ในอวกาศเต็มไปด้วยวัตถุต่างๆมากมาย ทั้งที่มีขนาดใหญ่เช่น ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์
รวมไปถึงวัตถุที่มีขนาดเล็กเช่น ดาวเคราะห์น้อย ดาวหาง  อุกกาบาต
วัตถุแต่ละอย่างก็ต่างมีวงโคจรเป็นของตัวเองอย่างโลกของเราใช้เวลาโคจรรอบดวงอาทิตย์ เท่ากับ 1 ปี หรือ 365 วัน
หรือดาวหางฮัลเลย์ก็มีวงโคจรรอบดวงอาทิตย์ 75 หรือ 76 ปีโดยประมาณ
แต่เมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม ดาวหางฮัลเลย์ก็จะโคจรรอบดวงอาทิตย์ผ่านโลกของเราพอดิบพอดี...

ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกที่ในชีวิตประจำวันของเราจะมีผู้คนผ่านเข้ามามากมาย
และก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ในแต่ละวันของเราก็จะมีผู้คนมากมายผ่านออกไป
จริงๆทั้งผู้คนที่ผ่านเข้ามา รวมไปถึงผู้คนที่ผ่านออกไป
พวกเขาก็แค่ใช้ชีวิตประจำวันตามปกติของเขา
เหมือนกับดาวหางฮัลเลย์ที่มันจะโคจรผ่านเข้ามาในวิถึของโลก และแล้วมันก็จะโคจรผ่านออกไป

เรื่องของผมคงไม่ต่างจากสิ่งที่กล่าวไปข้างต้นสักเท่าไหร่
ย้อนกลับไปเมื่อปีก่อน ผมได้เจอกับเธอครั้งแรกในเดือนกันยายน
ในงานเลี้ยงโดยเธอเป็นเพื่อนของคนรู้จักของผม ในตอนนั้นเราทำความรู้จักกันเพียงเล็กน้อย

หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลยเป็นเวลา 1 ปีเต็มๆ
และแล้วเมื่อไม่นานมานี้ ผมก็ได้พบเธออีกครั้งหนึ่ง ในงานเลี้ยงอีกแห่งหนึ่ง
ในครั้งนี้ผมเป็นฝ่ายเดินไปทักเธอก่อน ถึงแม้เวลาจะผ่านไป 1 ปีเต็มๆ แต่เธอก็ยังคงจำผมได้
เพียงแต่คราวนี้ผมไม่ปล่อยให้การเจอกันของเรา เป็นแค่วงโคจรของผม และวงโคจรของเธอที่พาดผ่านมาเจอกันแล้ว

ครั้งนี้ผมขอไลน์และFacebook ของเธอเอาไว้เพื่อใช้ในการติดต่อกัน
เราได้พูดคุยกันมากขึ้นผ่านทางข้อความ รวมถึงได้เจอกันบ้างเป็นครั้งคราวตามงานต่างๆ
แล้ววันหนึ่งผมก็พบว่าผมชอบเธอ...

วันนั้นเราแชทกัน ผมจึงลองเรียกเธอว่านางเอก และฝากเธอบอกนางเอกว่า
มีคนแอบชอบนางเอกอยู่นะ หลังจากนั้นผมก็ยังเรียกเธอว่านางเอกอยู่บ่อยๆ
จนกระทั่งเธอบอกผมว่า เธอไม่ใช่นางเอกหรอก เธอเป็นแค่ตัวประกอบ เป็นคนที่อยู่ข้างหลังฉากเท่านั้น
ผมจึงบอกเธอไปว่า นางเอกนั้นไม่ใช่นักแสดงหรือตัวละคร แต่เป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ในสายตาของเรา นั่นแหละนางเอก
เธอจึงตอบผมมาว่า รู้แล้วแหละ ล้อเล่นเฉยๆ เมื่อเราได้พบกันอีกครั้ง ผมจึงบอกเธอไปว่า ผมชอบเธอ

อาทิตย์ที่ผ่านมาผมได้เจอกับเธออีกครั้ง เรายังคุยกันเหมือนเดิม
แต่เธอได้บอกกับผมว่าในความรู้สึกของเธอนั้น เธอเห็นผมเป็นเพียงพี่ชายเท่านั้น

คงถึงเวลาที่โลกต้องโบกมืออำลา ดาวหางฮัลเลย์กำลังจะโคจรต่อไปตามวิถีของมันต่อไปแล้ว
ในวันนี้ผมตัดสินใจบอกเธอครั้งสุดท้ายว่า ฝันดี ก่อนที่เราจะต่างโคจรต่อไปตามวิถีของเรา

มันอาจจะง่ายที่เราจะได้รู้จักผู้คนใหม่ๆ จากผู้คนผ่านเข้ามาในชีวิตเราแต่ละวัน
แต่มันไม่ง่ายเลยที่เราจะปล่อยให้ใครสักคนที่เราได้รู้จักผ่านออกไปจากชีวิตเรา
ถึงมันจะเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเกิดขึ้นในชีวิตเราบ่อยๆก็ตาม

การที่เราได้รู้จักกันทำให้ผมได้รู้ว่าเธอนั้นเป็นคนดีมาก เป็นคนรักครอบครัว และทำเพื่อผู้อื่นเสมอ
อย่างน้อยแม้ว่าเวลาจะผ่านไปแม้วงโคจรของเราอาจไม่พาดผ่านกันอีกแล้ว
เธอก็จะยังอยู่ในความทรงจำของผม ว่าครั้งหนึ่งวงโคจรของเราเคยพาดผ่านกันและกัน
เพื่อให้เราได้เรียนรู้ เพื่อให้เราได้รู้จัก และเพื่อให้เราได้รู้ว่ายังมีคนดีๆแบบเธออยู่...


...........................
กาลครั้งหนึ่งเธอและผม เราต่างพบกันในวงโคจรของกันและกัน
กาลครั้งหนึ่งผมและเธอ เราต่างหายไปจากวงโคจรของกันและกัน
...........................

คงจะเวิ่นเว้อไม่ใช่น้อย
เคยมีบ้างมั้ยครับ ใครที่บังเอิญโคจรมาเจอกันและโคจรจากกันไป