"ให้พากันปฏิบัติ"

" .. การปฏิบัติธรรมนั้นมีหลายขั้นหลายภูมิ ที่กล่าวมาเหล่านี้เป็นขั้นทั่ว ๆ ไป
ส่วนมากเป็นทางฝ่ายฆราวาส ทางด้านฝ่ายพระนั้น
เน้นหนักลงทาง "ศีลทางสมาธิทางปัญญา" ให้เห็นสด ๆ ร้อน ๆ ภายในจิตใจ

ศีลเป็นยังไง ศีลของผู้รักษาบำเพ็ญจริง ๆ ศีลจะเป็นเครื่องอบอุ่นใจมากทีเดียว
ไปอยู่ในป่าในเขาไม่กลัวสัตว์กลัวเสือ เพราะแต่ก่อนเสือชุมมากทีเดียว
ไปที่ไหนมีแต่สัตว์แต่เสือทั้งนั้น "ผู้มีศีลบริสุทธิ์บริบูรณ์แล้วไม่กลัว"
ตายก็จะไปสวรรค์ทันทีเป็นที่แน่อยู่ภายในจิตใจ
"นี่ละศีลเป็นคุณค่าแห่งความเย็นใจปรากฏแก่ตัวของเราเอง"

จากนั้นก็สมาธิคือความสงบเย็นใจ พยายามบำเพ็ญภาวนา "พุทโธ ธัมโม สังโฆ" บทใดก็ตาม
"อานาปานสติก็ตาม" ให้พยายามบำเพ็ญ คำว่า "พุทโธกระเทือนถึงพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์"
เป็นของน้อยเมื่อไร "ธัมโมก็เหมือนกัน" พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ตรัสรู้ธรรมทั้งนั้นกระเทือนทั่วแดนโลกธาตุ
"สังโฆ" พระสาวกของพระพุทธเจ้ากี่พระองค์กระเทือนไปหมดเลย

บริกรรมคำว่า "พุทโธ ธัมโม สังโฆ จึงเป็นของอัศจรรย์มาก" ให้เรานำนี้มาภาวนา
วันหนึ่ง ๆ อย่าให้ขาดจากการภาวนา อย่างน้อยให้ได้สัก ๕ นาทีก็ยังดี
ถ้าให้พอดิบพอดีเราเสมอต้นเสมอปลายไปธรรมดานี้วันหนึ่งได้ ๑๐ นาทีก็พอดีละ .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1224&CatID