สวัสดีค่ะชาวพันทิปทั้งหลาย เราชื่อแนล(นามแฝง)วันนี้จะมาขอแชร์ประสบการเด็กแลกเปลี่ยนค่ะ
เมื่อปีที่แล้วเราได้เข้าร่วมโครงการเด็กแลกเปลี่ยนชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่อยากจะเข้าร่วมโครงการเพราะอยากจะพูดภาษาอังกฤษให้คล่องแล้วส่วนตัวเราเป็นคนชอบเล่าเรื่องราวด้วย พอได้ข่าวว่าเราสอบเข้าร่วมโครงการติดปุ้บทางโครงการเค้าก็ส่งข้อมูลเอกสารมาพรึบ พร้อมทั้งให้เราทำวิดีโอเกี่ยวกับตัวเองเพื่อส่งให้ทางโฮสแฟมิลี่เลือกเราเข้าไปอยู่ด้วย เหมือนกับประมาณว่าเรากับโฮสแฟมมิลี่ไลฟ์ไสตล์จะต้องตรงกันไม่งั้นคงจะอยู่ด้วยกันไม่รอด พอเราทำเสร็จแล้วส่งไปแล้วประมาณ2อาทิตย์ได้เค้าก็โทรมาบอกว่าได้โฮสแฟมิลี่แล้วอยู่เวอร์จิเนี่ย โหยตอนนั้นดีใจมากที่ไหนได้พออยู่ไปอยู่มาซัก5-6เดือนเค้าก็มาบอกใหม่ว่าไม่มีรรละแวกบ้านโฮสรับเราเข้า ซวยละสิทีนี้เค้าก็เคลียร์ใหม่หมดเลย โฮสแฟมมิลี่ก็ต้องหาใหม่แล้วตอนนั้นเพื่อนๆในโครงการก็เริ่มทยอยเดินทางไปอเมริกาแล้วด้วย แต่พอสัก3วันก่อนเดินทางเค้าก็โทรมาบอกว่าได้โฮสใหม่แล้วอยู่หลุยเซียน่า ตอนนั้นเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับรัฐนั้นเลยรู้แค่ว่าอยู่ทางใต้ของอเมริกา อดเห็นหิมะเลยกรู พอวันเดินทางมาถึงกระเป๋าดันน้ำหนักเกินอีก รื้อของออกซิทีนี้ตอนนั้นเครียดแล้วก็กดดันมากๆเราต้องย้ายของบางส่วนมาใส่กระเป๋าเป้แทนแล้วมันก็โคตรหนักเลย แล้วเราก็ร่ำราดรามากับพ่อแม่และผองเพื่อนก่อนจาก เราเดินทางไปกับเพื่อนๆโครงการเดียวกันตอนนั้นไปด้วยกัน10คน ทั้ง10คนเป็นผญหมดเลย เราบินจากไทยไปเปลี่ยนเครื่องที่โซลอินชอนแล้วบินต่อไปลงที่นิวยอร์ก พอถึงนิวยอร์กปุ้บทางโครงการเค้าก็มารับจากสนามบินไปที่ค่ายเตรียมความพร้อมก่อนที่จะไปอยู่กับโฮส อยากจะบอกว่าแค่3วันแต่สนุกมาก ที่ค่ายมีเด็กแลกเปลี่ยนโครงการเดียวกันแต่มาจากประเทศต่างๆมีทั้งนอร์เวย อิตาลี่ เดนมาร์ก ญี่ปุ่น เกาหลี บลา บลา ค่ายนี้ตั้งอยู่ที่มหาลัยแล้วแน่นอนเราก็ต้องพักในหอพักมหาลัย เราได้ห้องริมสุดวิวสวยมาก เพื่อนๆจากไทยเรามาปุ้บก็ต้องได้แชร์ห้องกับเด็กแลกเปลี่ยนต่างชาติเลย ตอนแรกนี่เราคิดว่าจะต้องนอนคนเดียวซะแล้วที่ไหนได้ รูมเมทเราเพิ่งมาตอนเรากำลังจะแปรงฟัน ตอนเจอนางครั้งแรกอย่างงงเลยดึกป่านนี้ยังสวมแว่นกันแดดอีก นางคงอยากสวยๆเริ่ดๆอะนะ อย่างน้อยเราก็รู้สึกอุ่นใจที่มีคนคุยด้วยก่อนนอน เราก็ถามไถ่นาง นางบอกว่ามาจากเดนมาร์กแล้วที่มาดึกเพราะต้องโซโลบินมาที่นี่คนเดียว นางโฮมซิกม๊ากมาก สไกป์หาครอบครัวคุยไปร้องไห้ไป สงสารนางสุดๆ แต่อย่างน้อยเรากับรูมเมทก็สนิทกันดีไปไหนไปด้วยกัน วันสุดท้ายที่ค่ายเค้าพาไปที่นิวยอร์กไทม์สแควร์เดินกันให้จนขาลากเลย ตกเย็นมาเค้าก็มีแดนส์ปาร์ตี้ก่อนจากกัน ตอนนั้นเรายังเจ็ทแลคอยู่เลยเพลงในปาร์ตี้จะดังแค่ไหนเราก็สามารถหลับได้ ไฟล์ทบินไปหาโฮสของเราคือหกโมงเช้า เค้ามาปลุกตอนตีสองเพื่อให้ไปเตรียมตัวไปสนามบิน หมดเวลาสนุกแล้วสิ ทางใครทางมันแล้วตอนนี้ จะดีหรือแย่กว่าเดิมเราก็ไม่รู้แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ทุกคนมีจุดหมายหน้ารออยู่....
จบตอนหนึ่ง
เด็กแลกเปลี่ยนจากแดนสยามสู่อเมริกา
เมื่อปีที่แล้วเราได้เข้าร่วมโครงการเด็กแลกเปลี่ยนชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่อยากจะเข้าร่วมโครงการเพราะอยากจะพูดภาษาอังกฤษให้คล่องแล้วส่วนตัวเราเป็นคนชอบเล่าเรื่องราวด้วย พอได้ข่าวว่าเราสอบเข้าร่วมโครงการติดปุ้บทางโครงการเค้าก็ส่งข้อมูลเอกสารมาพรึบ พร้อมทั้งให้เราทำวิดีโอเกี่ยวกับตัวเองเพื่อส่งให้ทางโฮสแฟมิลี่เลือกเราเข้าไปอยู่ด้วย เหมือนกับประมาณว่าเรากับโฮสแฟมมิลี่ไลฟ์ไสตล์จะต้องตรงกันไม่งั้นคงจะอยู่ด้วยกันไม่รอด พอเราทำเสร็จแล้วส่งไปแล้วประมาณ2อาทิตย์ได้เค้าก็โทรมาบอกว่าได้โฮสแฟมิลี่แล้วอยู่เวอร์จิเนี่ย โหยตอนนั้นดีใจมากที่ไหนได้พออยู่ไปอยู่มาซัก5-6เดือนเค้าก็มาบอกใหม่ว่าไม่มีรรละแวกบ้านโฮสรับเราเข้า ซวยละสิทีนี้เค้าก็เคลียร์ใหม่หมดเลย โฮสแฟมมิลี่ก็ต้องหาใหม่แล้วตอนนั้นเพื่อนๆในโครงการก็เริ่มทยอยเดินทางไปอเมริกาแล้วด้วย แต่พอสัก3วันก่อนเดินทางเค้าก็โทรมาบอกว่าได้โฮสใหม่แล้วอยู่หลุยเซียน่า ตอนนั้นเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับรัฐนั้นเลยรู้แค่ว่าอยู่ทางใต้ของอเมริกา อดเห็นหิมะเลยกรู พอวันเดินทางมาถึงกระเป๋าดันน้ำหนักเกินอีก รื้อของออกซิทีนี้ตอนนั้นเครียดแล้วก็กดดันมากๆเราต้องย้ายของบางส่วนมาใส่กระเป๋าเป้แทนแล้วมันก็โคตรหนักเลย แล้วเราก็ร่ำราดรามากับพ่อแม่และผองเพื่อนก่อนจาก เราเดินทางไปกับเพื่อนๆโครงการเดียวกันตอนนั้นไปด้วยกัน10คน ทั้ง10คนเป็นผญหมดเลย เราบินจากไทยไปเปลี่ยนเครื่องที่โซลอินชอนแล้วบินต่อไปลงที่นิวยอร์ก พอถึงนิวยอร์กปุ้บทางโครงการเค้าก็มารับจากสนามบินไปที่ค่ายเตรียมความพร้อมก่อนที่จะไปอยู่กับโฮส อยากจะบอกว่าแค่3วันแต่สนุกมาก ที่ค่ายมีเด็กแลกเปลี่ยนโครงการเดียวกันแต่มาจากประเทศต่างๆมีทั้งนอร์เวย อิตาลี่ เดนมาร์ก ญี่ปุ่น เกาหลี บลา บลา ค่ายนี้ตั้งอยู่ที่มหาลัยแล้วแน่นอนเราก็ต้องพักในหอพักมหาลัย เราได้ห้องริมสุดวิวสวยมาก เพื่อนๆจากไทยเรามาปุ้บก็ต้องได้แชร์ห้องกับเด็กแลกเปลี่ยนต่างชาติเลย ตอนแรกนี่เราคิดว่าจะต้องนอนคนเดียวซะแล้วที่ไหนได้ รูมเมทเราเพิ่งมาตอนเรากำลังจะแปรงฟัน ตอนเจอนางครั้งแรกอย่างงงเลยดึกป่านนี้ยังสวมแว่นกันแดดอีก นางคงอยากสวยๆเริ่ดๆอะนะ อย่างน้อยเราก็รู้สึกอุ่นใจที่มีคนคุยด้วยก่อนนอน เราก็ถามไถ่นาง นางบอกว่ามาจากเดนมาร์กแล้วที่มาดึกเพราะต้องโซโลบินมาที่นี่คนเดียว นางโฮมซิกม๊ากมาก สไกป์หาครอบครัวคุยไปร้องไห้ไป สงสารนางสุดๆ แต่อย่างน้อยเรากับรูมเมทก็สนิทกันดีไปไหนไปด้วยกัน วันสุดท้ายที่ค่ายเค้าพาไปที่นิวยอร์กไทม์สแควร์เดินกันให้จนขาลากเลย ตกเย็นมาเค้าก็มีแดนส์ปาร์ตี้ก่อนจากกัน ตอนนั้นเรายังเจ็ทแลคอยู่เลยเพลงในปาร์ตี้จะดังแค่ไหนเราก็สามารถหลับได้ ไฟล์ทบินไปหาโฮสของเราคือหกโมงเช้า เค้ามาปลุกตอนตีสองเพื่อให้ไปเตรียมตัวไปสนามบิน หมดเวลาสนุกแล้วสิ ทางใครทางมันแล้วตอนนี้ จะดีหรือแย่กว่าเดิมเราก็ไม่รู้แต่เท่าที่รู้ตอนนี้ทุกคนมีจุดหมายหน้ารออยู่....
จบตอนหนึ่ง