เคยเจอกันเลยนะ ปลื้มมาก
ตามมาด้วยช็อตร้องเพลงในตำนานจาก สายล่อฟ้า นี่คือช็อคมาก เห้ยเอามาได้ไง คิดถึงมาก
พอเห็นหน้าพี่โอนั่งบนเรือเท่านั้นแหละ โอ้ววแม่เจ้า ทำกันขนาดนี้เลยหรอ ดีใจมากกก
หลังจากนั้นก็นั่งลุ้นอย่างมีความสุขและโคตรฟินว่าจะมีใครจากเรื่องไหนโผล่มาเซอร์ไพรซ์กันอีก
ซึ่งช็อคอย่างดีใจไปกับหลายคนมากโดยเฉพาะพวกหนังเก่าๆ อย่าง มหาลัยเหมืองแร่ แจ๋ว วัยอลวน หรือแม้กระทั่งกอดงี้
มันทำให้รู้สึกว่าเราผูกพันกับหนังเหล่านี้ และคิดถึงนักแสดงทุกคนมากเลย


คลิปสั้นๆเกือบ 6 นาทีแต่มันอัดแน่นไปด้วยความทรงจำและความรู้สึกมากมายระหว่างดู ทำให้คนดูอย่างผมดูไปยิ้มไปและในขณะเดียวกันก็น้ำตารื้น ใจหายอย่างบอกไม่ถูก เหมือนได้เจอเพื่อนเก่าที่จากกันไปนานแสนนานอาจลืมๆไปบ้างแต่ก็ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ แต่แล้วก็ตระหนักขึ้นได้ว่าเราจะต้องจากกันอีกแล้วและเป็นการจากกันที่จะไม่พบกันในรูปแบบเดิมอีกด้วย ถึงเราพบกันใหม่ครั้งหน้าก็คงไม่เป็นแบบนี้สินะ


ผมยังจำได้ว่าเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว 15ค่ำเดือน11 คือหนังเรื่องแรกๆในชีวิตที่ผมได้ดูในโรงภาพยนตร์
สมัยนั้นผมยังอายุไม่กี่ขวบ แม่พาจูงมือไปดูแถวโรงหนังใกล้บ้าน ผมประทับใจและกลายเป็นคนรักหนังตั้งแต่นั้นเรื่อยมา


ไม่นานจากนั้นก็มีหนังเรื่อง แฟนฉัน ที่ดังมาก ผมขอร้องและรบเร้าให้แม่ซื้ออัลบั้มเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องนี้ให้
เป็นอัลบั้มแรกในชีวิตที่ผมร้องเพลงได้หมดทุกเพลง เปิดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า หนังก็ดูไม่รู้กี่รอบ


จนเมื่อผมโตขึ้น 10 กว่าปีที่ผ่านมาเหมือนเราโตมาด้วยกัน ผมดูหนังของ GTH ทุกเรื่อง ผมหาข้อมูลทั้งเรื่องค่าย เรื่องผู้กำกับ การทำหนัง ฯลฯ ทั้งเพื่อความสุขส่วนตัวและเอาไปทำรายงานบ่อยมากเท่าที่เนื้องานจะเอื้อได้ จนเพื่อนๆและคนรอบข้างมองว่าผมคือแฟนพันธุ์แท้ GTH  
ก็จริงนะ เมื่อก่อนนี่เรียกว่าเป็นแฟนคลับที่รู้ทุกเรื่องของค่ายนี้เลย ทุกโซเชียลที่ผมติดตามก็เกี่ยวข้องกับ GTH เกือบทั้งหมด ทั้งผู้กำกับและนักแสดง
และเพราะค่ายนี้แหละทำให้อยู่ดีๆผมก็กล้าบอกกับทุกคนว่า "ฉันอยากเป็นผู้กำกับ" ถึงแม้ว่าโตขึ้นความฝันที่ว่าดูจะห่างไกล และพักหลังก็ไม่ค่อยได้ติดตามเท่าไหร่นอกจากเรื่องหนัง ผมมองว่าความเป็น GTH มีอิทธิพลต่อชีวิตผมมากเลยทีเดียว ทั้งเรื่องของความฝัน การเลือกคณะการเข้ามหาวิทยาลัย ไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตที่ชอบดูหนัง จนลองทำหนังสั้นเล็กๆน้อยๆไป ผู้กำกับหลายคนเป็นแรงบันดาลใจให้ผมโดยเฉพาะพี่เก้ง พอวันที่รู้ข่าวว่าจะยุบไปยอมรับว่าใจหายค่อนข้างมาก นี่เราจะไม่ได้เห็นลูกเต๋า 3 ตัวอักษรกลิ้งไปมาบนหน้าจอก่อนเข้าหนังแล้วหรอ คงคิดถึงเนอะ





จริงๆมีอีกมากมายที่อยากเล่าว่าผูกพันแค่ไหน ถึงได้อินกับคลิปนี้ ก็คิดถึงตัวเองตอนรีบกาข้อสอบมั่วๆเพื่อรีบปั่นจักรยานไปดู Season Change หรือตอนที่กล้าดูหนังในโรงครั้งแรกกับเรื่อง กวนมึนโฮ ยังไม่นับที่บ้าดู Suckseed ในโรงไป 4 รอบ เพราะตั๋วหายอยากเก็บตั๋วเป็นที่ระลึก 555


ขอบคุณที่ทำคลิปนี้ขึ้นมา สำหรับผมเป็นเหมือนของขวัญอำลาที่มีค่ามาก เหมือนเป็นไทม์แมชชีนพาผมย้อนเวลาให้คิดถึงหนังและคิดถึงชีวิตตัวเองตอนดูหนังแต่ละเรื่องในช่วงวัยที่ผมเติบโตขึ้นมา ก็เสียดายนะที่ไม่ได้ไปดูคอนเสิร์ตเพราะเข้าใจว่าคอนฯนี้มันมีมาก่อนที่จะคิดเรื่องการยุบค่ายกัน มันจึงไม่ได้อำลาอย่างเต็มที่


ก็แอบหวังว่าทางค่ายอาจจะจัดงานหรือมหกรรมอะไรบางอย่างเพื่อรวบรวมนักแสดง ผู้กำกับ และจัดกิจกรรมที่ได้ร่วมกันแสดงความทรงจำร่วมกัน ผมแอบนึกถึงงานแกรมมี่ วันเดอร์แลนด์ที่เคยมีบูธของ GTH มีทำบ้านผีด้วย ถ้ามีอย่างงั้นอีกก็คงดีเนอะ


โห แค่คลิปเดียวนี่ทำผมนอนดึกกว่าเดิมและเขียนได้ยาวขนาดนี้เลยนะเนี่ย สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทำอย่างที่ผ่านมาของความเป็น GTH ไม่ว่าหลังจากนี้จะเป็นชื่ออะไร รูปแบบการทำงานเปลี่ยนไปอย่างไร ก็จะยังคงติดตามต่อไปอยู่เสมอ


ตัวอักษร 3 ตัว G T และ H จะอยู่ในความทรงจำตลอดไป ผมกล้าพูดกับคนรุ่นหลังได้อย่างมั่นใจว่า
"เห้ย เราโตมากับยุคของ GTH นะเว้ย"
คุณภาพและความตั้งใจของคนทำหนังจะไม่หายไปไหนแน่นอน เพราะผมเชื่อว่าทุกคนเชื่อในสิ่งนี้ เหมือนที่ผมเชื่อมาตลอดจากการได้ดูภาพยนตร์ในครั้งนั้น





หนังเปลี่ยนชีวิตได้จริง ๆ ราตรีสวัสดิ์ครับ